او شاهد بود که در این نبرد هزاران مجروح بدون آنکه کمکی به آنها بشود جان خود را از دست دادند ، در حالیکه ، اگر خدمات بهداشتی موثری وجود داشت ، اغلب آنها زنده می ماندند.
در سال ۱۸۶۲ میلادی «هنری دونان» اثر مشهور خود «یک خاطره از سولفرینو» را منتشر می کند. او در اين کتاب پيشنهاد کرد در تمامی کشورها تشکيلات داوطلبانه يی ايجاد شود تا بدون درنظرگرفتن مرزبنديهای سياسی و نژادی، امر مراقبت از سربازان زخمی و کليه آسيب ديدگان از جنگها را برعهده گيرد و برای همين امر از رهبران کشورهای جهان خواستار تشکيل جمعيتهای امدادی شد.
اين واقعه باعث شد که او به دنبال بنيانگذاری سازمانی برای کمک به مجروحان باشد. پس از آن، ۵ سوئيسی کميته يی را تشکيل دادند که بعدها کميته بين المللی صليب سرخ ناميده شد.
اين کميته برای يک کنفرانس بين المللی فراخوان داد و در نهايت اين کنفرانس با شرکت نمايندگان۱۶ کشور در ۲۶ اکتبر ۱۸۶۳ در ژنو تشکيل شد و در سال ۱۹۶۳ ميلادی در ۸۸ کشور جهان جمعيتهای ملی صليب سرخ پديد آمدند. برای اين کميته در کشورهای اسلامی از عنوان هلال احمر به جای صليب سرخ استفاده می شود.
در عین حال دونان پیشنهاد تصویب یک پیمان بین المللی را می دهد که حمایت از این سازمان های امدادرسانی بهداشتی و مجروحان از سوی طرفین متخاصم به رسمیت شناخته شود.
