كارگران هر روز فقيرتر می‌شوند

ایلنا: عضو فراكسيون كارگري مجلس اعلام كرد: به دليل وضعيت بحراني واحدهاي توليدي كارگران هر روز فقيرتر از گذشته مي‌شوند. 

امیر طاهر خانی در گفتگو با خبرنگار ايلنا با بيان اين كه اجراي قانون هدفمند کردن یارانه‌ها هزینه‌های زندگی كارگران را افزايش داده است تصريح كرد: لازم است افزایش حقوق کارگران به میزان مناسب در دستور کار دولت و شورای عالی کار قرار گیرد تا کارگران قادر باشند فشار ناشی از اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها را تحمل کنند. 

عضو فراكسيون كارگري مجلس با اشاره به اين كه بخش زیادی از کارگران ما در حال حاضر زیر خط فقر زندگی می‌کنند خاطرنشان ساخت: در صورتی که افزایش دستمزد كارگران در دستور کار قرار نگیرد آنان وضعیت بدتری پیدا خواهد کرد. 

او با بيان اين كه کارگران ما در بدترین وضعیت ممکن به سر می‌برند و هیچ پناه و پناهگاهی نداشته و مورد تحقیر قرار می‌گیرند خاطرنشان ساخت: هیچ نوع امنیت شغلی برای آنها متصور نیست. همه این مشکلات به نواقص قانون کار و ضوابط ظالمانه‌ای که در ارتباط با کارگران وجود دارد، باز می‌گردد.

به گفته او البته وضعیت نامناسب کارگران به این معنا نیست که کارفرمایان سود می‌برند، بلکه کارفرمایان هم به‌دلیل قانونمند نبودن روابط کارگر و کارفرما متضرر می‌شوند. به اين معنا كه کارخانه‌های زیادی هر روزه در آستانه تعطیلی قرار می‌گیرند. دلیلش این است که اقتصاد ما سروسامان ندارد و روابط اقتصادی خوب و تعریف شده نبوده و برنامه اقتصادی ما مدون نیست. 

اين كارشناس اقتصادي ياد آور شد: اکثریت اعضای فراکسیون کارگری مجلس معتقدند که شورای عالی کار باید تصمیمات مقتضی اتخاذ کنند و همچنین با توجه به اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها تسهیلات لازم برای صاحبان تولید را در نظر بگیرد. 

ايران دومين كشور آلوده به مين

جام جم آنلاين: نمي‌توان رقم دقيقي اعلام كرد، اما آمارهاي تاييد نشده حاكي است كه نزديك به 130 ميليون مين خنثي نشده در سراسر دنيا وجود دارد كه كشور ما نيز به دليل هشت سال جنگ طولاني، دومين كشور آلوده به مين در جهان است.

البته مصري‌ها گوي سبقت را از ايران ربوده‌اند و در صدر اين فهرست قرار دارند. همچنين افغانستان هم به دليل سال‌هاي متوالي كه درگير جنگ‌هاي داخلي و همچنين جنگ با شوروي سابق بوده، رتبه سوم كشورهاي آلوده به مين در جهان را به خود اختصاص داده است.

اما ردپاي مين در جنگ جهاني دوم نيز بسيار گسترش يافت؛ به گونه‌اي كه در قرن بيستم و در جريان جنگ جهاني دوم، از شرق تا غرب اروپا در ميدان‌هاي مين رنگارنگي غرق شد كه همچنان نيز آثار مصدوميت برخي از شهروندان كهنسال اروپايي بر اثر انفجار مين قابل رويت است.

در كل سخن گزافي نگفته‌ايم اگر عنوان كنيم هر كشوري كه به نوعي پايش به جنگ باز شده، طعم مين و تبعات هولناك آن را هم چشيده است.

روز چهارم ماه آوريل، ‌مطابق با 16 فروردين هر سال را به عنوان روز جهاني آگاهي‌رساني درباره مين نامگذاري كرده‌اند. روزي كه قرار است در آن، ‌علاوه بر آگاهي دادن به شهروندان درخصوص تبعات ويران‌كننده مين، نيروهاي نظامي جهان را نيز ترغيب كنند تا استفاده از مين را براي هميشه كنار بگذارند.

گستردگي ميدان‌هاي مين در سراسر جهان به گونه‌اي است كه به گفته بان كي‌مون، دبيركل سازمان ملل در 20 سال گذشته، اين سازمان براي حذف مين از زندگي ابناي بشر به بيش از 60 كشور جهان، كمك‌هاي مالي ارائه كرده است.

