هورست تلچيك-مشاور صدراعظم آلمان در دولت هلموت كهل: مقاومت سازمانيافته در حال رشد است و پتانسيل عظيم خطرناكي حكومت او را تهديد ميكند.
هورست تلچيك، مشاور سياست خارجي صدر اعظم آلمان در دولت هلموت كهل، كه تا سال 2008 رياست كنفرانس امنيتي مونيخ را برعهده داشت، طي مقاله اي با عنوان « عروسك هاي خيمه شب بازي با هم مسابقه ميدهند»، در روزنامه آلماني فرانكفورتر آلگماينه، نوشت:
در حكومت مذهبي ايران نميتواند سخني از انتخابات آزاد در ميان باشد. پايه هاي سياسي خامنه اي رهبر رژيم متزلزل شده است. تقريباً هر روز مقامات ارشد حكومت يكديگر را به دزدي، رانت خواري، سوء استفاده از قدرت و فساد مالي متهم مي كنند. در اين انتخابات تنها همراهان و پشتيبانان رهبر در ليست مانده اند. اما آنها نيز به نزاع رقابتي و جنگ جناح ها مشغولند. جنگ قدرت به تمام و كمال در جريان است. اين جنگ قدرت دروني به دليل ضعف اقتصادي بازهم بيشتر تشديد خواهد شد. تورم و ركود گريبان اقتصاد را گرفته است. واحد پول ايران به شدت بي ارزش شده است. خامنه اي به طور مستمر نسبت به وقوع قيام مردمي مانند آنچه كه در سال 2009 رخ داد، هشدار ميدهد، زيرا ميداند كه چنين چيزي ميتواند كل نظام او را به سوي سرنگوني سوق بدهد. حداقل از حوادث انقلابي در تونس، ليبي و مصر بايد براي خامنه اي روشن باشد كه نميتواند با اهرمهاي ترور و سركوب نظام ديكتاتوري خود را در امان نگه دارد. اميدهاي سرخورده ايرانيان، پتانسيل عظيم خطرناكي براي اين رژيم است و اين در حالي است كه مقاومت سازمانيافته در حال رشد است.منحرف ساختن افكار عمومي از ضعف هاي داخلي با توسل جستن به اقداماتي در خارج مرزها، امري است كه به وفور تجربه شده است. در اين اثني رژيم ملايان ايران هيچ پنهان نمي كند كه بشار اسد را با ارسال سلاح و نيروي نظامي پشتيباني ميكند. رژيم ايران در لبنان نيز حزب الله را بسيج كرده و پول و سلاح در اختيار آنها قرار داده است. به طور مستمر هيئت هاي ايراني وارد بغداد مي شوند تا در توافق با نوري مالكي به عنوان يك متحد در ائتلاف خود، عراق را به صورت كريدوري براي ارسال سلاح و اعزام نيروي مسلح عليه اپوزيسيون سوريه مورد استفاده قرار دهند. همزمان رژيم ايران ميخواهد به كمك مالكي، مجاهدين خلق ايران را نابود كند.
با توجه به وضعيت پرمخاطره در كل اين منطقه، ابعاد عجز غرب نفس گير است.
نيروهاي اپوزيسيون در ايران بايد علائمي را به صورت علني دريافت كنند و بدين ترتيب اطمينان حاصل كنند كه مقاومت آنها نه تنها مورد قدرداني واقع ميشود بلكه –مورد حمايت نيز قرار ميگيرد.
يك نشانه اوليه ميتواند اين باشد كه سه هزار تن از ايرانيان در كمپ ليبرتي از چنگال حاكمان عراق رها شوند. آنها روزمره در معرض تهديد قرار دارند. همزمان بايد مهمترين گروه مقاومت ايران، مجاهدين خلق به لحاظ سياسي حمايت شوند.
رئيس جمهور برگزيده اين مقاومت، مريم رجوي طي بيانيه ده ماده اي برنامه شوراي ملي مقاومت براي يك «ايران آزاد، برابر و دموكراتيك» را به افكار عمومي ارائه داده است. اما جهان آزاد تاكنون به صورتي غيرقابل توضيح در مقابل آن سكوت كرده است. چگونه بايد اين رفتار را توصيف كرد؟ دلسردي، بزدلي، مماشات؟ ما بايد بخاطر بياوريم كه چطور بكرات ما در كشورهاي سابق كمونيستي جنبشهايي مانند جنبش همبستگي (در لهستان) را به حال خود تنها رها كرديم ولي آنها در نهايت به پيروزي رسيدند.
