سهرابستان :وظیفه رهبران جنبش سبز این بود که با ارائه درخواست مجوز
راهپیمائی به دولت کودتا، توجه مردم را به لزوم راهپیمائی در سالگرد
کودتای انتخاباتی جلب نموده و تداوم اعتراض ملت ایران را به جهانیان نشان
دهد. اینک نیز با توجه به تهدیدات شدید رهبری مبنی بر سرکوب وحشیانه
تظاهرات مردمی، رهبران جنبش سبز وظیفه خود دیدند تا واقعیت را به مردم
اعلام نموده و در بیانیه خود بگویند: «بدیهی است با سابقه سیاه یک سال
گذشته در سرکوب معترضانی که تنها جرمشان طلب نمودن رأی خود به شیوه ی
مسالمت آمیز بود و همچنین اخبار رسیده از سازماندهی مجدد افراطیون و
سرکوبگران در جهت یورش به مردم بی دفاع و مظلوم ...» تا بار دیگر تصمیم
گیری را بر عهده خود مردم بگذارند.
حق و عدالت، آزادی و دموکراسی، گرفتنی است و هیچ ملتی بدون فداکاری و
پرداخت هزینه به پیشرفت و سربلندی نمی رسد. هیچ استبداد و دیکتاتوری تا
کنون به انتخاب خود و داوطلبانه کنار نرفته است. ملتی به آزادی و
دموکراسی می رسد که آمادگی پرداخت هزینه را داشته باشد. تصمیم با خود
مردم است.
حکومتی که براحتی رای مردم را می دزدد، جوانانشان را شکنجه و زندان می
کند، در خیابانها کشتار براه می اندازد، چنین رژیمی غیر قابل اعتماد و
خیانت پیشه است. حتی اگر کودتاچیان «مجوز راهپیمائی» هم می دادند باز هم
به وعده خود وفا نمی کردند و این امکان وجود داشت که سرکوب و خشونت نشان
دهند. گروههای فشار و «اصحاب دخمه» می توانستند اغتشاش و آتش سوزی و
تخریب اموال عمومی راه بیاندازند و بطور کلی هر گونه شرارتی که بتوانند
انجام دهند.
تهدیدات حکومت برای سرکوب راهپیمائی 22 خرداد نیز بیش از هر زمان دیگری
پوشالی بنظر می رسد و تلاش فراوانی دارند تا مردم را اساساً از آمدن به
خیابانها باز دارند. الله اکبرهای شبانه مردم وحشت عجیبی در دل حکومت
انداخته است و برآوردشان این است که مردم حضور انبوهی در خیابانها خواهند
داشت.
حماسه جاودان 25 خرداد 88 نیز در شرایطی مشابه خلق گردید. با تقاضای
راهپیمائی مخالفت شد و رهبران جنبش سبز از مردم خواستند که به خیابانها
نیایند، اما این مردم بودند که رهبران جنبش را به جمع میلیونی خود دعوت
کردند.
راهپیمائی شنبه 22 خرداد، تدبیر و تصمیم مردم را می طلبد و حضور ملت
همواره سرنوشت ساز بوده است.
راهپیمائی به دولت کودتا، توجه مردم را به لزوم راهپیمائی در سالگرد
کودتای انتخاباتی جلب نموده و تداوم اعتراض ملت ایران را به جهانیان نشان
دهد. اینک نیز با توجه به تهدیدات شدید رهبری مبنی بر سرکوب وحشیانه
تظاهرات مردمی، رهبران جنبش سبز وظیفه خود دیدند تا واقعیت را به مردم
اعلام نموده و در بیانیه خود بگویند: «بدیهی است با سابقه سیاه یک سال
گذشته در سرکوب معترضانی که تنها جرمشان طلب نمودن رأی خود به شیوه ی
مسالمت آمیز بود و همچنین اخبار رسیده از سازماندهی مجدد افراطیون و
سرکوبگران در جهت یورش به مردم بی دفاع و مظلوم ...» تا بار دیگر تصمیم
گیری را بر عهده خود مردم بگذارند.
حق و عدالت، آزادی و دموکراسی، گرفتنی است و هیچ ملتی بدون فداکاری و
پرداخت هزینه به پیشرفت و سربلندی نمی رسد. هیچ استبداد و دیکتاتوری تا
کنون به انتخاب خود و داوطلبانه کنار نرفته است. ملتی به آزادی و
دموکراسی می رسد که آمادگی پرداخت هزینه را داشته باشد. تصمیم با خود
مردم است.
حکومتی که براحتی رای مردم را می دزدد، جوانانشان را شکنجه و زندان می
کند، در خیابانها کشتار براه می اندازد، چنین رژیمی غیر قابل اعتماد و
خیانت پیشه است. حتی اگر کودتاچیان «مجوز راهپیمائی» هم می دادند باز هم
به وعده خود وفا نمی کردند و این امکان وجود داشت که سرکوب و خشونت نشان
دهند. گروههای فشار و «اصحاب دخمه» می توانستند اغتشاش و آتش سوزی و
تخریب اموال عمومی راه بیاندازند و بطور کلی هر گونه شرارتی که بتوانند
انجام دهند.
تهدیدات حکومت برای سرکوب راهپیمائی 22 خرداد نیز بیش از هر زمان دیگری
پوشالی بنظر می رسد و تلاش فراوانی دارند تا مردم را اساساً از آمدن به
خیابانها باز دارند. الله اکبرهای شبانه مردم وحشت عجیبی در دل حکومت
انداخته است و برآوردشان این است که مردم حضور انبوهی در خیابانها خواهند
داشت.
حماسه جاودان 25 خرداد 88 نیز در شرایطی مشابه خلق گردید. با تقاضای
راهپیمائی مخالفت شد و رهبران جنبش سبز از مردم خواستند که به خیابانها
نیایند، اما این مردم بودند که رهبران جنبش را به جمع میلیونی خود دعوت
کردند.
راهپیمائی شنبه 22 خرداد، تدبیر و تصمیم مردم را می طلبد و حضور ملت
همواره سرنوشت ساز بوده است.
