۱۳۸۹ آذر ۱۲, جمعه

موقعیت مات برای رژیم در شطرنج اتمی

جعفر پویه

کمتر از یک هفته به آغاز گفتگوی کاترین اشتون، نماینده 1+5 با سعید جلیلی، مذاکره کننده ارشد رژیم در ژنو، روز گذشته (پنج شنبه) نشست دو روزه اعضای شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین آغاز به کار کرد. در شروع این نشست یوکیو آمانو، مدیرکل آژانس از نشست هفته آینده سعید جلیلی با کاترین اشتون استقبال کرد و گفت: "ایران تاکنون همکاری لازم را با آژانس نداشته است و به همین جهت این نهاد قادر نیست تایید کند که تمامی فعالیتهای هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است."

دبیرکل آژانس همچنین تاکید کرده: "با وجود توقف موقت غنی‌سازی اورانیوم در ایران به دلیل مشکلات فنی، ایران بر تعداد سانتریفوژهای خود افزوده و ذخیره اورانیوم غنی شده اش را افزایش داده است."

روز گذشته با توجه به گزارش دبیرکل که در آن آمده "فعالیتهای هسته‌ای احتمالی ایران در گذشته یا حال با مشارکت سازمانهای نظامی، شامل فعالیتهای مرتبط با ساخت یک کلاهک هسته‌ ای است"، بسیاری از اعضای حاضر در جلسه خواستار ارایه نظر در مورد برنامه اتمی رژیم به شورای حکام شدند.
این درحالی است که بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد سه شنبه گذشته با توجه به گزارش مدیرکل آژانس گفت: "مقامهای ایرانی موظف هستند ثابت کنند که برنامه هسته‌ای آنها اهداف نظامی را دنبال نمی‌کند و برای مقاصد صلح‌آمیز است. این مسوولیتی است که برعهده ایرانیها قرار دارد."

اما با همه این احوال دفتر خانم اشتون اعلام کرده که در روزهای 6 و 7 دسامبر در ژنو با سعید جلیلی دیدار و گفتگو خواهد کرد. از سوی دیگر، در حالی که جامعه جهانی خواهان توقف برنامه اتمی رژیم و توضیح درباره ماهیت نظامی آن است، محمود احمدی نژاد، رییس جمهور برگزیده رهبر و ولی فقیه رژیم روز سه شنبه گذشته در ساری گفت: "در مذاکرات هسته ای ذره ای از حقوق ایران عقب نشینی نمی کنیم."

این گفته به معنی رد هرگونه توافق بر سر این مشکل است. او که بارها خواستار ادامه مذاکره از تریبونهای مختلف شده بود که مورد بی توجهی جامعه جهانی قرار گرفت، اکنون می گوید: "ای کاش اکنون هم چند ماه دیگر صبر می کردید تا نتیجه آن تصمیمات غلط به طور کامل برای شما آشکار می شد و بعد تقاضای ادامه مذاکرات می کردید."

مقصود احمدی نژاد از "تصمیمات غلط"، تحریمهای شدیدی است که جامعه جهانی علیه رژیم وضع کرده است. اما درخواست مذاکره نه تنها از سوی خانم اشتون داده نشده بلکه پیش دستی متکی در اعلام تاریخ مذاکره که توافقی بر سر آن نشده بود نیز با اعتراض بسیاری روبرو شد. همین کسانی که دربدر به دنبال مذاکره و جلوگیری از برقراری تحریمهای بیشتر بودند، اکنون به گونه ای دیگر حرف می زنند و سعی می کنند تا اعمال خود را برای مردم ایران توجیه کنند، بی خبر از اینکه با توجه به گسترش وسایل ارتباط جمعی دیگر چنین کاری ممکن نیست.

درباره ماهیت مذاکره و گفتگو با جامعه جهانی، احمدی نژاد در ساری گفت: "ایران همواره در شرایط برابر و فضای احترام آماده گفتگو است اما لازم است که شما برای ادامه مذاکرات، ابتدا دست از اخلاق طاغوتی خود بر دارید تا بتوانیم در فضایی برابر، در خصوص مسایل مهم جهانی و بین المللی با هم گفتگو کنیم."

از وقاحت احمدی نژاد و پایوران رژیم همین بس که آنها قادر به حل و فصل مشکلات حداقلی مردم ایران نیستند و هر گونه صدای اعتراضی به سیاستهای غلط خود را با گلوله و سرکوب پاسخ می دهند اما از جامعه جهانی می خواهند تا "در شرایط برابر و فضای احترام در خصوص مسایل مهم جهانی و بین المللی گفتگو کنند".

آیا کسی می تواند این حد از وقاحت و دریدگی را اندازه بگیرد؟