یک مربی را برابر شاگردانش با باتوم کتک زدند

ایسنا: مربی تیم بسکتبال پتروشیمی بندرامام پس از حاشیه های دیدار تیمش برابر فولاد ماهان رفتار ماموران انتظامی و داور مسابقه را در تاریخ بسکتبال بی سابقه دانست و مدعی شد که ساختار بسکتبال در تضاد پویایی این ورزش است. 

محمد کسایی پور در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: به عنوان یکی از مربیانی که سال‌ها در بسکتبال فعالیت داشتم باید بگویم که این برخوردها در تاریخ بسکتبال بی سابقه بود. مطمئنا هر دو طرف ماجرا اشکالاتي داشتند که این شرایط ایجاد شده است. وقتی چنین اتفاق بی سابقه ای شکل می گیرد سیستم داوری، مربیان و بازیکنان مشکل داشته است. این نقص ها باید برطرف شوند. حاضرم در برابر تمام مسوولین این حرف ها را بزنم تا بررسی شوند و دیگر اتفاق نیفتند. نباید به به سادگی از کنار این مساله عبور کرد. 

وی ادامه داد: شاید این اتفاق با جریمه و محرومیت من به پایان برسد اما هیچ اشکالی ندارد. 5 سال است که در کنار زمین به عنوان مربی حضور داشتم و حتی یک اعتراض نکرده ام. هیچ وقت داوران من را جریمه نکرده اند اما حالا این اتفاق برای من در بسکتبال ایران افتاده است. به عنوان کسی که سابقه حضور در تیم ملی را دارم در سالن بسکتبال اینگونه با من رفتار شد. 

مربی تیم بسکتبال پتروشیمی با بیان این مطلب که ساختار کنونی بسکتبال با شرایط پویای این ورزش همراه نیست، به ایسنا گفت: شرایط کنونی بسکتبال ایران پویا است و با نظمی مناسب از نظر ورزشی و فنی حرکت می کند اما ساختار بسکتبال به گونه ای شکل گرفته که دیگر با اين پویایی همراه نیست. ساختار بسکتبال ما متاسفانه حالتی ایستا پیدا کرده و با پویایی ورزش در تضاد قرار گرفته است که چنین اتفاق هایی ایجاد می شود. 

کسایی پور با اشاره به عملکرد داوران ایرانی ادامه داد: می خواهم به این موضوع اشاره کنم که گفته می شود داوران بسکتبال نیز همانند بازیکنان و مربیان می توانند اشتباه بکنند اما هزینه های این اشتباه ها چقدر است؟ یک اشتباهی که هزینه بالایی دارد را چه کسی پاسخ می دهد؟ امروز که یک مربی ملی توسط داور مسابقه به دست ماموران انتظامی سپرده می شود تا با کتک و باتوم از سالن بیرون شود چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ کجای دنیا چنین اتفاقی می افتد؟ 

سرمربی تیم ملی امید ایران با بیان این مطلب که قانون به داور اجازه چنین کاری نمی دهد، تصریح کرد: قانون در بسکتبال اینگونه تعریف می شود که داور تنها باید مسابقه را متوقف کند و پس از صحبت با ناظر برای خارج کردن فرد خاطی دوباره بازی را ادامه دهد. داور مسابقه حق ندارد فرا قانوني کار کند. در کجای دنیا داور مسابقه به طور مستقیم با ماموران یگان ویژه صحبت می کند؟ اسرار من در سالن نیز برای خارج نشدن به همین دلیل بود که من نباید توسط نیروی انتظامی از سالن خارج شوم. طبق قانون باید از سالن خارج می شدم اما نه با حضور ماموران انتظامی. متاسفانه داور مسابقه کار اشتباهی انجام داد که حالا بسکتبال باید هزینه اش را بدهد. 

کسایی پور با بیان این مطلب که در یک مسابقه مربی و بازیکنان ملی ایران به درخواست داور مسابقه از ماموران انتظامی کتک خورده اند، بیان کرد: جامعه بسکتبال از این اتفاق نباید به سادگی عبور کند. مربی و بازیکنان ملی در یک مسابقه بسکتبال به درخواست داور بازی از ماموران انتظامی کتک خوردند. این اتفاق در سالن بازی افتاده و حالا بسکتبال باید حساسیت نشان بدهد. هم اکنون بدن مربی تیم ملی بسکتبال ایران به دلیل کتک خوردن کبود شده است. همین داور که امروز از ماموران انتظامی کمک می گیرد هفته گذشته برابر مربی لبنانی که با الفاظ رکیک تیمش را از بازی خارج کرد به گونه ای دیگر صحبت کرد و شان خودش و بسکتبال ایران را پایین آورد و حالا برابر یک مربی ایرانی این رفتار را می کند. 

