18 تیر داره میاد ؛ چه خبر از جنبش سبز ... ؟

برزیل حذف شد و موجی از خوشحالی راه افتاد که پوز متکی خورد . یاد وقتی افتادم که "پیش از انتخابات" احمدی نژاد میرفت استادیوم و تیم ما می‌باخت و همه خوشحالی می‌کردند . نصف فیس بوک شده ویدئوهای احمدی نژاد که آی بیا ببین چه سوتی وحشتناکی داده ، چه حرف مفتی زده ، مساحت ایران رو نمیدونه . عین هر روز تمام آن چهار سال "پیش از انتخابات" که همین اتفاق عیناً می‌افتاد . نصف دیگر همین فیس بوک هم شده خبرهای رفقائی که حالا زندان هستند ، بلاهائی که می‌کشند ، فلانی هنوز انفرادی است یا فلانی افتاد بیمارستان . عین "پیش از انتخابات" که درست همین خبرها سوژه‌ی پریشانی تمام روزمان میشد ...بالاترین هم که صفاست ! "خنده دارترین عکسی که تا حالا از مارادونا دیده‌اید" با بیش از هشت هزار کلیک وسط صفحه اول می‌درخشد ، لینک مورد بحث امروز "مردان ریش دار بیشتر از دیگر مردان سکس دارند" است و در آستانه‌ی 18 تیر همه دارند در مورد سکس مردان ریش دار بحث می‌کنند ، و احیاناً لینکی هم مثلاً با تیتر "18 تیر را روز رهائی ایران و تمام زندانیان سیاسی خواهیم کرد" عموماً هر روز در قسمت پر امتیازترین لینکهای روز دیده می‌شود . در عوض تا دلت بخواهد همه دارند به هم فحش می‌دهند . بدون هیچ و حتی یک استثناء ، و همه ، به همه . انگار که همه تا آخرین حد ممکن عصبی باشند . هر کدام مثل کسی که فحش تازه‌ای یاد گرفته باشد و دنبال اولین دلیل که آن فحش را یکجا بدهد . رفقا ... چرا اینهمه گـُر گرفته و عصبی ؟این وسط من و مثل من ها می‌مانند که هنوز از شوک بلائی که سرشان آمده درنیامده‌ ، هنوز آب تبعیدگاهی که به ناچار و نامردی رفته‌اند از گلویشان پائین نمی‌رود ، هر روز را از شروع و تا آخر با تمام وجود حسرت یک دقیقه‌ی دیگر بودن در خیابانهای تهران را می‌کشند و فقط هم همین ماهائیم که هرگز و هیچ جا جزو هزینه دادگان جنبش سبزمان به حساب که خوب است به لعنت هم نمی‌آئیم . و در عوض هر روز باید صفحاتمان را باز کنیم و درباره خودمان بخوانیم که "از روزی که رفته‌ای خارج ..." هیچی ... مختصر اینکه شده‌ای گه !و من حق ندارم که دلم آتش بگیرد برای ایرانم . حق ندارم که پارسالم را که لحظه لحظه‌اش را توی جمعهای عاشق خود شما بودم را بیاد بیاورم و باز دلم آتش بگیرد و امروز اگر بپرسم که داریم چه میکنیم ؟ داریم کجا می‌رویم ؟ باید بشنوم که نشستی بیرون میگی لنگش کن ! راست میگی بیا ایران خودت برو تو خیابون ! پول سبزها را گرفتی داری حال میکنی تئوری صادر نکن !دیشب که با رفیقم که او هم تازه زده بیرون ، موقع برگشت به خانه از مترو جا ماندیم و دوتائی جمعاً روی هم حتی 20 یورو هم نداشتیم که تاکسی بگیریم و تلفنهایمان هم حتی اینقدر شارژ نداشت که به کسی زنگ بزنیم و کمک بخواهیم درمانده‌تر از هر بی کس و کاری همانجا روی یک نیمکت نشستیم و بدون اینکه با هم حرف بزنیم انگار هردویمان به یک چیز مشترک فکر می‌کردیم و به ریش خودمان می‌خندیدیم !

