يونيسف: حکم تيلور هشداری به ديگر جنگ سالاران

صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)‌ روز پنجشنبه اعلام کرد حکم دادگاه بین المللی لاهه علیه چارلز تیلور، رئیس جمهور سابق لیبریا، یک پیروزی در زمینه مقابله با پدیده استفاده از سربازان خردسال بوده و هشداری به جنگ سالاران محسوب می شود.

یونیسف با صدور بیانیه ای افزود حکم صادر شده علیه تیلور همچنین هشداری است به تمام فرماندهان نظامی و جنگ سالاران دوران جنگ است.

آنتونی لیک، مدیر اجرایی یونیسف،‌ گفت، شاید حکم صادر شده علیه چارلز تیلور نتواند درد و رنج کودکان آسیب دیده از جنگ داخلی سیرالئون را تسکین بخشد، اما این برای اولین بار است که یک رهبر سابق به علت دست داشتن در جنایات جنگی محکوم می شود.

تیلور روز پنجشنبه به جرم همکاری با شورشیان سیرالئون در ارتکاب جنایت جنگی و دیگر موارد نقض قوانین و مقررات بین المللی محکوم شد.

در کیفرخواستی که علیه تیلور قرائت شد،‌ وی به دست داشتن در اقدامات جنایتکارانه متعدد از جمله استفاده از کودکان زیر پانزده سال به عنوان سرباز متهم شده بود.

تیلور نقش مهمی در حمایت از شورشیان سیرالئون در جنگ داخلی سال های هزار و نهصد و نود و شش تا دو هزار و دو این کشور داشت.

اخراج كارگران شركت گيلان سويا

خبرگزاری هرانا - چهارده کارگر شرکت گیلان سویا واقع در شهر صنعتی رشت از کار اخراج شدند. 

به گزارش کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل های کارگری، این کارخانه زیر مجموعه گروه تولیدی «اشی مشی» بوده و واحد پایه و اولیه این گروه تولیدی عظیم می‌باشد. 

این کارخانه که اولین خط تولید کننده پفک «اشی مشی» بوده است ۱۵ سال پیش آغاز به کار کرده و اکثر کارگران آن دارای سوابق بالای در این کارخانه هستند.

بی خبری از وضعیت تنی چند از زندانیان عرب اهواز

کمیته گزارشگران حقوق بشر- بر اساس گزارش های رسیده، تعدادی از شهروندان عرب ایرانی که بیش از یک سال در زندان به سر می برند ، امروز از بند عمومی به مکان نامعلوم منتقل شده اند. 

بر اساس گزارش های پیشین فعالین حقوق بشر اهوازی این افراد با نام های ، طه حيدريان، ۲۸ ساله؛ ناصر حيدريان،۲۱ ساله؛ عباس حيدريان،۲۴ ساله و علی شريفی ۲۵ ساله، همه از محله مَلّاشيه هر کدام به ۱۰ سال زندان و اعدام محکوم شده بودند.

بیخبری از سرنوشت این زندانیان موجب نگرانی خانواده ی آنها شده است. این شش زندانی عرب اهوازی پیش از این در روز 31 فروردین سال ۱۳۹۰ (۲۰ آوريل ۲۰۱۱)بازداشت شدند.

با توجه به قطعی شدن حکم اعدام ایشان و این انتقال خطر اجرایی شدن این حکم این شهروندان اهوازی را تهدید می کند.

سوخت‌رسانی روسیه و رژیم تهران به ماشین کشتار اسد

رادیو آلمان: تحریم‌های غرب علیه رژیم بشار اسد، سوریه را با دشواری‌های بسیاری در فروش نفت‌خام و تامین نیاز سوختی این کشور مواجه کرده. ایران و روسیه تلاش می‌کنند تا با سوخت‌رسانی، از فشارهای واردشده بر حکومت سوریه بکاهند.

ایران و روسیه، دو متحد اصلی رژیم بشار اسد در عرصه بین‌المللی، برای تسهیل واردات سوخت به سوریه می‌کوشند. گفته می‌شود از نفت و گازوئیل ارسالی از سوی ایران و روسیه، برای تامین سوخت ماشین‌های سنگین در سوریه، و از جمله تانک‌ها و ماشین‌های جنگنده ارتش این کشور استفاده می‌شود.