وی ادامه داد: این چنین رفتار توسط فردی قانونی انجام شده که البته خودش را فراتر از قانون و حتی قانون می داند. اگر فرض کنیم که من به حق باید از زمین اخراج می شدم اما بعد از این قانون چه می گوید؟ قانون می گوید که ماموران اتظامی با کتک من را از زمین خارج کنند؟ باید یک مربی را همانند مجرم از زمین خارج کنند؟ پس ناظر مسابقه و مسوولان چه کاره اند؟ 

مربی تیم بسکتبال پتروشیمی با بیان این مطلب که شرایط به گونه ای شده که همه با هم اختلاف دارند به ایسنا گفت: اسرار من برای گرفتن حقم بود. داوران با ناظر نیز مشکل داشتند. رفتار داوران به سمتی حرکت می کند که به جای اینکه به قانون عمل کنند ورزشکاران را در اختیار ماموران انتظامی می گذراند تا با باتوم کتک بخورند. تنها سوال من این است که در کجای دنیا ماموران انتظامی همانند بازیکنان و مربیان در سالن حاضر می شوند. 

کسایی پور با اشاره به سابقه اش در بسکتبال ایران ادامه داد: سال های سال به عنوان بازیکن در تیم ملی بودم. پس از آن نیز وارد عرصه مربی گری شدم. به عنوان مربی تیم ملی فعالیت کردم و حالا برابر بازیکنانم توسط ماموران انتظامی کتک خورده ام. رفتار من در جامعه ورزش بسکتبال در چهارچوبی بوده که همیشه در ورزش اتفاق افتاده است. رفتاری نداشتم که دستگیر بشوم. سن و سالی از من گذشته و اگر آقایان سابقه ورزشی من را فراموش کرده اند به گذشته خود رجوع کنند تا بدانند در کجای بسکتبال قرار دارم. بدانند که چه کسی با باتوم کتک خورد. 

مربی تیم بسکتبال پتروشیمی با بیان این مطلب که داور مسابقه نمی توانست خودش را با شرایط هماهنگ کند، تصریح کرد: وقتی شرایط یک مسابقه ملتهب می شود همه نیاز به خویشتن داری دارند اما خود قاضی مسابقه نتوانست رفتارش را با شرایط یکسان کند. باید با این اتفاق به شدت برخورد شود. بازیکن و مربی کتک خورده اند و حالا خانواده بسکتبال باید با حساسیت وارد عمل شود. اگر من مقصر هستم از بسکتبال می روم تا دیگر از این اتفاق ها نیفتد. می روم و از این پس به عنوان تماشاگر به سالن می آیم و امیدوارم دیگر این اتفاق نیفتد. اگر مقصر من هستم باید بروم. 

کسایی پور همچنین افزود: باید ظرفیت بسکتبال درست شود. این اتفاق ها زیاد شده بود و به اینجا کشیده شد. سیستم داوری باید درست شود. چطور می شود که همیشه مربیان و بازیکنان اشتباه می کنند و جریمه می شوند اما داوران درست می گویند و هیمشه حق با آنها است. مربی ملی اشتباه کرده است اما هیچوقت داروان ما کار اشتباهی انجام نداده اند. این ساختار کنونی با پویایی بسکتبال ما در تضاد است و باید تغییر کند. 

سرمربی تیم ملی بسکتبال امید ایران با بیان این مطلب که هزینه تمام این حرفهایم را با جان و دل مي‌دهم، تصریح کرد: سیستم بسکتبال به سمتی در حال حرکت که است که حاضرند هرطور که می خواهند کارشان را انجام دهند. اگر محروم یا مجبور به ترک بسکتبال بشوم با جان و دل این کار را خواهم کرد اما این ساختار باید درست بشود. باید رفتار آدم ها درست شود و با توجه به شان طرف مقابل رفتار کنند. 

کسایی پور ادامه داد: این رفتار ها با جریمه و محرومیت درست نمی شود. باید به کلی ساختار ها را درست کنیم و همه چیز را به خوبی تغییر دهیم. امیدوارم اطلاعات درستی به آقای مشحون درباره این مسابقه برسد تا او بتواند کاری کند، این وضعیت در حال ضربه زدن به بسکتبال ایران است. 