۵۹ خبرنگار در نيمه اول سال جاري ميلادي در جهان کشته شدند

سازمان غيردولتي «کارزار مطبوعات امبلم» روز دوشنبه با انتشار بيانيه‌اي اعلام کرد که ۵۹ خبرنگار در نيمه نخست سال جاري ميلادي به سبب حرفه خود در جهان کشته شده‌اند.
راديوفردا: به گزارش اين سازمان بين‌المللي که مقر آن در ژنو است، اين آمار در مقايسه با دوره مشابه سال پيش که ۵۳ نفر گزارش شده بود، ۱۰ درصد افزايش داشته است.
بيشتر بخوانيد: معرفي ۴۰ دشمن آزادي مطبوعات در فهرست تازه گزارشگران بدون مرز
گزارشگران بدون مرز: ايران بزرگترين زندان خبرنگاران در جهان
بلز لمپون، رئيس سازمان غيردولتي کارزار مطبوعات امبلم، علت اصلي مرگ روزنامهنگاران را در کشورهاي مختلف جهان را مشکلات داخلي آنها دانست.
بالاترين آمار کشته‌شدگان متعلق به مکزيک بوده که در شش ماه گذشته ۹ روزنامه‌نگار جان خود را در اين کشور از دست داده‌اند.
اين گزارش مي‌افزايد، گروه تبهکار سازمانيافتهاي موسوم به «شکار روزنامه‌نگاران»، مکزيک را به خطرناکترين کشور جهان براي روزنامه‌نگاران تبديل کرده‌است.
پس از مکزيک، هندوراس با هشت کشته، پاکستان با شش کشته و نيجريه و فيليپين هر کدام با چهار کشته خطرناکترين کشورهاي جهان براي روزنامه‌نگاران شناخته شده‌اند.
اين بيانيه همچنين ميافزايد آمار ارائه شده توسط سازمان «کارزار مطبوعات امبلم»، تنها نيمي از تعداد واقعي روزنامه نگاران را در بر ميگيرد که طي مدت ياد شده جان خود را از دست داده‌اند.
همچنين روسيه و کلمبيا با سه کشته و عراق، نپال، تايلند و ونزوئلا هر کدام با دو کشته از ديگر کشورهاي خطرناک براي روزنامه‌نگاران محسوب ميشوند.
اين گزارش همچنين از افغانستان، آنگولا، بنگلادش، برزيل، بلغارستان، قبرس، يمن، کامرون، اکوادور، اسرائيل، جمهوري دمکراتيک کنگو، رواندا، ترکيه و سومالي به عنوان کشورهايي نام برده است که در هر کدام آنها يک روزنامه نگار کشته شده است.
رئيس سازمان غيردولتي کارزار مطبوعات امبلم با تأکيد بر ضرورت همکاري ميان دولتها و سازمان هاي بين‌المللي به منظور برقراري ثبات در اين کشورها خواستار آن شده است تا عاملان اين قتلها به دست عدالت سپرده شوند.
در حالي که علت اصلي مرگ روزنامه نگاران در مکزيک گروههاي سازمان يافته تبهکار معرفي شده‌اند، مرگ روزنامه‌نگاران در هندوراس و تايلند بحران ميان دولت مرکزي و مخالفان اين کشور معرفي شده است.
همچنين تنشهاي قومي در پاکستان و نيجريه عامل قتل روزنامه نگاران در اين کشورها بوده است.
بر اساس آمارهاي رسمي طي سال ۲۰۰۹ حدود ۱۲۲ روزنامه نگار در سراسر جهان به قتل رسيده اند و اين در حالي است که تعداد تلفات خبرنگاران در سال ۲۰۰۸ ، ۹۱ نفر بوده است.