منصور امان
از روز یکشنبه که آقایان لاریجانی و احمدی نژاد، رووسای دو قُوه ی کشور از یک تریبون رسمی و به طور علنی یکدیگر را مُتهم به باج گیری و توطیه کردند، رژیم جمهوری اسلامی به وضعیت تازه ای پا نهاده است. اکنون توپ در زمین "رهبر" قرار دارد و هزینه ای که او تلاش می کرد از پرداختش شانه خالی کند، اینک به دو چندان در برابرش نهاده شده است.
برای آقای خامنه ای که از زیر عبای او فراکسیون نظامی - امنیتی دولت بیرون آمده، کنار گذاشتن خانه شاگردهای اُستاد شده، به مفهوم پذیرش خطا نه فقط در به تخت نشاندن آنها، بلکه در نقشه و سیاستی است که در پس این اقدام قرار دارد. او در این صورت با رشته خطاهای سخت تری ناچار به مُواجه شدن است که در راس آنها تلاش برای حذف رُقبا و چنگ انداختن انحصاری به قُدرت و یا سیاست یکدست سازی خودنمایی می کند.
تاکتیک آقای خامنه ای، تا به حال جارو کردن خسارات سوگُلیهای پیشین اش زیر فرش بوده است. او در هراس از دست دادن باقیمانده اتوریته اش، تدبیر کرده که تا پایان دوره ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد، سر در شن فرو برد و اُمیدوار باشد که بقیه نیز چنین می کنند.
استراتژی ذهنی و خیالبافانه "مقام مُعظم" با تشدید جدالها در باند ولایت و ژرفش شکافی که وی به وجود آورده، خیلی زود رنگ باخت و او ابتدا با رشوه دهی، چاپلوسی و گُمراه سازی در پی کارگردانی صحنه آشُفته و ساکت کردن بازیگران برآمد. کمی بعد او می بایست مبلغ خرج از حساب خود را کمی افزایش دهد.
آقای خامنه ای در آبان ماه ریسک به میدان افکندن اتوریته اش برای لگام زدن به اسبهای کالسکه قُدرت را بر خود هموار کرد و با خط پُر رنگ اینگونه مرز کشید: "از امروز تا روز انتخابات هرکسی بخواهد اختلافها را به میان مردُم بکشد و از احساسات آنها در جهت اختلافات استفاده کند، قطعا به کشور خیانت کرده است."
تهدید لفظی آقای خامنه ای بازتابی در دُنیای واقعی "نظام" نداشت و درگیری دسته های "اُصولگرا" و "با بصیرت" با نگاه به توپ توخالی وی، با انرژی بیشتری پی گرفته شد. چند ماه بعد، در ابتدای ماه جاری، کار "مقام مُعظم" به التماس کشید و در نشستی محرمانه با رووسای دو قُوه که بخشی از جُزییات آن به بیرون لانسه شد، تلاش کرد آنها را با گُرز "روز قیامت" به اطاعت از خود وادار سازد.
این یک عقب نشینی تحقیرآمیز از تهدید مُتهم کردن آنها به خیانت بود و بی درنگ نیز تاثیر مادی خود را به صورت نزاع روباز در مجلس با شدت و کیفیتی بی پیشینه به نمایش گذاشت.
جدال "مافیایی"، "باجگیری" روز یکشنبه، جایگاه آقای خامنه ای را بر لبه تیغ قرار داده است. او بیش از دو انتخاب ندارد؛ یا باید به قیمت از دست دادن بیشتر اتوریته و تبدیل شدن به طبل میان تُهی، همچنان وصله بزند و زمان بخرد و یا با رویارویی با هر دو فراکسیون و سامان دادن کودتا در کاخ، دست به بازسازی قُدرت خود بزند.