در واقع با صراحت مي‌توان گفت در موضوع واكاوي اثرات جهاني مين، اين تله انفجاري بيشتر از آن كه اثرات جنگي و نظامي در پي داشته باشد، اثرات مخرب روحي و اجتماعي متعددي با خود به همراه آورده كه زندگي ميليون‌ها انسان از سراسر جهان را تحت تاثير خود قرار داده است.

تلاش برای ترور احمدی‌نژاد

ايسنا: در حاشيه يكصدمين سفر استاني رييس‌جمهور، وزارت اطلاعات از طراحي عمليات "چاه جمال" جهت سوء قصد به رييس‌جمهور توسط گروهك جندالله در جريان يكي از سفرهاي استاني احمدي‌نژاد خبر داد.

در گزارش وزارت اطلاعات از اين عمليات تروريستي كه در غرفه اين وزارتخانه در "نمايشگاه خدمت" ( نمايشگاهي كه به مناسبت يكصدمين سفر استاني رييس جمهور در مشهد برگزار شد) آمده است كه گروهك تروريستي وابسته به عبدالمالك ريگي قصد داشت در جريان سفر استاني رييس‌جمهور به سيستان و بلوچستان در سال 1386 عملياتي را به نام علميات "چاه جمال" كه در واقع عمليات سوء قصد به رييس‌جمهور بوده به اجرا بگذارد.

بر اساس اين گزارش، گروهك ريگي در راستاي ضربه به امنيت ملي، طرح ترور رييس‌جمهور در جريان اين سفر استاني را برنامه‌ريزي و سه نفر از عوامل خود را جهت عمليات انتحاري آماده كرده بود.

اين سه نفر قصد داشتند در جريان سفر رييس‌جمهور به ايرانشهر از شهرستان‌هاي استان سيستان و بلوچستان، هنگام سخنراني عمومي رييس‌جمهور در بين مردم، در حين انجام مراسم به رييس‌جمهور نزديك شده و در مسير رييس‌جمهور اقدام به انجام عمليات انتحاري كنند كه اين عمليات به همت سربازان گمنام امام زمان(عج) كشف و خنثي شد.

طبق گزارش منتشر شده، در اين عمليات چهار نفر از پرسنل نيروي انتظامي و يك نفر از پرسنل وزارت اطلاعات كشته و به مقام شهادت نائل شدند.

همچنين در هنگام كشف و خنثي كردن اين عمليات، چهار نفر از اعضاي اصلي گروهك ريگي به هلاكت رسيدند و تعدادي اسلحه و مهمات از اين گروه تروريستي كشف و ضبط شد.

لازم به ذكر است بخشي از غرفه وزارت اطلاعات در نمايشگاه خدمت به عكس‌هايي از شهداي هسته‌يي اختصاص يافته و در قالب آن جنايت‌هاي انجام شده عليه دانشمندان هسته‌يي‌ كشورمان به نمايش گذاشته شده است.

اين غرفه همچنين در بخشي ديگر به جنايت‌هاي گروهك تروريستي جندالله وابسته به عبدالمالك ريگي پرداخته است 

تیراندازی ماموران انتظامی و زخمی شدن زن باردار

آژانس خبری موکریان
سرویس حقو ق بشر

تیراندازی مأمور نیروی انتظامی به خودرو سواری شخصی، باعث زخمی شدن زن باردار شد.

براساس گزارش رسیده به آژانس خبری موکریان، ساعت 12 شب پانزدهم اردیبهشت ماه 91، تیراندازی یکی از مأمورین نیروی انتظامی هنگ مرزی پیرانشهر به خودروی شخصی یک شهروند به نام سلیمان دورباش از اهالی شهرستان مهاباد باعث زخمی شدن همسر باردار وی شد.

براساس این گزارش، پس از این حادثه که در جاده اصلی مهاباد - پسوه روی داد، لاوین - الف همسر باردار سلیمان دورباش به بیمارستان پیرانشهر منتقل شد؛ و وی بر اثر شدت جراحات وارده به کما رفت. 

لازم به ذکر است مهندس جلال محمودزاده نماینده مهاباد در مجلس شورای اسلامی در نامه ای به فرماندهی کل نیروی انتظامی خواستار اعزام اکیپی از بازرسین آن فرماندهی به منطقه و برخورد قاطع با عاملین تیراندازی شده است.

