مُشت ِ من
ملت ایران بیا یک انقلاب ِ تازه کُن !
جنبشی نیکو ، خردمندانه ، با اندازه کن !
هیچکس در این جهان غمخوار و دلسوز تو نیست
هیچکس در انتظار صبح پیروز تو نیست
روس و امریکا و غربی ها همه در فکر خویش
بی تفاوت ، گر که ایرانی شود زار و پریش
میچکد از دیده ی ایرانیان سی سال خون
می شود هر روز اندوهی به غم هاشان فزون
اعتیاد و خود فروشی آشکارا هر کجا
ارمغان آورده ملّا اینهمه درد و بلا
هموطن مگذار با رؤیا سر ِخود را کلاه
خودفریبی می کند آینده ی ایران سیاه
گو به دشمن : بعد از این دندان ِ تو ، وین ُمشت ِ من
"کس نخارد پشتِ من جز ناخن ِ انگشت ِ من !"
