دانشجونیوز: سید ضیاء نبوی در بازداشتگاه اداره اطلاعات شهر اهواز، تحت فشار قرار گرفته است که نوشته خود درباره محمدعلی عموری، یکی از فعالان مدنی محکوم به اعدام در اهواز، را تکذیب کند.
به گزارش کلمه، پس از انتقال ناگهانی ضیا نبوی از زندان کارون اهواز توسط ماموران اداره اطلاعات این شهر، و پس از مدتی بی خبری از دلایل این انتقال، اکنون مشخص شده که یکی از دلایل این برخورد، تحت فشار قرار دادن وی برای تکذیب آخرین نوشته اش درباره یکی از فعالان فرهنگی عرب به نام محمدعلی عموری است.
بر اساس این گزارش، در این مدت به نبوی گفته شده که عموری تروریست است و وی باید با تکذیب نوشته خود درباره این فعال مدنی که محکوم به اعدام شده است، تروریست بودن او را مورد تایید قرار دهد.
در این رابطه عموری هم مدتی به اداره اطلاعات این شهر برده شده و با اعمال فشارهای سنگین، از او نیز خواسته اند که توصیفات ضیا نبوی درباره خود را تکذیب کند. این درحالی است که نه نبوی و نه عموری، هیچ کدام خواسته ماموران اطلاعاتی را برآورده نکرده اند و ضیا همچنان از نوشته خود دفاع می کند.
ضیا نبوی از ۱۵ اسفندماه گذشته از زندان کارون اهواز به دادسرای انقلاب این شهر و سپس اداره اطلاعات منتقل شده است. وی پیش از این در نوشته ای که با عنوان “روایت یک زندانی تبعیدی، از یک محکوم به مرگ: اعدام، سیلی نیست که فرصت جبران داشته باشد” در کلمه منتشر شد، درباره محمدعلی عموری، پس از شرحی مثبت از شخصیت معتدل وی نوشته بود: “محمدعلی می گه هرگز مرتکب عمل خشونت آمیزی نشده و تقریبا همه اونچه به عنوان فعالیت های این گروه قلمداد می شه زمانی رخ داده که او در عراق بوده و به جرم ورود غیر قانونی سه سال در زندان های اون کشور حبس می کشیده. او می گه دستگاه امنیتی و قضایی داره از ربط دادن بی مورد ارتباط های دوستانه با یکسری خشونت ورزی های خودسرانه دوستانش و همینطور فعالیت هایی در فضای مجازی، گروهی مسلح و تجزیه طلب می سازه که وجود خارجی نداره.”
این زندانی سیاسی در ادامه نوشته بود: “البته من خوب می دونم که تا اینجا یکسویه به قضایا نگاه کردم و به علت نداشتن اطلاعات کافی، صلاحیت لازم برای اظهار نظر دقیق رو ندارم اما خب هر وقت تجربه مواجه شدن خودم با دستگاه قضایی به ذهنم می آد، این احتمال به شدت در ذهنم تقویت می شه که ممکنه در مورد این پرونده هم اجحاف بزرگی صورت بگیره! اصلا حتی اگه همه اونچه نهادهای امنیتی می گن درست باشه بازهم حق محمدعلی اعدام نیست! مجازات اعدام شاید در مورد یک قاتل جای بحث و گفت و گو داشته باشه اما در موارد دیگه اصلا قابل توجیه نیست! آخه وقتی کسی رو محکوم به اعدام می کنیم پیشاپیش پذیرفتیم که هیچ جزیی از وجود او شایستگی و استحقاق زنده بودن رو نداره و این قضاوت بسیار سخت و سنگینیه! اصلا بر فرض که رفتار سیاسی محمدعلی اشتباه بود و او مرتکب خطاهای بزرگی هم شده باشه، مسئله اینجاست که چرا می بایست دیگر وجوه شخصیتی و وجودی او که اتفاقا تحسین برانگیز هست هم مجازات و اعدام بشه؟! آیا این وضعیت منصفانه است؟”
همچنین عموری نیز در نوشته ای که اسفندماه از وی منتشر شد، با ارائه شرحی از دیدگاه های مدنی اش نوشت: من خواستار صلح و گفت و گو بودم؛ به کدامین گناه باید کشته شوم؟
وی افزود: این نامه یک درخواست فوری از شما و همه کسانی است که برای شئونات انسانی اهمیت قایل‌اند، تا از همه راه‌هایی که سودمند می‌دانید استفاده کنید و جان بی‌گناهان را نجات دهید و در برابر وقوع جنایتی بایستید که قرار است در حق کسانی مرتکب شوند که شعار انسانیت، صلح و آزادی سر می‌دهند و به عنوان یک اصل اساسی در زندگی اجتماعی وسیاسیشان به آن پایبند‌اند.
وی در بخش دیگری از نامهٔ خود با عنوان «من به دنبال این پرسشم که چرا می‌خواهند مرا بکشند»، نوشت: «در ایران شش ماه را در سلول‌های انفرادی اطلاعات اهواز تحت انواع شکنجه‌های جسمی و روحی به سر بردم. سپس مرا به زندان مرکزی کارون منتقل کردند و پس از دو سال در یک دادگاه فرمایشی و نا‌صالح به اعدام محکوم شدم. من از آن هنگام تاکنون به دنبال پاسخ این پرسش هستم که «چرا می‌خواهند مرا بکشند؟»
ضیا نبوی، دانشجوی ستاره دار (محروم از تحصیل توسط دولت) و سخنگوی شورای دفاع از حق تحصیل است که از ۲۵ خرداد ۸۸، بی وقفه در زندان به سر می برد. نبوی به ۱۰ سال حبس در تبعید محکوم شده است.
محمد عموری نیز متولد ۱۳۵۶، وبلاگ نویس و فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی أصفهان و یکی از موسسان نشریه دانشجویی “التراث” است که در دانشگاه صنعتی اصفهان به عربی و فارسی منتشر می شد. وی همچنین دبیر دبیرستان های رامشیر و طبق آنچه که برخی رسانه ها ذکر کرده اند، از موسسان موسسه فرهنگی “الحوار” (به معنای ” گفت و گو”) است که گفته می شود نام آن الهام گرفته از سیاست های اصلاح طلبانه دولت خاتمی درباره گفت و گوی تمدن ها بود.
او از فعالان دانشجویی است و پس از موج برخورد با این فعالان، در سال ۱۳۸۶ به عراق پناهنده شد. عموری از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) به عنوان پناهنده سیاسی پذیرفته شد ولی دولت عراق او را به دلیل ورود غیر قانونی از مرز دستگیر کرد. وی در عراق به زندان محکوم شد که بعد از گذراندن سه سال حبس در زندان های عماره و بصره، علی رغم داشتن مدارک پناهندگی، به ماموران دولت ایران تحویل داده شد.
دیوان عالی کشور در تاریخ ۲۰ دی امسال، حکم اعدام محمد علی عموری و چهار فعال دیگر اهوازی را به اتهام محاربه تایید کرد و اکنون آنها در خطر اعدام قرار دارند .
