رادیو آلمان: به نظر کارشناسان تحریم‌های بین‌المللی اقتصاد ایران را فلج کرده اما نابود نکرده است. تا وقتی قیمت نفت بالا باشد جمهوری اسلامی همچنان می‌تواند در برابر فشارها مقاومت کند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس در تحلیلی تازه، اثرات تحریم‌های بین‌المللی را بر اقتصاد ایران ارزیابی کرده است. شواهد تازه‌ای گویای آن است که اقدامات تحریمی، اقتصاد ایران را به زانو در آورده است. دولت به میلیاردها دلاری دسترس ندارد که به صورت مبرم به آن محتاج است.
با وجود این در میان سردمداران جمهوری اسلامی اثری از عقب‌نشینی و تسلیم دیده نمی‌شود. آنها قصد ندارند به خواست غرب یعنی متوقف کردن برنامه هسته‌ای تن دهند. به اعتقاد قدرت‌های غربی، جمهوری اسلامی با دنبال کردن برنامه هسته‌ای در واقع به دنبال دستیابی به سلاح اتمی‌ست.
به گفته کارشناسان، ایران نشان داده که به خوبی می‌تواند با تحریم‌ها کنار بیاید و با ترفندهایی کار خود را پیش ببرد. اگر قیمت نفت سقوط نکند، جمهوری اسلامی به چنان ذخیره‌های مالی مجهز است که قادر خواهد بود به هدف خود دست یابد. این هدف به نظر دنیای غرب چیزی نیست مگر تولید سلاح هسته‌ای.
استیو هنک، استاد اقتصاد کاربردی در دانشگاه جانز هاپکینز، که اقتصاد ایران را از نزدیک دنبال می‌کند، عقیده دارد که تحریم‌ها نتوانسته ایران را از تعقیب مقصود اصلی آن، یعنی ساخت سلاح هسته‌ای، جلوگیری کند و همه کارشناسان بر آنند که بیش از چند سال به آن مرحله نرسیده است.
هدف تحریم‌ها آن بوده که ایران را به گونه‌ای صلح‌آمیز از تعقیب هدف تولید سلاح هسته‌ای باز دارد. اگر این هدف تحقق نیابد، غرب در برابر یک دوراهی قرار می‌گیرد: یا باید با ایرانی مجهز به سلاح هسته‌ای که عده‌ای روحانی متعصب بر آن حکومت می‌کنند کنار آید و یا به فکر ضربه نظامی باشد، آن هم در خاورمیانه‌ای که امروز خود سرشار از آشوب و ناامنی است.
تمام آمار و شواهد نشان می‌دهد که تحریم‌ها در دو سال گذشته فشار سنگینی بر اقتصاد ایران وارد کرده است. صادرات نفت نصف شده، پول رسمی کشور یعنی ریال در دو سال گذشته دو سوم ارزش خود را از دست داده است، گرانی و تورم در کشور بی‌داد می‌کند. تمام آمار و شواهد نشان می‌دهد که تحریم‌ها در دو سال گذشته فشار سنگینی بر اقتصاد ایران وارد کرده است. صادرات نفت نصف شده، پول رسمی کشور یعنی ریال در دو سال گذشته دو سوم ارزش خود را از دست داده است، گرانی و تورم در کشور بی‌داد می‌کند.
امیدهای تازه با روحانی
با انتخابات ریاست جمهوری اخیر در ایران حسن روحانی به قدرت رسید که به نظر می‌رسد بیشتر به اعتدال و میانه‌روی گرایش دارد. اما مشکل اینجاست که درباره برنامه هسته‌ای و همه امور حساس و عمده کشور نه رئیس جمهور بلکه آیت‌الله علی خامنه‌ای تصمیم می‌گیرد که سرسختی و سازش‌ناپذیری خود را نشان داده است.
روحانی گفته است که قصد دارد رابطه‌ای با غرب در پیش بگیرد که به سبک شدن تا حذف تحریم‌ها بیانجامد. شرط این کار عقب‌نشینی ایران در مناقشه هسته‌ایست، اما روحانی پای‌بندی خود را به ادامه برنامه هسته‌ای متعهد شده است، که ایران مدعی است آن را صرفا برای اهداف علمی و صلح‌آمیز دنبال می‌کند.
محمد جواد ظریف، وزیر خارجه جدید ایران، شامگاه پنجشنبه در گفت‌وگویی تلویزیونی تصریح کرد که تحریم‌ها نمی‌تواند ایران را به تغییر برنامه هسته‌ای آن وادار کند. ظریف که احتمال می‌رود مذاکرات ایران را با قدرت‌های بزرگ، پنج عضو دایمی شورای امنیت به علاوه آلمان، هدایت کند، مدعی شد که روحانی قصد دارد با اتخاذ سیاستی متعادل از تنش و درگیری با غرب بکاهد.
تمام آمار و شواهد نشان می‌دهد که تحریم‌ها در دو سال گذشته فشار سنگینی بر اقتصاد ایران وارد کرده است. صادرات نفت نصف شده، پول رسمی کشور یعنی ریال در دو سال گذشته دو سوم ارزش خود را از دست داده است، گرانی و تورم در کشور بی‌داد می‌کند.