بحران اتمی؛ اضطراب رژيم برای گفتگوهای بغداد

سایت حکومتی تابناک: هنوز مدت زمان بسياری از اظهارنظرهای خوش بينانه پس از مذاکرات استانبول نگذشته، ولی اکنون فضای اظهارنظرهای بين المللی پيرامون برنامه هسته ای ایران، تفاوت چشمگيری با چند هفته پيش پيدا کرده، به گونه ای که به نظر می رسد، اروپا مواضع سخت تری عليه ايران در پيش گرفته است؛ مواضعی که گويا، عمدتاً ناشی از سيگنال هايی است که از درون به اروپايی ها می رسد. پرسش اين جاست که چه عاملی موجب شد، غرب در چرخشی آشکار، بار ديگر ادعای ضرورت تعليق همه فعاليتهای مرتبط با غنی سازی در ايران را مطرح کند و حتی کار به جايی برسد که 27 کشور اتحاديه اروپا، در بيانيه ای رسمی، چنين خواسته ای را از ايران مطرح کنند؟! عاملی که کم و بيش در تحليل ها مورد اشاره قرار گرفته، تفسير غرب از قرار داشتن ايران در موضع ضعف و تلاش برای افزايش فشارها بر جمهوری اسلامی ايران به منظور دادن کمترين امتيازات است. در حقيقت، بايد گفت از يک ديدگاه، همين بعد ماجرا، مهمترين تأثير را بر تند شدن موضع گيريهای غرب و تغيير جهت گيری غربی ها از به رسميت شناختن حق غنی سازی به توقف کامل همه فعاليتهای مرتبط داشت.

زنان مهاجر و پناهنده

شقایق زعفری

شقایق زعفری - این ‌روزها، مهاجرت و پناهندگی به یکی از دغدغه‌های اصلی روزنامه‌نگاران و فعالان اجتماعی تبدیل شده است.

روزانه، شمار زیادی از مردم کشورهای مختلف به‌طور قانونی و غیر‌ قانونی به کشورهای میزبان وارد می‌شوند، اما نفس این جا‌به‌جایی‌ها برای افراد، هرگز به معنای رسیدن به آرمان‌ها و اهدافشان نیست و رویاها و آرزوهای تازه‌واردها، معمولاً خیلی زود دستخوش تغییر و تحولات گسترده‌‌ای می‌شود.

 

هرچند در خیلی از کشورهای غربی، «سیستم حاکم» به گونه‌ای طراحی شده است که در نهایت، مهاجر‌ها و پناهندگان را به نوعی زیر سرکوب اجتماعی، اقتصادی و احساسی قرار می‌‌دهد و آنها را مجبور به انزوا و گوشه‌گیری از جامعه می‌کند، اما آشکار است که بسترهای فرهنگی- اجتماعی مهاجران هم نقش به‌سزایی در انزوا یا دوری آنها از جامعه دارد. ازجمله مسائلی که می‌توان به آن اشاره کرد، تغییر نیافتن جایگاه اجتماعی زنان مهاجر است.

 

روزانه، در رسانه‌های کشورهای اروپایی یا در آمریکا اخبار و گزارش‌هایی از قتل‌های ناموسی یا اذیت و آزار زنان مهاجر منتشر می‌شود. در شرایطی که مردهای مهاجر یا پناهنده، به راحتی می‌توانند وارد جامعه شوند و از آزادی‌های جامعه میزبان استفاده کنند، در برابر، شماری از زنان مهاجر در بسیاری از موارد، در حصار یک زندگی سنتی باقی می‌مانند و حتی گاهی همان آزادی‌های اجتماعی زندگی پیشین خود را نیز از دست می‌دهند.

 

برخی از این زنان که اجازه حضور در فعالیت‌های اجتماعی را نمی‌یابند، به ازدواج‌های اجباری تن می‌دهند. در برخی از خانواده‌های مهاجر، دخترها حتی اجازه تحصیل در دانشگاه را نیز از دست می‌دهند. واقعیت این است که در میان زنان مهاجر و پناهنده‌ای که در چهارچوب خانواده‌های سنتی و متعصب وارد کشورهای غربی می‌شوند، مشکلات روحی و عاطفی بیشتر دیده می‌شود. این دست از زنان، هرچند دورادور زندگی و جامعه جدید و مدرن‌ را لمس می‌کنند، اما خود اجازه ورود و مشارکت در آن را ندارند. من با برخی از این زنان دیدارهایی داشته‌ام، گفت‌وگوهای زیر حاصل این ملاقت‌ها است:

 

عایشه ۲۱ ساله یوگسلاو است. او برایم می‌گوید: «برادرهای من می‌توانند کار کنند و با دوستانشان، پارتی و دیسکو بروند، اما خانواده‌ام به من حتی اجازه کار هم نمی‌دهد. شش ماه پیش با پسری آشنا شدم، اما هنوز این مسئله را از خانواده‌ام مخفی کرده‌ام. این موضوع می‌تواند برای من و دوست پسرم خطرهای جدی داشته باشد. من حتی با دخترهای همسن و سال خودم نیز نمی‌توانم بیرون بروم.»

