روز نهم فروردين ۱۳۹۰، زندانی سیاسی محسن دگمه چي زندانی سياسی با ۹سال سابقهٴ اسارت درسياهچالهای ولی فقيه ارتجاع بر اثر ممانعتهای دژخيمان از درمان پزشکی به شهادت رسيد.در پيام رئيس جمهور برگزيده مقاومت دربارهٴ او آمده بود: «سلام بر اين
زندانی سیاسی محسن دگمه چی، با مقاومتی شگفت در برابر فشارهای جلادان خامنه ای، در اسارت به شهادت رسيد و به همرزمان و هم بندان شهيدش، علی صارمي، جعفر کاظمي و محمدعلی حاج آقاييی پيوست.
محسن از بازاريان خوشنام تهران بود. او از سال ۶۰ تا۶۷ به مدت هفت سال در اسارت و تحت شکنجه بود و مجدداً در شهريورماه ۸۸ به خاطر کمک به خانواده های زندانيان سياسی و حضور دخترش در اشرف، دستگير و به ده سال زندان و تبعيد محکوم شد.
او که از ماهها قبل در زندان، با ابتلا به بيماری سرطان در وضعيت وخيمی قرار داشت، با ممانعت دژخيمان از معالجات ضروری، روبه رو شد
از تابستان ۸۹ وضعيت جسمی اين قهرمان رو به وخامت نهاد و پزشکان تنها راه درمان او را شيمی درمانی تجويز کردند، اما به دستور مستقيم دژخيم جعفری دولت آبادی از درمان او جلوگيری شد.
در آخرين روزها که محسن بر اثر وخامت شديد حالش به بيمارستان منتقل شد، محدوديتها و فشارهای دوران اسارتش را بيشتر کردند و چند مأمور و دژخيم وزارت اطلاعات شبانه روزی او را تحت نظر داشتند. از ملاقات بستگانش جلوگيری کردند تا او را در آخرين لحظات حياتش هم تحت شديدترين فشارها قرار دهند.
پايداری محسن دگمه چی در برابر فشارهای زندان و در رويارويی با بيماری، الگويی انگيزنده برای سايرين شد. زندانيان سياسی از او درس بيان حق، و ايستادن و پايدار ماندن گرفتند.
امروز، عزم دگمه چيها در زندانها تکثير شده. راه و رسم او که ايستادگی برای آزادی، در برابر ستم ولايت فقيه بود، توسط فرزندان آگاه ايران، ترويج گشته. و ارادهٴ فرزندان ايران سرانجام با سرنگون کردن ديکتاتوری و دجاليت، ايران آزاد را بنا خواهد کرد. آن روز، سراسر ايران از قهرمانانی چون دگمه چی تجليل خواهد کرد.