با ریاست جمهوری روحانی ابعاد بحران اقتصادی نمایان‌تر شده است. کارشناسان اقتصادی او مطلع شده‌اند که وضعیت بسیار وخیم‌تر از آن چیزی است که محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور پیشین، تصویر می‌کرد. گزارش‌های زیادی نشان می‌دهد که ایران در تأمین بودجه‌ی سالانه‌ی خود با مشکل جدی روبروست.
سقوط باز هم بیشتر ریال
تحلیلگران اقتصادی در ایالات متحده عقیده دارند که ایران به تورمی سنگین دچار شده است که میزان آن شاید دو برابر نرخ رسمی باشد که دو ماه پیش توسط دولت اعلام شد، یعنی ۳۴ درصد.
به ویژه رشته‌ای از اقدامات تحریمی که از ماه فوریه گذشته وضع شد و هدف آن محروم ساختن ایران از دسترسی به درآمد صادرات نفت بود، بیشترین فشار را بر اقتصاد کشور وارد کرد. خریداران اجازه دارند بهای نفت را تنها به حساب‌های خاصی واریز کنند که ایران تنها در حالتی به آنها دسترس دارد که بخواهد کالاهای مصرفی خاصی، یعنی غذا و دارو، خریداری کند. اگر واردکنندگان از این مقررات تبعیت نکنند، با مجازات سیستم مالی آمریکا روبرو می‌شوند.
هفته گذشته کاظم جلالی، مدیر کمیسیون تحقیقات مجلس ایران گفت که بیش از ۶۰ میلیارد دلار از درآمد نفتی ایران در بانک‌های خارجی منجمد شده و دولت به آن دسترس ندارد. ذخایر مالی انباشته شده در حساب‌های خارجی نمی‌توانند به سپرده‌های جاری واریز شوند تا ایران بتواند واردات خود را پرداخت کند. چنانچه اندوخته‌های خارجی باز هم کاهش یابد، ایران نخواهد توانست از سقوط باز هم بیشتر ریال جلوگیری کند.
مارک دوبویتز، مدیر انجمن دفاع از دموکراسی، از تحریم‌های باز هم شدیدتر دفاع می‌کند. او عقیده دارد که میزان ذخایر قابل دسترس ایران، مهم‌ترین چیزی است که دولتمردان ایالات متحده باید به آن توجه کنند. به نظر او این همان چیزی است که اقتصاد ایران را قبل یا بعد از دستیابی به نیروی هسته‌ای، یکسره از پا می‌اندازد.
خبرگزاری آسوشیتدپرس در تحلیلی تازه، اثرات تحریم‌های بین‌المللی را بر اقتصاد ایران ارزیابی کرده است. شواهد تازه‌ای گویای آن است که اقدامات تحریمی، اقتصاد ایران را به زانو در آورده است. دولت به میلیاردها دلاری دسترس ندارد که به صورت مبرم به آن محتاج است.
با وجود این در میان سردمداران جمهوری اسلامی اثری از عقب‌نشینی و تسلیم دیده نمی‌شود. آنها قصد ندارند به خواست غرب یعنی متوقف کردن برنامه هسته‌ای تن دهند. به اعتقاد قدرت‌های غربی، جمهوری اسلامی با دنبال کردن برنامه هسته‌ای در واقع به دنبال دستیابی به سلاح اتمی‌ست.
به گفته کارشناسان، ایران نشان داده که به خوبی می‌تواند با تحریم‌ها کنار بیاید و با ترفندهایی کار خود را پیش ببرد. اگر قیمت نفت سقوط نکند، جمهوری اسلامی به چنان ذخیره‌های مالی مجهز است که قادر خواهد بود به هدف خود دست یابد. این هدف به نظر دنیای غرب چیزی نیست مگر تولید سلاح هسته‌ای.
استیو هنک، استاد اقتصاد کاربردی در دانشگاه جانز هاپکینز، که اقتصاد ایران را از نزدیک دنبال می‌کند، عقیده دارد که تحریم‌ها نتوانسته ایران را از تعقیب مقصود اصلی آن، یعنی ساخت سلاح هسته‌ای، جلوگیری کند و همه کارشناسان بر آنند که بیش از چند سال به آن مرحله نرسیده است.
هدف تحریم‌ها آن بوده که ایران را به گونه‌ای صلح‌آمیز از تعقیب هدف تولید سلاح هسته‌ای باز دارد. اگر این هدف تحقق نیابد، غرب در برابر یک دوراهی قرار می‌گیرد: یا باید با ایرانی مجهز به سلاح هسته‌ای که عده‌ای روحانی متعصب بر آن حکومت می‌کنند کنار آید و یا به فکر ضربه نظامی باشد، آن هم در خاورمیانه‌ای که امروز خود سرشار از آشوب و ناامنی است.