وی در پایان بیان کرد: 5 سال است که در کنار زمین به عنوان مربی حضور دارم. هیچ وقت اعتراضی نکردم و در ذهنم نگه داشتم تا ببینم این وضعیت به کجا خواهد رسید. امروز فهمیدم که این ساختار که واقعا بنایی ندارد از درون خودش خراب شده است. داوران ما خودشان را اصلاح نکردند و حالا از بیرون نیز نمی شود آنها را اصلاح کرد. وضعیت به گونه ای شده است که یک داور به خودش اجازه می دهد کاری انجام دهد که برای یک مربی ملی این اتفاق بیفتد که در تاریخ بسکتبال بی سابقه بود. واقعا ناراحت هستم. خارج از چهارچوب فعالیتم، برای بسکتبال ناراحت هستم. 

محمد کسایی پور مربی تیم بسکتبال پتروشیمی در دیدار برابر فولاد ماهان اصفهان از مرحله نیمه نهایی لیگ برتر توسط داور مسابقه از زمین اخراج شد و زمانی که به تیم داوری اعتراض می کرد یکی از داوران بدون هماهنگي با ناظر مسابقه از ماموران انتظامی خواست تا او را خارج کنند که پس از مقابله کسایی پور ماموران انتظامی با زور و روشی نامناسب این مربی را از سالن خارج کردند.

حضور دین در زندگی روزمره - فیروز نجومی

 زمانی بود که به حضور دین در زندگی روزمره خوشامد میگفتی. منتظر بودی که از راه برسد. آن زمان، زمانی بود که دین لباس پلیس و آژان و پاسدار به تن نکرده بود. دهانت را بو نمیکرد. با موی سر پسران و گشادی و تنگی شلوار شان و یا چارقد زنان و کوتاهی و بلندی مانتو شان سرو کاری نداشت. دینداری فصلی بود. در روزهای عاشورا و تاسوعا و احیا و ماه رمضان، حضورش فراگیر میشد. سپس کمرنگ میگشت و حضور قابل لمسی نداشت تا فصل آینده. نه زیر نظارت دایمی قرار ت میداد و نه التزام به نظم و انضباط طلب میکرد. 

آن روزها که حضور دین در زندگی  روزمره به اوج خود میرسید با شیون و عزا داری، خود زنی و گریه زاری ، همه چیز را تحت تاثیر خود قرار میداد، در عین حال فرصت هایی را بوجود میآورد برای گردهمایی، برای باخبر شدن از در و همسایه. برای غیبت و خوش و بش کردن. آئین دینداری مزاحمتی در زندگی روزمره ایجاد نمیکرد. اگر دوست داشتی، به آداب و آئین دینی تن میدادی. مراسم طهارت و غسل جنابت را بمنظور عبادت روزانه بجا میآوردی. سهم امام و ذکات سالیانه را پرداخت میکردی و اگر مال و مکنت و ثروت زیاد میشد به سفر حج میرفتی و حاجی میشدی و کلی بر اعتبار و منزلت خود میافزودی. اگر حجاب را دوست داشتی بسر میکشیدی.  بی حجابی هم جرم نبود که خود یکی از دست آورد های خاندان پهلوی بود و کمتر کسی میتوانست اجباری شدن آنرا پیش بینی کند. لذا از نظاره زیبائی های انسانی محروم نبودی. اما از خود بیخود هم نمی شدی اگر بر خود چیره نشده بودی. آرایش و پالایش ممنوع نبود. موهای افشان و نمایان ساختن رخ زیبا و اندام برازنده، جرم و جنایت نبود. مرزهای حلالی و حرامی گاهی بسیار مخدوش بود. تفریحات روزانه و شبانه، کافه ها و کا باره ها، رستورانها  آزاد بودند. در آنزمان حضور دین در زندگی بسیار محدود و ضعیف بود. فقها به منبر وعظ و روضه و خطبه و فعالیت های حوزه ای راضی بودند.  دین توی خانه بود و در مسجد. در آنزمان دین بر تخت پادشاهی تکیه نزده بود و تاج شاهی را بر سر نگذاشته بود. دین ملجاء بود و پناهگاه. دلبخواهی بود، نه اجباری. 

