یکی از مهمترین مسائل و موضوعاتی که در طول حداقل یک و نیم دهه اخیر برای خانواده ها به وجود آمده، بحران بیکاری جوانان و به ویژه فارغ التحصیلان دانشگاهی است. دولت های گذشته با وجود انجام برخی تلاش ها و سرمایه گذاری ها در این باره به دلیل آنچه که از آن به عنوان اجرای برنامه های ناهماهنگ و بی هدف نام برده می شود، نتوانستند در زمینه مهار نرخ بیکاری جوانان به ویژه تحصیل کرده های دانشگاهی موفق باشند.
به گزارش مهر، این موضوع در آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران نیز قابل مشاهده است، به نحوی که در دوره ۸ ساله فعالیت دولت های نهم و دهم فاصله نرخ بیکاری جوانان و نرخ عمومی بیکاری در کشور حداقل ۱۰ درصد بوده است که فاصله قابل تاملی محسوب می شود.
نرخ بیکاری جوانان ۲ برابر بیکاری عمومی
به عبارت ساده تر در حالی که به نظر می رسد کارجویان تحصیل کرده باید شرایط مناسب تری را برای ورود به بازار کار کشور داشته باشند، اما آمارها می گویند چنین نیست و هجوم دهه های اخیر جوانان به دانشگاه ها و دریافت مدارک گوناگون تحصیلی نتوانسته است کمک چندانی به آنها در ورود به عرصه بازار کار کشور داشته باشد که البته این مسئله مربوط به همه تحصیل کرده ها نیست و افراد بسیار زیادی نیز اگر وارد دانشگاه نمی شدند، امروز نمی توانستند در جایگاه های مناسب شغلی قرار بگیرند.
در دولت های سابق معمولا ناهماهنگ بودن آموزش های تئوریک دانشگاهی با نیازهای بازار کار، بی توجهی به رشته های مورد نیاز جامعه، تربیت صرف دانشجو بدون ظرفیت سنجی، جزیره ای عمل کردن دانشگاه ها و تمرکز بر روی پذیرش دانشجوی بیشتر از روش های گوناگون بدون اینکه بررسی شود بازار کار به چه نوع آموزش هایی نیازمند است و همچنین فقدان مهارت انجام کار از سوی فارغ التحصیلان دانشگاهی؛ به عنوان مهم ترین دلایل بیکار ماندن هزاران فارغ التحصیل دانشگاهی کشور نام برده می شود.
دلایل بیکار ماندن فارغ التحصیلان
طبق آمارهای موجود در فاصله سال های ۸۴ تا ۹۱ از مجموع ۲.۶ تا ۳ میلیون بیکار کشور، ۱.۷ تا حدود ۲.۲ میلیون نفر در سنین ۱۵ تا ۲۹ سال قرار داشته اند. به عبارت دیگر، کشور در ۸ سال گذشته در پیک تقاضای کارجویان برای کار قرار داشته و طبق گفته کارشناسان، فشار تقاضا برای ورود به بازار کار تا حداقل نیمه دهه ۹۰ نیز ادامه خواهد یافت.
حسن روحانی رئیس جمهوری در ماه های گذشته در خلال اعلام برنامه های خود برای اداره کشور، موضوع بیکاری جوانان را نیز مورد تاکید قرار داد و عنوان کرد می توان در قالب یک برنامه دقیق و عملیاتی به وضعیت بیکاری جوانان پایان داد.
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز به تازگی اعلام کرده است ۴۳ درصد کل متقاضیان کار کشور فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند و کشور هم اکنون با بحران بیکاری فارغ التحصیلان مواجه است. به بیان دیگر، از حدود ۳ میلیون نفر بیکار اعلام شده در پایان سال ۹۱، چیزی حدود ۱ میلیون و ۳۰۰ هزارنفر آن از جوانان فارغ التحصیل دانشگاهی تشکیل می شود که متاسفانه باید گفت این میزان دانشگاهی جامانده از بازار کار کشور، در واقع چیزی جز بحران بیکاری به معنای کامل نخواهد بود.
روحانی: اگر بیکاری حل نشود...
علاوه بر سخنان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی که هشداری است درباره بحران بیکاری جوانان، رئیس جمهور نیز در روزهای گذشته بار دیگر مسئله مهم بیکاری جوانان را به عنوان یک معضل داخلی کشور یادآور شد و گفت: توجه به آموزش و پرورش و مدارس باید را در وهله اول و رسیدگی به وضعیت بیکاری کشور در مرحله دوم از اولویت‌های کاری در خصوص تدوین سند مهندسی فرهنگی کشور قرار گیرد.
رئیس جمهور خاطر نشان کرد: تا زمانی که مشکل بیکاری در کشور حل و فصل نشود، هیچ یک از تصمیمات فرهنگی امکان تحقق نخواهد داشت و این در حالی است که ما در کشور با پدیده بیکاری جوانان تحصیلکرده نیز روبرو هستیم.
با این وجود، همچنان اشتیاق ده ها هزار جوان برای ورود به دانشگاه ها در کشور وجود دارد. متاسفانه آنچه که به بیکاری جوانان فارغ التحصیل دانشگاه ها دامن می زند اولا بی توجهی قریب به اتفاق آنها به تلاش برای کشف نیازهای واقعی بازار کار شامل پوشش ضعف ها و فراگیری مواردی که برای ورود به بازار کار در رشته ای که درس می خوانند به آنها کمک کند و دوما اینکه اغلب برای توانمند کردن خود در برابر سایر رقبا علاوه بر گذراندن مباحث تئوریک دانشگاهی تلاش دیگری صورت نمی گیرد که می توان به عنوان نمونه به فراگیری مهارت در کار با کامپیوتر، یادگیری حداقل یک زبان خارجی در زمان تحصیلات دانشگاهی و همچنین شرکت در دوره های مهارت آموزی فنی و حرفه ای اشاره کرد.
