یادداشت مشترک 3 دیپلمات پیشین رژیم ایران و آمریکا درباره تفاهم‌نامه ژنو نشان دهنده دیدگاهی مشترک درباره شکننده بودن این تفاهم نامه است.
به گزارش خبرآنلاین، حسین موسویان، مذاکره کننده پیشین هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، دنیل کارتزر، سفیر پیشین آمریکا در مصر و اسراییل و استاد دانشگاه پرینستون و توماس پیکرینگ، دستیار پیشین وزارت خارجه آمریکا و سفیر پیشین آمریکا در اسراییل، سازمان ملل، روسیه ، هند و اردن در یاداشت مشترکی تاکید کردند: شکاف‌ها بین رژیم ایران و طرف مقابل (1+5) هم‌چنان گسترده و عمیق است. در واقع در صورتی که معامله‌ای دایمی به دست نیاید، احتمال تشدید بحران پس از این شش ماه و سرسخت‌تر شدن موضع مخالفان توافق مقدماتی وجود دارد.
در این یاداشت هشدار داده شده است: «شکست توافق مقدماتی، هم برای ایران و هم برای جامعه بین‌المللی پیامدهای جدی به همراه دارد. در صورتی که ایران به آن چه متعهد شده عمل نکند، مخالفان خواهند گفت که ایران از توافق مقدماتی برای خرید زمان و دستیابی به سلاح هسته‌ای استفاده می‌کند. اگر ایران به شفاف‌سازی در تاسیسات هسته‌ای و درخواست‌های آژانس اهمیت ندهد، سندی دال بر ساختگی بودن این مذاکرات خواهد بود.»
«اگر غرب تحریم‌های خاص را لغو نکند یا این که کنگره تحریم‌های بیش‌تری را در بازه زمانی شش ماهه به تصویب برساند، نشانه روشنی مبنی بر تمایل نداشتن غرب به توافق مذاکره‌ای با ایران خواهد بود.» این نظر سه دیپلمات ایرانی و امریکایی برای اثبات این موضوع است که اگر امریکا اینگونه عمل کند« نشانه‌ای [است] که ثابت می‌کند غرب از سیاست تغییر رژیم در ایران فاصله نگرفته است.»
بنابراین در صورتی که هر یک از طرف‌ها به آن چه که بر مبنای شرایط توافقنامه متعهد شده‌اند، عمل نکنند، این معامله به شکست می‌رسد و پیامد چنین شکستی باید درک شود. نخستین باری که ایران بازرسی‌ها را به تاخیر بیاندازد، به طور کامل به تعهدات خود عمل نکند، به دنبال خرید زمان باشد یا یک فعالیت هسته‌ای اعلام نشده داشته باشد، EU3+3 (فرانسه، آلمان، انگلیس و چین، روسیه و آمریکا)، نه تنها فورا تحریم‌های لغو شده را دوباره برقرار و تحریم‌های جدیدی اعمال می‌کنند، بلکه مستقیما به شورای امنیت سازمان ملل می‌روند تا قطعنامه‌ای را به تصویب برسانند که در آن مجوز اقدام نظامی علیه ایران صادر می‌شود.
در مقابل اگر این گروه نیز به تعهدات خود عمل نکند، ایران تصمیم‌گیری یک‌جانبه در مورد آینده برنامه‌های هسته‌ای خود را حق خود می‌داند. هرچند حمایت شورای امنیت از تصمیم یک‌جانبه ایران بعید به نظر می‌رسد، اما تهران به دنبال حمایت مجمع عمومی سازمان ملل خواهد بود و به احتمال زیاد سیاست خارجی مقابله جویانه‌ای را در مقابل آمریکا و غرب پیش می‌گیرد.»
