سید جعفر اسحاقی، از آخوندهای مبلغ حوزه علمیه، در یادداشتی که در سایت حوزوی رویات حدیث منتشر شد، نوشت:
چند سال پیش دوستی که زندان ها را برای تبلیغ انتخاب کرده بود برایم تعریف کرد که رییس یکی از زندان های جنوب شرقی کشور به او گفته اعدام مرتکبین جرایم مواد مخدر معمولا در یکی دو سال اول ریاست روسای قوه قضاییه تشدید می شود. زیرا این آقایان وقتی تازه وارد سیستم قضائی می شوند فکر می کنند قبلی ها می توانستند ولی قاطعانه برخورد نکردند و قاطعیت هم به نظرشان همان مجازات گرایی و تشدید مجازات ها است. ولی پس از مدتی که رییس جدید از بی فایده بودن و پرهزینه بودن این عمل اطمینان حاصل می کند، روند اعدام ها سیر نزولی می یابد! این وسط فقط ۴۰۰- ۵۰۰ نفر اعدام می شوند. آن زمان از خودم پرسیدم مگر این آقایان روسای جدید از روند کاری روسای قبلی مطلع نیستند. مگر تجربیات منتقل نمی شود که رییس جدید تصمیم می گیرد راه رفته را دوباره بپیماید؟
خبر رکورد زدن ایران در اعدام مجرمان مواد مخدر از اول تا شانزدهم ژوئیه ۲۰۱۱ به گزارش سازمان های حقوق بشری که از قضا مورد تکذیب مسوولان قوه قضاییه هم قرار نگرفته، و در مجامع حقوق بشری جهان سر و صدای زیادی به پا کرده است، مرا به یاد آن خاطره انداخت. خاطره تلخی که گویا دوباره دارد تکرار می شود! ۴۷ نفر ظرف ۱۶ روز اعدام شدند! و گویا فقط درپاییز گذشته در زندان وکیل آباد مشهد ۶۳ نفر به همین جرم اعدام شده بودند.
پرسش این است آیا این اعدام ها جز بی اعتبار کردن سیمای نظام اسلامی در جهان و خشن و اعدام محور جلوه دادن مقررات اسلامی اثری هم داشته است؟