با فرو ریختن تخت و تاج پادشاهی، دین، قدرت شد و بر اریکه فرمانروایی نشست. با حذف و نابودی مقاومت و مخالفت، قهر و قدرتش بیشتر و خشم و خشونت ش بسی افزون گردید. بهمان میزان نیز زنجیرهای اسارت و بندگی گسترده و سخت و محکم تر شدند. این زمان را دین داستان دیگری است. هنوز هم نمیدانیم که به زندان دین در آمده ایم. امروز مکان و زمانی وجود ندارد که دین در آن حضور نداشته باشد. در آن زمان دین تنها در زندگی خصوصی حضور داشت آنهم به رضایت آنکه نیازمند ش بود.  حال آنکه امروز حضور دین بر زندگی خصوصی و اجتماعی سلطه مطلق افکنده است. دین دیگر عزا داری و روزه و نماز نیست. امروز دین همه چیز است و همه چیز دین است. دین قانون است و قانون دین. ولایت فقیه هست و مجلس شورای اسلامی. دین در کلیه اداره جات، کارخانجات، در سازمانهای نظامی، پلیسی و جاسوسی، در نظام آموزش و پرورش، علوم دانشگاهی، در انواع هنرها حضور سنگین و پر ابهت دارد. هنرمند و هنر پیشه، نویسنده و شاعر را گریزی از حضور دین نیست، نظارت او را پذیرفته اند، اگرچه دایم زیرک میشود و از زیر  چشمهای تیز دین عبور کنند. دین در کوچه و خیابان، حضور دارد. هر کجای شهر در هر حالتی باشی،  گریزی نیست از فریاد اذان گو. در کافه و رستوران نیز دین حضور دارد و بر خوردن و نوشیدن هم نظارت میکند، مبادا  که به حرامی بخوری و یا بدتر، بحرامی بنوشی. در گردشگاه ها و پارک ها در استخرها و دریا ها، در متر و اتوبوس ها و در استاد یوم های ورزشی و در کمر کوهستانها، دین حضور خود را نمایان میسازد به انحاء مختلف از جمله اختلاط زنان مردان حتی اگر مزدوج و یا از اعضای یک فامیل باشند.

بعبارت دیگر، در هر سوراخ و درز ی که پنهان شوی، دین تو را می جوید. تنها در طهارت و نجاست، غسل و تیمّم  نیست که باید تابع باشی و تقلید کنی، بلکه در تمامی امور زندگی، از فکری و معنوی و اخلاقی گرفته تا مادی و و دنیوی، از چگونگی ظاهر شدن در جماعت تا آنچه که باید بشنوی و یا ببینی.  بگذریم از گفتن و نوشتن. از نوشیدن و شادی کردن. دین هم اکنون از راه تلویزیون و یا رادیو وارد زندگی خصوصی شود، رسانه هایی که زمانی لعن و نفرین و حرام نموده  و آنرا نجس و گمراه کننده خوانده بود. انقلاب آب توبه بر سرش ریخت و استفاده ی آنرا مشروع و حلال نموده و به انحصار خود در آورد. مگر دین میتواند ابزاری  بهتر از رسانه ها، بویژه رادیو و تلویزیون برای تحمیق و تبلیغ بیابد. لذا در دست دین، برنامه های سرگرمی و تفنن تبدیل شدند به پند و اندرز و آموزش هایی که دین برای حفظ بقا و اقتدار خود ضروری میبیند، از جمله پنهان ساختن حقیقت و انتشار و توزیع  اخبار خوب و خوشایند،  نشانی بر رفاه و امنیت اجتماعی، پیشرفت و آبادانی- حیرت آور و خیره کننده حکومت اسلامی. در ماه رمضان و دوران سوگواری برنامه ها همه، میشوند عبادت و نیایش و تعلیم و آداب و مسائل دینی.  چه نوحه های دردناک، چه ناله ها و زاری ها، چه ضجه و مویه ها ، چه هق و هق  گریه های سوزناک که به نمایش نگذارند و احساسات را رقیق و روان را پریشان نسازند. روزهای سوگواری  روزهای افسردگی است، روزهای بیزاری از زندگی ست و اشتیاق بستن بار سفر ابدی. مجریان نیز خود نمودی از دین هستند تا هر چیز دیگری از ریش و پشم گرفته تا انداختن "ح " در گلو، تا گویندگان خانمی که خود را سخت در چندین لایه مقنعه پیچیده اند، گویی که زیبا تر از آن نیست زینتی  برای زن.  

بی جهت نیست که مردم به دیش های ماهواره ای پناه می برند. پدیده ای که هنوز دین از سرکوب آن دست بر نداشته است. هنوز ماموران انتظامی از هوا، حریم خصوصی مردم را مورد تجاوز قرار میدهند، بر پشت بام ها به تخریب دیش های ماهواره ای میپردازند. که مردم را از مشاهده برنامه های "مستهجن " و اخبار و اطلاعات استکباری بر حذر داشته تا مرتکب معاصی نشوند، تا نظام ولایت بتواند، جامعه را به آن شکلی معماری نماید که دین باو  آموخته است. اما آنچه جای نگرانی ست این است که بعضا مامور انتظامی را می بینند اما فراموش میکنند که آنها فرستاده دین هستند که بر پشت بام ها ظاهر شده اند. 

