به نام حق و راستی
جناب آقای دکتر محمد سعید جبل عاملی ریاست محترم دانشگاه علم و صنعت ایران
با سلام و درود، ما نیز فرا رسیدن نوروز باستانی و آغاز سال 1389 را به جنابعالی،اساتید،دانشجویان و مدیران آن دانشگاه تبریک می گوییم.
در پیشواز نوروز و دیدار با بهار بر پهنای سفره هفت سین امسالمان ، بر مزار کیانوش،سین آخر سکوت بود. سکوتی به وسعت اشکهای ناباورانه مادر و قلب شکسته خواهر و پیکر خمیده برادر، درکنار جای خالی کیانوش. و گریستیم ازاین بی رحمی و مصیبتی که بریار مهربان خانواده و دوستان و یکی از فرزندان شایسته ایران زمین و تلاشگران راه علم و عرفان و هنر گذشت.
نامه شما و هدایای همراه آن به دستمان رسید. اما این همدردیتان آنهم پس از سکوت سرد و معنا داری که در طول ماههای هجران کیانوش عزیز که به غایت بر ما سخت گذشت ، هفت سین غمبار ما راحزن انگیز تر کرد. با این حال به رسم ادب برخود لازم می دانیم از شما سپاسگزاری نماییم.
قرآن و کتابهای معنوی را که فرستاده بودید عزیز می داریم چرا که پیام اصلی آنها در پندار، گفتار و کردار نيک کیانوش بوده و از آنجا که تنها التزام نمادین به این کتابها کافی نمی باشد شما را نیز به دقت و تأمل در عمق محتوایشان دعوت می کنیم که بیزاری جستن از ظلم، حمایت از مظلومان و پیشه گرفتن راه آزادی، آزادگی و عدالت از جمله رهنمودهای مهم آنهاست. اماچون دلیل ارسال سکه از سوی شما را نفهمیدیم آنرابرایتان پس فرستادیم. ولی نکاتی مهم نیز وجود دارد که برخی از آنها را بازگو می کنیم.
جناب آقای جبل عاملی ، در دانشگاهی که شما ریاست آنرا بر عهده داشته و دارید تعدادی از دانشجویان به دلیل انجام مراسم بزرگداشت برای کیانوش، به عنوان همکلاسی و دوست خود و از همه مهمتر فرزند این ملت که بیگناه به خون غلطید، مورد تهدید یا بازخواست قرار گرفته،بازداشت شده و یا ادامه تحصیل آنان با تعلیق و محرومیت مواجه شده است. لذا از شما مصرانه درخواست می نماییم از تمامی امکانات واختیارات خود ودانشگاه برای برداشتن این محدودیت ها و شکستن احکام سنگین انظباطی که همانا رضایت خداوند، شادی روح کیانوش و تسلی خاطر خانواده آسا را به دنبال دارد از هیچ کوششی دریغ نورزید و برخوردهای سخت، غیر اصولی و غیرمدبرانه ای که بعد از خرداد ماه تا کنون ، علیه آن دانشگاهیان صورت گرفته را ، اصلاح وجبران نمایید.
آقای جبل عاملی آیا بهتر نبود در جشن فارغ التحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد ،که اگر آن جنايت رخ نمي داد کیانوش هم حاضر می بود، از او به عنوان دانشجوی آن دانشگاه یاد نموده و همچنانکه درنامه اشاره داشتيد در راه تحصیل علم ، تا آخرین لحظۀ حیات کوشا بود به احترام صندلی خالیش یک دقیقه سکوت می کردید؟! آیا صحيح بود که، مانع شُدید تندیس کیانوش در کنارتندیسهای دیگر دانشجویان همدوره ای خود قرار گیرد؟ غافل از اینکه تندیس او در روح و جان دانشگاهیان و هموطنانش به یادگار می ماند. آیا تلاشهای انجام شده از سوی برخی مدیران آن دانشگاه در جهت حذف نام کیانوش در اکثر امور مربوطه ، عمل پسندیده ای بوده ؟و این اعمال و رفتارها تا کنون نتایجی داشته است؟. به یقین رفتارهای همه ما در هر شرایط و جایگاهی،یک پاسخگویی جدی نه صرفاً در برابر افراد، بلکه در برابر خداوندو وجدانهای بیدار جامعه به دنبال خواهد داشت.
در پایان ما خانواده کيانوش، تقدیر و تشکر قلبی خود را از یکایک اساتیدی که در طول شش سال دوران دانشجویی،که نقش ارزنده ای در رشد و بالندگی علمی، فکری و اجتماعی او بر عهده داشتند ابراز می داريم و دلجوئیها و همدردیهای آن بزرگواران و دوستان دانشگاهي را بر دیدگان خود قرار داده، دستان پر مهر آنان را به گرمی می فشاريم و مدیران دانشگاه علم و صنعت را به برخورد درست، منطقی و عاقلانه توأم با دوراندیشی و بیان واقعیت فرا مي خوانيم. خداوند به همه ما توفیق گام نهادن و کوشیدن در راه حقیقت وپاکی عطا کند تا در گذر زمان نام نيک و ارزشمندي از ما بر جاي بماند.
ره می سپریم همره امید
آگاه ز رنج و آشنا با درد
یک مرد اگر به خاک می افتد
بر می خیزد به جای او صد مرد
این است که کاروان نمی ماند
رونوشت:
مدیران و مسئولان دانشگاه علم وصنعت ایران جهت اطلاع
اساتید ودانشجویان دانشگاه علم وصنعت ایران جهت اطلاع
شورای صنفی دانشگاه علم و صنعت ایران جهت اطلاع
وزیر علوم،تحقیقات وفناوری جهت اطلاع
دفتر تحکیم وحدت جهت اطلاع
سازمان ادوار تحکيم وحدت جهت اطلاع
با احترام- خانواده آسا
فروردین 1389
