ما ایرانیها سه دهه است که جلوی دادگاه ها و زندانها هستیم و هنوز
عزیزانمون در حبسند (پویا صارمی )
پویا صارمی فرزند زندانی سیاسی محکوم به اعدام علی صارمی به مناسبت تولدت
پدرش مطلبی نوشته است و آن را در اختیار فعالین حقوق بشر و دمکراسی در
ایران برای انتشار قرار داده است که به قرار زیر می باشد:
بابا امسال تولدت با سالهای دیگر خیلی فرق می کند.امسال اینگار رمضان
تاریخش با لبهای خشک شما در رجایی شهر و همدردی با اعتصابیان تنظیم شد.
مدتش طولانی تر و هوا در تب در بند بودن شما می سوزد . بابا روز تولدت
همه روزه بودیم و برای افطار کیک تولد که روی آن نوشته شده بود «آزادی
حتمی» و عکس شما را روی میز گذاشتیم. همه پیشش عکس گرفتیم و به یاد راه
دور برادرم اکبر قاب عکس را بوسیدیم به همدیگه که نگاه می کردیم اینگار
صورت پدر و اکبر در همۀ چهره ها هویدا بود.
اون روز توی اخبار دیدم که در شیلی برای 19 معدنچی که در معدن حبس شندند
جشنی به پا شد.اشک شوق توی چشمانم جمع شد.
اما در کشور ما چی؟ در کشور ما عزیزنمان را از خانه و خیابان می گیرند و
به زور به حبس می برند فقط بخاطر آزادی عقیدشون !بخاطر اینکه نظری غیر از
نظر سردمداران داشتند!
قراره خانواده معدنچیها تا 2 ماه دیگه که آنها را بیرون بیارند جلوی تونل
بمانند. ما ایرانیها سه دهه است که جلوی دادگاه ها و زندانونها هستیم و
هنوز عزیزانمون در حبسند.
یکشنبه که به ملاقات بابا رفتیم. بغض داشتم ، بابا صورتم را نگاه کرد و
گفت: دخترم ناراحت نباش ،حتی اگر من پیش شما بودم مبارزه تمام نمی شد و
کسان دیگری توی زندان بجای من بودند. احساس می کردم تاریخ طولانی شده و
ما چقدر دوری پدر را تحمل کردیم بیش از همه تلاش می کنیم اما هنوز تمام
نشده
به امید اینکه پدر و مادرها و برادرها و خواهرها به خونشون برگردند. تلاش
می کینم و خسته نمی شیم. بابا کاشکی میشد کمی از کیک تولدت بخوری.
پویا صارمی فرزند زندانی سیاسی علی صارمی
7 شهریور 1389