زمانی بود وقتی آیت الله و یا مرجعی از مراجع تقلید، چیزی مثل رادیو تلویزیون را حرام میکردند، بآن وقعی نمی نهادند. کسی مراجع تقلید و یا حوزه های علمیه شکایت نمی برد که همسایه اش در خانه اش تلویزیون نگاهداری میکند و به رادیو گوش فرا میدهد. امروز وقتی فتوای حرام صادر میشود، در صورت تخلف با مامور انتظامات روبرو هستی. حرام  و حلال زمانی ابزار کنترل از درون بود و دلبخواهی، امروز ابزار کنترل در خارج است .با این وجود از حضور خفقان آور دین در زندگی روزمره غافل ایم. یعنی که دین را آن حجابی که زنان باید به اجبار، بسر بکشند، مشاهده نمیکنیم.  این گشت های ارشادی نیستند که دین را بوجود میآورند بلکه این دین است که گشت های ارشادی را بوجود میآورد، که میخواهد مردم را ارشاد کند و برای پیشبرد و حفظ و گسترش خود، وزارت ارشاد بنا میکند. این دین است  که هر فکر و اندیشه ای را از صافی میگذراند. دین است که سازمانهای نهی از منکر و امر به معروف بوجود میآورد، یعنی که، وقتی دین قدرت میشود، امر تسلیم و اطاعت دلبخواهی نیست. از این بابت در مورد زنان هیچگونه گذشتی نیست. در نقاط مختلف شهر بزرگ تهران اتومبیل های پلیس آماده اند  برای دستگیری و نگاهداری و یا "ارشاد " زنانی که مقرارت حجاب را رعایت نمیکنند 

اخیرا نیز دین با چکمه های آهنین وارد در قلمرو اینترنت شده است. چنان وحشت زده و هراسناک گردیده است که فراخوان نام نویسی کلیه سایتها و کافه نت هر را اعلام داشته است. البته که متخلفان تعقیب و به جرم اخلال و توطئه در براندازی حکومت و اشاعه ادبیات گمراه کننده و ضد اخلاقی دستگیر، محاکمه و مجازات میشوند. 

محال است که به حضور مطلق و بلا منازعه دین در جامعه  آگاه باشی، احساس خفگی و تنگی نفس نکنی. که احساس گوسفندی نکنی. دین که قدرت میشود همانند بختک بر سینه ات نشیند و بر تو فائق شود. دچار کابوسی شوی تمام نشدنی. هم بر زندگی خصوصی  سلطه افکند و هم بر زندگی اجتماعی. باید که کردار و گفتار خود را همراه سازی با قواعد و قوانین دینی. زمانی بود که اگر مرتکب گناهی میشدی، نوشیدنی های شادی بخش صرف مینمود ی و یا موی و زلف خود افشان میکردی و در زیر حجاب پنهان نمی داشتی، در برابر خدائی که بآن باور داشتی  احساس گناه میکردی. البته امید هم به بخشایش داشتی. اما امروز وای اگر گرفتار شوی تحت تاثیر نوشابه های شادی بخش. باید که تازیانه های مهر و محبت اسلامی را بر گرده  تحمل کنی تا بدانی که امر الهی چون و چرا پذیر نیست و ارتکاب گناه، جرم است. ارتکاب گناه، هنجار شکنی است. امنیت اخلاقی جامعه را به خطر انداختن است.