تمام آمار و شواهد نشان می‌دهد که تحریم‌ها در دو سال گذشته فشار سنگینی بر اقتصاد ایران وارد کرده است. صادرات نفت نصف شده، پول رسمی کشور یعنی ریال در دو سال گذشته دو سوم ارزش خود را از دست داده است، گرانی و تورم در کشور بی‌داد می‌کند. تمام آمار و شواهد نشان می‌دهد که تحریم‌ها در دو سال گذشته فشار سنگینی بر اقتصاد ایران وارد کرده است. صادرات نفت نصف شده، پول رسمی کشور یعنی ریال در دو سال گذشته دو سوم ارزش خود را از دست داده است، گرانی و تورم در کشور بی‌داد می‌کند.
امیدهای تازه با روحانی
با انتخابات ریاست جمهوری اخیر در ایران حسن روحانی به قدرت رسید که به نظر می‌رسد بیشتر به اعتدال و میانه‌روی گرایش دارد. اما مشکل اینجاست که درباره برنامه هسته‌ای و همه امور حساس و عمده کشور نه رئیس جمهور بلکه آیت‌الله علی خامنه‌ای تصمیم می‌گیرد که سرسختی و سازش‌ناپذیری خود را نشان داده است.
روحانی گفته است که قصد دارد رابطه‌ای با غرب در پیش بگیرد که به سبک شدن تا حذف تحریم‌ها بیانجامد. شرط این کار عقب‌نشینی ایران در مناقشه هسته‌ایست، اما روحانی پای‌بندی خود را به ادامه برنامه هسته‌ای متعهد شده است، که ایران مدعی است آن را صرفا برای اهداف علمی و صلح‌آمیز دنبال می‌کند.
محمد جواد ظریف، وزیر خارجه جدید ایران، شامگاه پنجشنبه در گفت‌وگویی تلویزیونی تصریح کرد که تحریم‌ها نمی‌تواند ایران را به تغییر برنامه هسته‌ای آن وادار کند. ظریف که احتمال می‌رود مذاکرات ایران را با قدرت‌های بزرگ، پنج عضو دایمی شورای امنیت به علاوه آلمان، هدایت کند، مدعی شد که روحانی قصد دارد با اتخاذ سیاستی متعادل از تنش و درگیری با غرب بکاهد.
تمام آمار و شواهد نشان می‌دهد که تحریم‌ها در دو سال گذشته فشار سنگینی بر اقتصاد ایران وارد کرده است. صادرات نفت نصف شده، پول رسمی کشور یعنی ریال در دو سال گذشته دو سوم ارزش خود را از دست داده است، گرانی و تورم در کشور بی‌داد می‌کند.
با ریاست جمهوری روحانی ابعاد بحران اقتصادی نمایان‌تر شده است. کارشناسان اقتصادی او مطلع شده‌اند که وضعیت بسیار وخیم‌تر از آن چیزی است که محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور پیشین، تصویر می‌کرد. گزارش‌های زیادی نشان می‌دهد که ایران در تأمین بودجه‌ی سالانه‌ی خود با مشکل جدی روبروست.
سقوط باز هم بیشتر ریال
تحلیلگران اقتصادی در ایالات متحده عقیده دارند که ایران به تورمی سنگین دچار شده است که میزان آن شاید دو برابر نرخ رسمی باشد که دو ماه پیش توسط دولت اعلام شد، یعنی ۳۴ درصد.
به ویژه رشته‌ای از اقدامات تحریمی که از ماه فوریه گذشته وضع شد و هدف آن محروم ساختن ایران از دسترسی به درآمد صادرات نفت بود، بیشترین فشار را بر اقتصاد کشور وارد کرد. خریداران اجازه دارند بهای نفت را تنها به حساب‌های خاصی واریز کنند که ایران تنها در حالتی به آنها دسترس دارد که بخواهد کالاهای مصرفی خاصی، یعنی غذا و دارو، خریداری کند. اگر واردکنندگان از این مقررات تبعیت نکنند، با مجازات سیستم مالی آمریکا روبرو می‌شوند.
هفته گذشته کاظم جلالی، مدیر کمیسیون تحقیقات مجلس ایران گفت که بیش از ۶۰ میلیارد دلار از درآمد نفتی ایران در بانک‌های خارجی منجمد شده و دولت به آن دسترس ندارد. ذخایر مالی انباشته شده در حساب‌های خارجی نمی‌توانند به سپرده‌های جاری واریز شوند تا ایران بتواند واردات خود را پرداخت کند. چنانچه اندوخته‌های خارجی باز هم کاهش یابد، ایران نخواهد توانست از سقوط باز هم بیشتر ریال جلوگیری کند.
مارک دوبویتز، مدیر انجمن دفاع از دموکراسی، از تحریم‌های باز هم شدیدتر دفاع می‌کند. او عقیده دارد که میزان ذخایر قابل دسترس ایران، مهم‌ترین چیزی است که دولتمردان ایالات متحده باید به آن توجه کنند. به نظر او این همان چیزی است که اقتصاد ایران را قبل یا بعد از دستیابی به نیروی هسته‌ای، یکسره از پا می‌اندازد.
