دکتر هوشنگ اعظمی در سال 1315 متول شد. دربدو
تولدش پدرش مرتضی اعظمی دستگیر و همراه کل خانواده به خراسان تبعید شدند و در کلات
نادری تحت نظر قرار داشتند. در سال 1320 پس از تبعید رضاشاه ، پدر دکتر از زندان
آزاد و همراه خانواده به رستان بازگشتند. رفیق هوشنگ اعظمی در سال های 29 – 32 به
مبارزه سیاسی روی آورد. در سال 1338 در دانشگاه پزشکی اصفهان مشغول تحصیل شد و
همزمان به دانشکدهافسری وارد می گردد. پس از یک سال به دلیل نداشتن صلاحیت از
دانشکده افسری اخراج می شود. در دوران دانشجویی و در سالهای 39 تا42 با سازمان
دانشجویان جبهه ملی فعالیت می کرد و در این دوره جند بار به زندان می افتد . رفیق
هوشنگ در این مقطع با گروه رفیق بیژن جزنی آشنا می شود و نقش برجسته ای در متشکل
کردن روشنفکران انقلابی لرستان ایفا می کند . بدنبال دستگیری رفیق بیژن جزنی و
یارانش در تهران ، دکتر پیگیر و پر تلاش راه انقلابی آنان را ادامه می دهد. در
تابستان 1349 مجددا دستگیر و به زندان قزل قلعه تهران منتقل گردید و پس از چندین
ماه آزاد می گردد. در خرداد سال 53 به قصد شروع مبارزه مسلحانه در کوه های لرستان
، مخفی گردید و در اردیبهشت 1355 در یک درگیری با مزدوران ساواک به شهادت رسید.
ساواک شاه از ترس خشم مردم لرستان هیچگاه جرات اعلام خبر شهادت او را نیافت.