 

ازلم از ترکیه و ۳۳ ساله است. او برایم گفت: «پدر و مادرم در استانبول زندگی ‌می‌کنند. من اینجا با برادرم و خانواده‌اش هستم و در رستوران شوهر خواهرم کار می‌کنم. باید برای پدر و مادرم ماهانه پول بفرستم. پنج سال پیش با یک پسر آلمانی آشنا شدم و قصد داشتیم که ازدواج کنیم، اما واکنش خانواده من واقعاً دردناک بود. برادرم من را به شدت کتک زد. گمان می‌کردم خواهرم از من حمایت خواهد کرد، اما او نیز من را طرد کرد. من حاضر بودم به‌خاطر مردی که عاشقش بودم، ریسک کنم و با او ازدواج کنم، اما دوست پسرم مرا به دلیل تهدیدهای خانواده‌ام ترک کرد و به شهر دیگری رفت.»

 

در حالی که مردهای مهاجر یا پناهنده، به راحتی می‌توانند وارد جامعه شوند و از آزادی‌های جامعه میزبان استفاده کنند، در برابر، زنان مهاجر در بسیار از موارد، در حصار یک زندگی سنتی باقی می‌مانند و حتی گاهی همان آزادی‌های اجتماعی زندگی پیشین خود را نیز از دست می‌دهند.

 

سودی ۴۸ ساله صرب است. او می‌گوید: «با وجود اینکه دختر بزرگ من ۳۳ ساله است، اما من هنوز اجازه ندارم حتی برای دیدار اعضای خانواده و مادرم از خانه به تنهایی بیرون بروم. شوهرم به‌خاطر کوچک‌ترین چیزی مرا به زیر بار کتک می‌گیرد. وقتی سنم کمتر بود، یکبار می‌خواستم به پلیس زنگ بزنم، اما برادران شوهرم من را تهدید به مرگ کردند و گفتند کاری می‌کنند که دیگر هیچوقت بچه‌هام را نبینم و مرگ را آرزو کنم. البته نتیجه خوبی هم برای آنها داشت. من همچنان می‌ترسم و مثل یک برده زندگی می‌کنم، البته دخترهایم نیز زندگی بهتری از من ندارند.»

 

مریم ۴۰ ساله از لبنان است. او نیز برایم می‌گوید: «من در کشور خودم پرستار بودم. عاشق شغلم بودم. بارها تلاش کردم اینجا سرکار بروم، اما هربار به دلیلی تقاضای من را رد کردند. من بهتر از هرکسی می‌دانم که این تنها به‌خاطر پوشش اسلامی من است. من نیز حاضر نیستم بدون حجاب اسلامی کار کنم. دختر بزرگ من ۱۱ سالش است و خجالت می‌کشد که با حجاب مدرسه برود، اما ما نیز نمی‌توانیم اجازه بدهیم که او حجاب نداشته باشد. من و همسرم بارها در این مورد صحبت کردیم که شاید لازم باشد به لبنان برگردیم.»

 

ندا ۳۱ ساله، ایرانی است. او برایم گفت: «روابط من و شوهرم پیش از خروج از ایران خوب بود، اما او اینجا تغییر اخلاق و رویه داده است. خوشش نمی‌آید که من زیاد بیرون بروم یا دوست‌هایم را ببینم. همه جا باید باهم برویم. البته این مسئله برای او صدق نمی‌کند و هر از گاهی با دوست‌هایش بیرون می‌رود و من خانه می‌مانم.

 

احساس می‌کنم محیط و فرهنگ اینجا او را ترسانده است. شاید از او جدا شوم. مدت زیادی روی همکارهایم حساس بود. دفعه آخری که با هم سر این مسئله دعوامون شد، به او گفتم که ازش جدا خواهم شد و از چیزی هم نمی‌ترسم. با شنیدن این حرف چشم‌هایش پر از وحشت شد. از حرفی که زده بودم پشیمان شدم، ولی خوب دیگر دیر شده بود. درواقع من به وحشت‌ها و ترس‌های او دامن زدم.»

