گزارش دریافتی: در روز27 اسفند، یعنی درست سه روز قبل از آغاز سال نو، بار دیگر ماموران امنیتی به خانه تعدادی از بهائیان شیراز هجوم آوردند و از آن میان دو نفر به نام های کاووس صمیمی و کامبیز حبیبی را دستگیر و به زندان معروف به پلاک 100 (بازداشتگاه اطلاعات شیراز) بردند. این دو بس از دو روز بازجوئی به زندان عادل آباد شیراز انتقال داده شدند.
قبلا و در تاریخ14 بهمن نیز، خانه های گروه دیگری از بهائیان شیراز مورد هجوم قرار گرفته و برخی از آنان نیز بازداشت شده بودند. مژگان عمادی، سومیترا ممتازیان، یکتا فهندژ، نیما دهقان منشادی، سینا ساریخانی، سام جابری، فرشید یزدانی، فرید عمادی، ایمان رحمت پناه، و پیام تسلیمی از جمله افرادی هستند که در آن تاریخ بازداشت شدند. پیام تسلیمی و سومیترا ممتازیان بعد از 35 روز به دلیل بیماری خاصشان آزاد شدند اما سایرین با گذشت نزدیک به دو ماه همچنان در بازداشت به سر می برند.
در هیچ یک از موارد یاد شده، نحوه ی ورود به منازل و تفتیش و ضبط وسایل شخصی و نیز شیوه ی بازداشت ها منطبق با قوانین جاری نبوده است. از نوع معرفی مامورین که برای ورود به خانه ها خود را با عناوین جاعلانه ا ی چون مامور سازمان آب، مامور اداره ی برق و... معرفی کرده اندگرفته تا شکستن قفل درها برای ورود به برخی منازل بدون حضور صاحب خانه، از طریقه تفتیش منازل و ضبط وسایل شخصی گرفته تا ضرب و شتم افراد در جواب درخواست حکم ورود به منزل، از عدم ارائه حکم تا ارائه ی حکم های جمعی فاقد سندیت قانونی و ... همه و همه نشانه های نقض آشکار قوانین و بی اعتنایی به رعایت حقوق شهروندی است.
مراجعات مکرر خانواده ها به دادگاه انقلاب شیراز جهت کسب اطلاع از وضعیت و نوع اتهام عزیزانشان نیز تا کنون جز برخوردهایی خشن و توهین آمیز و سر دواندن و ارجاع آنان به ارگانهای گوناگون ثمر دیگری نداشته است.
نابرابری حقوقی، تبعیضات و تضییقاتی که ما اقلیت بهائیان ایران به جرم ابرام و اصرار بر حفظ دیانت خویش همواره قربانی آن بوده ایم امر پوشیده و پنهانی نیست. ما بهای اعتقادات و باورهایمان را - هر چند چنین سنگین- پرداخته و می پردازیم، پرسش اما این است که جان های آزاد و انسان های آگاه و بیدار دل آیا می توانند همواره نظاره گر خاموش و منفعل این مظلمه ی تاریخی باقی بمانند؟
ما دادخواهی و مطالبه ی حقوق شهروندی از راه های قانونی را وظیفه ی خویش می دانیم و از کلیه ی افراد آزایخواه، انجمن ها، تشکل ها و سازمان های مدافع حقوق بشر نیز درخواست می کنیم ضمن اطلاع رسانی در مورد وضعیت اسفناک جامعه ی بهائیان ایران، به هر شکل و شیوه ای که می توانند برخوردهای خشن و غیر قانونیِ جمهوری اسلامی نسبت به شهروندان بهایی را محکوم کرده و خواستار به رسمیت شناختن حقوق شهروندی بهاییان و آزادی بی قید و شرط جوانان زندانی شوند.
جمعی از خانواده های بازداشت شدگان
قبلا و در تاریخ14 بهمن نیز، خانه های گروه دیگری از بهائیان شیراز مورد هجوم قرار گرفته و برخی از آنان نیز بازداشت شده بودند. مژگان عمادی، سومیترا ممتازیان، یکتا فهندژ، نیما دهقان منشادی، سینا ساریخانی، سام جابری، فرشید یزدانی، فرید عمادی، ایمان رحمت پناه، و پیام تسلیمی از جمله افرادی هستند که در آن تاریخ بازداشت شدند. پیام تسلیمی و سومیترا ممتازیان بعد از 35 روز به دلیل بیماری خاصشان آزاد شدند اما سایرین با گذشت نزدیک به دو ماه همچنان در بازداشت به سر می برند.
در هیچ یک از موارد یاد شده، نحوه ی ورود به منازل و تفتیش و ضبط وسایل شخصی و نیز شیوه ی بازداشت ها منطبق با قوانین جاری نبوده است. از نوع معرفی مامورین که برای ورود به خانه ها خود را با عناوین جاعلانه ا ی چون مامور سازمان آب، مامور اداره ی برق و... معرفی کرده اندگرفته تا شکستن قفل درها برای ورود به برخی منازل بدون حضور صاحب خانه، از طریقه تفتیش منازل و ضبط وسایل شخصی گرفته تا ضرب و شتم افراد در جواب درخواست حکم ورود به منزل، از عدم ارائه حکم تا ارائه ی حکم های جمعی فاقد سندیت قانونی و ... همه و همه نشانه های نقض آشکار قوانین و بی اعتنایی به رعایت حقوق شهروندی است.
مراجعات مکرر خانواده ها به دادگاه انقلاب شیراز جهت کسب اطلاع از وضعیت و نوع اتهام عزیزانشان نیز تا کنون جز برخوردهایی خشن و توهین آمیز و سر دواندن و ارجاع آنان به ارگانهای گوناگون ثمر دیگری نداشته است.
نابرابری حقوقی، تبعیضات و تضییقاتی که ما اقلیت بهائیان ایران به جرم ابرام و اصرار بر حفظ دیانت خویش همواره قربانی آن بوده ایم امر پوشیده و پنهانی نیست. ما بهای اعتقادات و باورهایمان را - هر چند چنین سنگین- پرداخته و می پردازیم، پرسش اما این است که جان های آزاد و انسان های آگاه و بیدار دل آیا می توانند همواره نظاره گر خاموش و منفعل این مظلمه ی تاریخی باقی بمانند؟
ما دادخواهی و مطالبه ی حقوق شهروندی از راه های قانونی را وظیفه ی خویش می دانیم و از کلیه ی افراد آزایخواه، انجمن ها، تشکل ها و سازمان های مدافع حقوق بشر نیز درخواست می کنیم ضمن اطلاع رسانی در مورد وضعیت اسفناک جامعه ی بهائیان ایران، به هر شکل و شیوه ای که می توانند برخوردهای خشن و غیر قانونیِ جمهوری اسلامی نسبت به شهروندان بهایی را محکوم کرده و خواستار به رسمیت شناختن حقوق شهروندی بهاییان و آزادی بی قید و شرط جوانان زندانی شوند.
جمعی از خانواده های بازداشت شدگان