اما درک حضور دین در زندگی روز مره، ما را به کجا میتواند ببرد؟ آیا بآن زمان باید باز گرد یم که دین فصلی بود  و دلبخواهی، زمانی که زنجیر و قلاده نبود ؟ مسلم است که رهایی از بند دین با رجعت به گذشته، آنهم گذشته ای که دین هنوز از حرمتی بر خور دار بود که هرگز شایسته ی آن نبود، میسر نیست. چرا که نه تنها شفا بخش دردی نبوده است بلکه خود سبب اصلی بیماری جامعه، استعمار و عقب ماندگی بوده است. بدون رهایی از سلطه ی دین در زندگی روزمره، بدون رها ساختن خود از قواعد و مقررات زائد و بازدارنده عقل و خرد انسانی و ضد بشری دین، نمیتوانیم به آزادی خوشامد گویی کنیم. واقعیت آنست که امروز آزادی دیگر دارای مفهوم مبهم و مجرد نیست. آزادی، اگر خواهان آن هستیم، تنها از راه ستیزه با دین بدست میآید، دینی که بر سراسر جامعه سلطه افکنده است. دینی که همخوابه قدرت است. تردید ندارم که هستند بسیاری که از خواست معطوف به رهایی و آزادی ابرو در هم کشند، چرا که وا میدارد آنان را از خواست معطوف به کسب قدرت. دین ستیزی، امروز بر خلاف گذشته، از سر مسئولیت و تعهد و التزام روشنفکری بر نمی خیزد، دین ستیزی از دل سلطه مطلق دین بر میخیزد، یعنی که یک پدیده دیالکتیکی ست. همچنانکه بورژوازی گورکن خود را کارگران را بوجود میآورد حکومت دین نیز، دین ستیزی را در درون خود رشد و نمو میدهد. شاید هرگز دین ستیزی بازتابی چنین روز افزون  در گفتار و رفتار مردم نداشته است. دین ستیزی نه یک کنش شخصی بلکه یک جنبش اجتماعی ست که در حال شکل گیر و قوام یافتن است. نه تنها نباید از آن هراسی داشت بلکه زمینه برای دین ستیزی و رهایی و آزادی، برای برانداختن سلطه ی دین و قدرت و یا دستگاه استبداد مضاعف، بهتر نبوده است.

شلیک با کالیبرهای بزرگ تر برای خروج از حالت پات

منصور امان

با شروع دور دُوم از مراسم تقسیم کُرسیهای مجلس، جدال بین سهامداران آن از همانجا که پس از تعیین تکلیف دور اول نمایش انتخابات مسکوت مانده بود، از سر گرفته شده است. نُکته تازه در این کشمکش تکراری و مضمونهای شناخته شده آن، جریان یافتن و تمرکُز بیشتر در لایه های فوقانی هرم قُدرت است. 

زدوخورد رسانه ای اعضای دو محفل آیت الله ها مهدوی کنی و مصباح یزدی، آخرین نمود این رویارویی در باشگاه سران است که به دلیل همین ویژگی، به شتاب گسترش یافته و زیر مجموعه های دو طرف را در بر گرفته است. در بهانه ی دو طرف برای حمله به یکدیگر، نوآوری توجُه پذیری به چشم نمی خورد؛ آقای مصباح یزدی و "جبهه پایداری"، کماکان رقیبان شان را به انفعال در برابر "فتنه مُتهم می کنند و در مُقابل، راست سُنتی نیز همچنان آنها را همدست و ستون پنجُم "جریان انحرافی" می خواند. 

با وجود ثابت ماندن زاویه ورود به درگیریها، نمودار عُمق و شدت آن یک شیب به سمت بالا را نشان می دهد؛ وضعیتی که علت آن را می توان در بی نتیجه ماندن تلاش دو طیف برای حذف و جراحی یکدیگر با استفاده از نمایش انتخابات مجلس جُست وجو کرد. برای کسانی که حالت پات، مُطالبات و منافع شان را تامین نمی کند، تنها یک نتیجه گیری وجود خواهد داشت و آن ضرورت شدت بخشیدن به جنگ و شلیک با کالیبرهای بُزُرگ تر است.

در این راستا، تلاش برای شفافیت دادن به نقشی که آقای خامنه ای در تعادُل نیرو در باند خود بازی می کند، چشم پوشی ناپذیر خواهد بود. چه، او از خُرداد 88 که گُرز "فصل الخطابی" و کُرسی مُعلق "فراجناحی" اش را از دست داد، بدون هراس از خسارت شُرکایش، فقط حامی منافع ویژه ی خود بوده است. آیت الله خامنه ای، در وحشت فرو رفتن با گُماشته رُسوای خود به زیر، مانع کنار زده شدن آقای احمدی نژاد شده است. او آقای رفسنجانی را نیز بر پایه مُحاسبه سود و زیان برای کیسه و کُرسی شخصی خود، پُشت در اندرونی نگه داشته است. 

بنابراین طبیعی به نظر می رسد که تفاهُم و آمادگی اعضای باند ولایت برای تامین یک طرفه هزینه های "رهبری" آقای خامنه ای به تدریج کاهش یابد، به ویژه در شرایطی که آنها خود باید به پُرسش باز در مورد جایگاه آتی شان در هیرارشی قدرت پاسُخ دهند. این موضوع را آقای الهام با "بیکاره" خواندن منصوبان "مقام مُعظم" در مجمع تشخیص مصلحت یا آقای فدایی با "مصلحت نبودن" گُماردن همزمان برادران لاریجانی بازتاب داده اند. 