 

به نظر می‌رسد که ناآگاهی زنان مهاجر از حقوق و آزادی‌هایی که در کشورهای توسعه‌یافته می‌توانند از آن برخوردار باشند، خود مسئله دیگری است که به تداوم، تشدید و بازتولید سرکوب‌های جنسیتی دامن می‌زند.

 

در دهه‌های اخیر، سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری گوناگونی از دولت‌های غربی خواسته‌اند تا با تامین بودجه‌های مشخص، از برنامه‌ها و طرح‌های موسوم به «آموزش حقوق بشر» حمایت کنند.

 

برابری زن و مرد، منع تنبیه کودکان، آزاد گذاشتن کودکان در انتخاب یا داشتن و نداشتن باورهای مذهبی در زمره حقوق و آزادی‌های است که برخی از مهاجران تازه‌وارد برای برخورداری از آن، نیازمند برنامه‌های آموزش هستند.

مصاحبه رضا پهلوی با تلويزيون "العربيه"

العربیه: رضا پهلوى آخرین ولیعهد ایران در مصاحبه با تلويزيون "العربيه" مواضع و اعتقادات خود را در باره مسايل مختلفى بيان کرد.

فرزند محمد رضا پهلوى آخرين پادشاه ايران در اين مصاحبه که قرار است روز جمعه آينده (18-5-2012) در ساعت 8:30 به وقت مکه مکرمه از تلویزیون العربيه پخش شود، گفته است: نه به عنوان وليعهد، بلکه به عنوان يک شهروند ايرانى فعاليت سياسى مى کنم. اما اينکه گزينه ملت در آينده چه باشد، اين را بايد به انتخاب و خواست مردم واگذاشت.

رضا پهلوى که با حضور در استودیوی العربیه در واشينگتن با برنامه "نقطه نظام" تلویزیون العربیه در دبی مصاحبه داشت، دولت متمرکز را براى کشورش که از قوميت هاى مختلفى تشکيل شده است، مناسب ندانست. اما در عين حال عدم موافقت خود را با "فدراليسم" اعلام کرد.

وى در باره اختلاف ايران و امارات بر سر "جزاير سه گانه" گفت: "هر حکومت دموکراتيکى که در ايران بر سر کار آيد، بايد با احساس مسئوليت و به نحوى کاملاً متفاوت به موضوع بپردازد، با احترام و همکارى متقابل با کشورهاى همسايه برخورد کند و از شيوه هاى خصمانه کنونى بپرهيزد.

وليعهد سابق ايران اظهار داشت: جايى براى نزاع با همسايگان نداريم، زيرا قراردادى با آنان داريم و بايد بر اساس قرارداد عمل کنيم. اما اهداف خاص حکومت کنونى ايران در منطقه بر کسى پوشيده نيست. 

وى گفت: به نظر من همه مسايل قابل حل هستند. زيرا با وجود يک نظام متفاوت که توافق ها را محترم بشمارد و مراجعه به معاهدات و عرف ديپلماتيک و راه حلهاى مسالمت آميز را بخواهد، احتمال هر مناقشه اى بعيد به نظر مى رسد.

او افزود: البته موضوع به تصميم من بستگى ندارد. بستگى به آن دارد که حکومت منتخب آينده ايران چه تصميمى بگيرد. اين سوال را بايد آن حکومت پاسخ گويد. ولى اصولاً هر حاکميت مسئولى مى بايست علاوه بر رعايت قوانين بين المللى، به اسناد امضا شده و التزامات خود پايبند باشد. 

رضا پهلوى در اين مصاحبه تاييد کرد که از اسرائيل خواسته است "در رهايى ملت ايران کمک کند". او به "العربيه" گفته است: ما نه تنها با ملت يهود دشمنى نداريم. يک دِين تاريخى نيز بر گردن آنان داريم که بايد آن را جبران کنند.

او خاطرنشان ساخت که "با هرگونه ضربه نظامى به ايران مخالف است". 

وى مشکل قوميت ها در ايران را حل شدنى دانست به شرط آنکه بنا به گفته اش "از تمرکز قدرت و اختيارات در پايتخت خوددارى شود و مناطق از امکانات بيشترى برخوردار شوند".

العربیه فارسی ترجمه کامل این مصاحبه را پس از پخش از تلویزیون منتشر خواهد کرد.