فردوسی بزرگ: ندانی که ایران نشست من است ـــــــ جهان سر بسر زیر دست من است ـــــــ همه یکدلانند و یزدان شناس ـــــــ به نیکی ندارند از بد هراس ـــــــ دریغ است ایران که ویران شود ـــــــ کنام پلنگان و شیران شود ـــــــ چو ایران نباشد تن من مباد ـــــــ بر این بوم و بر زنده یک تن مباد ـــــــ همه روی یکسربجنگ اوریم ـــــــ جهان بر بد اندیش تنگ اوریم ـــــــ همه سر بسر تن به کشتن دهیم ـــــــ از آن به که کشور به دشمن دهیم
