سایت کلمه: ظاهر ماجرا این است که دعوایی بین دولت و مجلس برقرار است. رئیس مجلس به ظاهر افشاگری می کند که دولت می خواهد قیمت بنزین را به دو هزار تومان برساند. کمی بعد دولت تکذیبیه منتشر می کند و می گوید چنین قصدی در کار نیست. همزمان ارقام میلیاردی بودجه هدفمندی در کمیسیون تلفیق جا به جا می شود و فریادهای مخالفت و اصرار از دو سو شنیده می شود. اما کسی بالاخره واضح و شفاف به مردم نمی گوید که قرار است در سال جدید چه بلایی بر سرشان بیاید و چقدر افزایش قیمت سوخت خواهیم داشت.
واقع ماجرا اما اینطور به نظر نمی رسد. اگر نگاهی به ارقامی که تاکنون مطرح شده بیندازیم، مشخص می شود که همه این رفت و برگشت ها و نقل و تکذیب ها در حقیقت با هدف جا انداختن ضرورت افزایش قیمت و ارقام تازه در ذهنیت عموم مردم صورت می گیرد. به همین خاطر است که ماههای قبل وقتی از قیمت ۱۰۰۰ تومانی برای هر لیتر بنزین صحبت شد، نمایندگانی که به ظاهر و در آستانه انتخابات به چنین گرانی طاقت فرسا انتقاد می کردند و می گفتند جلوی دولت را خواهند گرفت، رقم هزار تومان را به قیمت بنزین آزاد نسبت می دادند که در حال حاضر لیتری ۷۰۰ تومان به فروش می رسد.
اما آنطور که یک عضو کمیسیون تلفیق شب گذشته گفته است، قیمت هزار تومانی مورد نظر دولت که تقریبا مورد موافقت نمایندگان اکثریت کمیسیون تلفیق هم قرار گرفته، مربوط به بنزین سهمیه ای است که هم اکنون لیتری ۴۰۰ تومان به فروش می رسد. سه فرضیه ممکن است: این به معنای یکی شدن دو قیمت و برداشتن سهیمه ها باشد، یا به معنای آزاد شدن قیمت برای خودروهای شخصی و اختصاص سهمیه به خودروهای دولتی و آژانس ها و …، و یا تعیین این قیمت برای بنزین سهمیه ای و تعیین قیمتی بالاتر – مثلا لیتری ۱۵۰۰ تومان – برای بنزین آزاد. ولی هر یک از این سناریوها که پیش برود، یک نکته از حالا مشخص است و آن اینکه تمام دعواهای ظاهری دولت و مجلس، در واقع چیزی جز هیاهو برای سردرگم کردن مردم و زمینه چینی برای افزایش ناگهانی قیمت سوخت نبوده است.
به مرگ گرفتن و به تب راضی شدن، تعبیری است که در زبان عامه برای چنین مواقعی استفاده می شود. برای نمایندگانی که نام و نان را در انتقاد از دولت می دیدند، انتخابی بهتر از این وجود نداشت که در ایام انتخابات ذکر لبشان گرانی باشد و هشدارشان متوجه دولت که: نمی گذاریم به نام فاز دوم هدفمندی، قیمت سوخت را افزایش دهید. اما حالا که وقت تصمیم و تصویب فرا رسیده، در واقع کار به همان سمتی می رود که دولتی ها می خواهند: ابتدا افزایش قیمتی بسیار بالاتر مطرح می شود، سپس این افزایش تکذیب و افزایشی محدودتر – به همان اندازه ی مقرر – مطرح می شود و در نهایت هم همین میزان افزایش که از ابتدا قرار بود باشد، با کمی پایین و بالا نهایی می شود و از تصویب مجلس می گذرد.
اینگونه است که الیاس نادران نماینده تهران امروز در گفت و گو با خبرگزاری مهر از تصویب بدون تغییر بودجه هدفمندی در کمیسیون تلفیق می گوید و به غیر قانونی بودن آن اعتراض می کند، و عباسعلی نورا نماینده زابل هم از احتمال تصویب پیشنهاد ۶۵ هزار میلیارد تومانی برای بودجه فاز دوم هدفمندی یارانه ها خبر می دهد که بر اساس آن، “دولت امکان افزایش صددرصدی حامل های انرژی را نیز خواهد داشت یعنی قیمت گازوئیل از ۱۵۰ تومان به ۳۰۰ تومان و قیمت بنزین از ۴۰۰ به ۱۰۰۰ تومان افزایش پیدا کند.”
و این یعنی همان که متحدان دولت در مجلس که ژست منتقد به خود گرفته اند، به مرگ گرفته اند تا مردم به تب راضی شوند؛ از این رو طبق وعده باهنر نایب رئیس مجلس که از آغاز فاز دوم طرح هدفمندی یارانه ها از ابتدای خرداد ماه خبر داده، جامعه باز هم باید منتظر موج جدیدی از گرانی های تحمل نشدنی باشد؛ گرانی هایی که از ابتدای سال به سقفی بی سابقه رسیده و تا همین جا هم طاقت مردم را طاق کرده است.