تردید نسبت به این امر که آیا آقای خامنه ای سیاست تحکیم منافع فراکسیون خود را هدایت می کند یا آن که به گروگان آن درآمده نیز با همین هدف پراکنده می شود. انتقاد آیت الله مکارم شیرازی از انحصار آقای خامنه ای و درخواست "رابطه بیشتر سپاه با مرجعیت" و سر آخر انتشار نامه محرمانه آقای ابراهیم یزدی که در آن نسبت به حذف "مقام رهبری" توسط دست پروردگان نظامی – امنیتی اش هشدار داده، در این قالب جای می گیرد.

انتقال نرگس محمدی فعال حقوق بشر به بند ۲۰۹ اوین

خبرگزاری هرانا - نرگس محمدی، وکیل پایه یک دادگستری و نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر، که از روز دوم اردیبهشت در بازداشت است، در اولین تماس تلفنی با منزل اعلام کرده که در بند ۲۰۹ زندان اوین بسر می‌برد.

به گزارش دویچه‌وله، نرگس محمدی روز چهارشنبه ۶ اردیبهشت با منزل مادر همسرش تماس گرفته و با دو کودک خردسالش صحبت کرده است. وی پس از صحبت با فرزندانش توانسته است خیلی کوتاه با مادر همسرش نیز صحبت کند. تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، گفت که خانم محمدی در این مکالمه کوتاه تنها توانسته بگوید که به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده است همچنین در پاسخ به این سوال که آیا برای اجرای حکم او را به زندان برده‌اند، گفته است که فعلا در حال بازجویی شدن است و صحبتی از اجرای حکم نیست.

آقای رحمانی از احتمال گشودن یک پرونده جدید برای خانم محمدی سخن می‌گوید هرچند تاکید می‌کند که با این اطلاعات ناقص فعلا هیچ خبر قطعی‌ای را نمی‌توان در این باره اعلام کرد.

گفتنی ا‌ست، نرگس محمدی به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر و فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی به شش سال زندان محکوم شده است.

تهدید مجدد پاسداران علیه ناو هواپیمابر آمریکایی

 به گزارش زلال نیوز، سردار امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همزمان با سی و سومین سالگرد تصویب اساسنامه سپاه پاسداران، به مرور اجمالی عمکرد این نهاد انقلابی در طول سالهای گذشته و  موضوعاتی دیگر نظیر توان موشکی موشکی سپاه، رمزگشایی از پهپاد آمریکایی، نحوه مقابله با تهدیدات پیرامونی، ارزیابی از استقرار سپر دفاع موشکی آمریکا در اطراف ایران و ... پرداخت.


غرق کردن و از کار انداختن ناو هواپیمابر آمریکایی بسیار راحت است

فرمانده نیروی هوافضای سپاه با بیان اینکه این تصور غلط است که یک ناو هواپیمابر با غرق شدن از کار می‌افتد، خاطرنشان کرد: اولا غرق کردن همچین ناوی خیلی پیچیده نیست، دوما بقدری تجهیزات پیشرفته و ظریف و حساس در این ناوها به کار رفته که دوستان به مزاح می‌گویند اگر یک ترقه در عرشه این ناو بترکد حتما به یک گوشه‌ای از آن آسیب می‌زند یعنی با کوچکترین انفجاری در یک گوشه‌، این ناو قطعا از کار می‌افتد و مهمتر از خود ناو آدم‌های آن هستند که از کار می‌افتند.


یک موشک کوتاه برد ما در مقابل آمریکایی‌ها نقش یک موشک قاره‌پیما را دارد

حاجی‌زاده با تاکید بر اینکه رفت و آمد ناوهای آمریکایی را کنترل و نظارت می‌کنیم و اگر دست از پا خطا کنند پاسخ لازم را خواهیم داد، گفت: آنها در کشورهای اطراف ما و حاشیه‌ خلیج فارس پایگاه‌های هوایی و زمینی دارند که دائما تحت نظارت و کنترل مجموعه‌های اطلاعاتی ما هستند و مراقبت لازم انجام می‌شود. ما الان دیگر نگران حضور آنها نیستیم البته اوایل که آمده بودند مقداری نگرانی وجود داشت و آنها تهدید برای محسوب می‌شدند ولی الان واقعا برای ما فرصت هستند و هیچ نگرانی نداریم و آنها هم خوب این را می‌فهمند.