به گزارش مهر، این موضوع در آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران نیز قابل مشاهده است، به نحوی که در دوره ۸ ساله فعالیت دولت های نهم و دهم فاصله نرخ بیکاری جوانان و نرخ عمومی بیکاری در کشور حداقل ۱۰ درصد بوده است که فاصله قابل تاملی محسوب می شود.
نرخ بیکاری جوانان ۲ برابر بیکاری عمومی
به عبارت ساده تر در حالی که به نظر می رسد کارجویان تحصیل کرده باید شرایط مناسب تری را برای ورود به بازار کار کشور داشته باشند، اما آمارها می گویند چنین نیست و هجوم دهه های اخیر جوانان به دانشگاه ها و دریافت مدارک گوناگون تحصیلی نتوانسته است کمک چندانی به آنها در ورود به عرصه بازار کار کشور داشته باشد که البته این مسئله مربوط به همه تحصیل کرده ها نیست و افراد بسیار زیادی نیز اگر وارد دانشگاه نمی شدند، امروز نمی توانستند در جایگاه های مناسب شغلی قرار بگیرند.
در دولت های سابق معمولا ناهماهنگ بودن آموزش های تئوریک دانشگاهی با نیازهای بازار کار، بی توجهی به رشته های مورد نیاز جامعه، تربیت صرف دانشجو بدون ظرفیت سنجی، جزیره ای عمل کردن دانشگاه ها و تمرکز بر روی پذیرش دانشجوی بیشتر از روش های گوناگون بدون اینکه بررسی شود بازار کار به چه نوع آموزش هایی نیازمند است و همچنین فقدان مهارت انجام کار از سوی فارغ التحصیلان دانشگاهی؛ به عنوان مهم ترین دلایل بیکار ماندن هزاران فارغ التحصیل دانشگاهی کشور نام برده می شود.
دلایل بیکار ماندن فارغ التحصیلان
طبق آمارهای موجود در فاصله سال های ۸۴ تا ۹۱ از مجموع ۲.۶ تا ۳ میلیون بیکار کشور، ۱.۷ تا حدود ۲.۲ میلیون نفر در سنین ۱۵ تا ۲۹ سال قرار داشته اند. به عبارت دیگر، کشور در ۸ سال گذشته در پیک تقاضای کارجویان برای کار قرار داشته و طبق گفته کارشناسان، فشار تقاضا برای ورود به بازار کار تا حداقل نیمه دهه ۹۰ نیز ادامه خواهد یافت.
حسن روحانی رئیس جمهوری در ماه های گذشته در خلال اعلام برنامه های خود برای اداره کشور، موضوع بیکاری جوانان را نیز مورد تاکید قرار داد و عنوان کرد می توان در قالب یک برنامه دقیق و عملیاتی به وضعیت بیکاری جوانان پایان داد.
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز به تازگی اعلام کرده است ۴۳ درصد کل متقاضیان کار کشور فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند و کشور هم اکنون با بحران بیکاری فارغ التحصیلان مواجه است. به بیان دیگر، از حدود ۳ میلیون نفر بیکار اعلام شده در پایان سال ۹۱، چیزی حدود ۱ میلیون و ۳۰۰ هزارنفر آن از جوانان فارغ التحصیل دانشگاهی تشکیل می شود که متاسفانه باید گفت این میزان دانشگاهی جامانده از بازار کار کشور، در واقع چیزی جز بحران بیکاری به معنای کامل نخواهد بود.
روحانی: اگر بیکاری حل نشود...
علاوه بر سخنان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی که هشداری است درباره بحران بیکاری جوانان، رئیس جمهور نیز در روزهای گذشته بار دیگر مسئله مهم بیکاری جوانان را به عنوان یک معضل داخلی کشور یادآور شد و گفت: توجه به آموزش و پرورش و مدارس باید را در وهله اول و رسیدگی به وضعیت بیکاری کشور در مرحله دوم از اولویت‌های کاری در خصوص تدوین سند مهندسی فرهنگی کشور قرار گیرد.
رئیس جمهور خاطر نشان کرد: تا زمانی که مشکل بیکاری در کشور حل و فصل نشود، هیچ یک از تصمیمات فرهنگی امکان تحقق نخواهد داشت و این در حالی است که ما در کشور با پدیده بیکاری جوانان تحصیلکرده نیز روبرو هستیم.
با این وجود، همچنان اشتیاق ده ها هزار جوان برای ورود به دانشگاه ها در کشور وجود دارد. متاسفانه آنچه که به بیکاری جوانان فارغ التحصیل دانشگاه ها دامن می زند اولا بی توجهی قریب به اتفاق آنها به تلاش برای کشف نیازهای واقعی بازار کار شامل پوشش ضعف ها و فراگیری مواردی که برای ورود به بازار کار در رشته ای که درس می خوانند به آنها کمک کند و دوما اینکه اغلب برای توانمند کردن خود در برابر سایر رقبا علاوه بر گذراندن مباحث تئوریک دانشگاهی تلاش دیگری صورت نمی گیرد که می توان به عنوان نمونه به فراگیری مهارت در کار با کامپیوتر، یادگیری حداقل یک زبان خارجی در زمان تحصیلات دانشگاهی و همچنین شرکت در دوره های مهارت آموزی فنی و حرفه ای اشاره کرد.