تحریم‌ یک رحمت دیگر برای ملت ایران است

وی ادامه داد: ملت ایران باید شرایط فعلی تحریم که گسترده‌‌تر از گذشته است را هم تبدیل به فرصت کند و این شدنی است. ما اگر بخواهیم یک کشور مقتدر و قوی باشیم باید وابستگی‌هایمان به دنیا قطع شود و آنها بیایند به ما التماس کنند. ما نیازی به آنها نداریم و این پروژه‌ای است که از آن عبور خواهیم کرد و نگاه‌مان به این حرکت، مثبت است.

حاجی‌زاده خاطرنشان کرد: بعنوان مثال جنگ، خود به خود جز خرابی و ویرانی چیزی به همراه ندارد ولی زمانی که امام(ره) آن را رحمت معرفی می‌کنند، امروز هم ما باید بپذیریم که این تحریم‌ یک رحمت دیگر برای ملت ایران است.

دستگيری سه نفر در دانمارک به اتهام توطئه تروريستی

به گزارش خبرگزاری فرانسه از کپنهاگ، دستگاه اطلاعاتی دانمارک روز جمعه از دستگیری سه نفر در ارتباط با یک توطئه تروریستی خبر داد. دستگاه اطلاعاتی دانمارک در بیانیه ای اعلام کرد دو شهروند 22 و 23 ساله اردنی و ترک تبار و یک دانمارکی ساکن مصر به در اختیار داشتن سلاحهای خودکار و مهمات غیرقانونی متهم و به توطئه برای فعالیت تروریستی مظنون هستند. 

بنابر اعلام دستگاه اطلاعاتی دانمارک، ماموران اطلاعاتی به چند ساختمان در کپنهاگ یورش بردند و این سه مظنون در دو آدرس در کپنهاگ دستگیر کردند.

این افراد در حالی دستگیر شدند که محاکمه چهار نفر دیگر که به اتهام توطئه تروریستی به منظور کشتن کارکنان یک روزنامه دانمارکی که تصاویری از محمد، پیامبر اسلام منتشر کرده بود، هم اینک در دانمارک جریان دارد.

اسد به آتش بس پایبند نیست/احتمال دخالت ناتو در سوريه

بان کی مون، دبيرکل سازمان ملل شب گذشته گفت، بشار اسد تاکنون به التزاماتش در قبال آتش بس گردن نگذاشته است. ناظران در گزارشهايشان تأکيد کرده اند که نظامیان و سلاحهای سنگين همچنان در مناطق مسکونی حضور دارند و هيچ اقدامی برای خارج کردن آنها از شهرها نشده است. 

کميته های هماهنگی محلی در سوريه گزارش دادند که شمار کشته شدگان روز پنجشنبه که در مناطق مختلف به ويژه در ديرالزور و حلب بر اثر آتش نيروهای امنيتی جان باختند، به 31 تن رسيد. 

به گزارش هيأت عمومی انقلاب سوريه، روز گذشته نيروهای امنيتی در منطقه «درعا البلد» حتی در حضور ناظران در نزديکی مسجد ابوبکر بروی مردم آتش گشودند که در نتيجه يک کودک کشته شد. 

تصاويری که توسط فعالان سوريه منتشر شده صحنه هايی از حملات نيروهای امنيتی به مردم را در حضور تيم ناظران نشان می دهد. 

مردم می گويند، شليک شليک شليک به تيم ناظران.

احتمال دخالت ناتو در سوريه

نخست وزير ترکيه در مورد تلاشهای بين المللی برای توقف کشتار در سوريه، احتمال موفقيت طرح کوفی عنان را ضعيف دانست و گفت آنها نمی توانند با 30 يا 200 ناظر به نتيجه برسند، نشانه ها بيانگر نتيجه مثبت نيست. 

اردوغان در پاسخ به سئوالی در باره احتمال دخالت نيروهای ناتو (پيمان آتلانتيک شمالی) که ترکيه عضو آن است، گفت، من قبل از اين نيز به اين موضوع اشاره کردم. به مرز ما تجاوز شد. ماده 5 ناتو می گويد در صورت تعدی به هر يک از اعضای ناتو، ناتو دخالت می کند. اکنون تعدی به مرز ما صورت گرفته است. 

نخست وزیر ترکیه افزود، ما اقدامات لازمه را اتخاذ خواهيم کرد. نيروهای ما در کنار مرزها هستند و هر لحظه که بخواهند وارد می شوند ما اقداماتمان را ادامه می دهيم. رژيم سوريه بايد بداند که ترکيه اجازه تعدی به مرزهايش را نمی دهد.