کمک‌های ایران و روسیه در این زمینه، به سوریه این امکان را می‌دهد که از فشار فزاینده تحریم‌های جهانی علیه خود بکاهد؛ تحریم‌هایی که به‌خاطر سرکوب و کشتار گسترده معترضان سوری، علیه رژیم بشار اسد اعمال شده است. بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان ملل، در ۱۳ ماهی که آغاز خیزش مردمی در سوریه می‌گذرد، تا کنون بیش از ۹ هزار نفر کشته شده‌اند.

به گزارش خبرگزاری رویترز، انتقال نفت و گازوئیل از روسیه به سوریه در طول زمستان سال گذشته جریان داشته و در ماه جاری (۱۲ آوریل) نیز یک محموله سوختی دیگر از طرف یک کمپانی روس به سوریه ارسال شده است. ایران و روسیه تحریم‌های کشورهای غربی علیه سوریه را تایید نکرده‌اند، بنابراین به نظر می‌رسد که این اقدامات قانونی است، اما این مساله نشان‌دهنده دشواری‌های اعمال تحریم‌های کشورهای غربی برای محدود کردن توان نظامی حکومت سوریه است.

روسیه، پیش‌تر طرحی که اجرای مفاد قطعنامه‌های سازمان ملل را برای همه کشورهای عضو الزام‌آور می‌کرد، رد کرده و همین مساله راه را برای تداوم کمک‌هایی از این دست فراهم می‌کند. وزارت انرژی و وزارت خارجه روسیه از پاسخگویی به سوالات خبرگزاری رویترز درباره این اقدامات خودداری کرده‌اند. روسیه همچنین از مهم‌ترین تامین‌کنندگان تسلیحات نظامی حکومت بشار اسد است. این کشور، دو قظعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه بشار اسد و در محکومیت سرکوب گسترده معترضان سوری را وتو کرده است.


معامله پایاپای ایران و سوریه؛ بنزین در برابر گازوئیل

سوریه که خود دارای ذخایر نفتی است، دو پالایشگاه بزرگ نفتی در اختیار دارد اما برای تامین نیاز کشور در حوزه حمل‌ونقل و سوخت خانگی نیازمند واردات از دیگر کشورها است. بر اساس تحریم‌های قدرت‌های غربی علیه سوریه، کمپانی‌های فعال در آمریکا و اتحادیه اروپا از خرید نفت سوریه و معامله با کمپانی‌های سوری منع شده‌اند.

ایران و سوریه، دو هم‌پیمانی که زیر فشار تحریم‌های شکننده و فلج‌کننده قدرت‌های غربی قرار گرفته‌اند، تلاش می‌کنند تا با تعامل و کمک متقابل روزنه‌هایی برای کاهش فشار بیابند. ایران به رغم ادعاهای رهبران جمهوری اسلامی مبنی بر خودکفایی در تولید بنزین مورد نیاز کشور، همچنان با مشکلات متعددی برای تامین بنزین مواجه است. نیاز سوریه به گازوئیل‌، زمینه را برای یک معامله پایاپای فراهم کرده است: گازوئیل ایرانی در برابر بنزین سوری.

بر اساس گزارش رویترز، یک کشتی ایرانی در هفته جاری ۳۲ هزار تن گازوئیل را به سوریه رساند و ۳۳ هزار تن بنزین را به کشور بازگرداند. تحریم‌های جدید فشارهای سنگینی به ایران هم وارد می‌کند، اما رهبران جمهوری اسلامی درصددند با کمک به رژیم اسد در این شرایط بحرانی، از فروپاشی احتمالی آن جلوگیری کنند.

سوریه برای فروش نفت‌خام خود نیز با مشکلات گسترده‌ای دست به گریبان است و ایران تلاش می‌کند تا با کمک کشتی‌رانی جمهوری اسلامی و انتقال بخشی از نفت تولیدی در سوریه، شرایط فروش نفت این کشور را فراهم کند.

دختر نوجوان بعد از فرار از دست آدم‌ربایان به چنگ...

دختر نوجوان بعد از فرار از دست آدم‌ربایان به چنگ متجاوزان افتاد

آفتاب: دختر جوان بعد از اینکه توانست خود را از دام آدم‌ربایان نجات دهد، از سوی تعدادی افراد شرور مورد آزار و اذیت قرار گرفت. 

20 دی‌ماه سال گذشته مرد میانسالی با حضور در یکی از مراجع قضایی کرج، مدعی شد که دخترش به نام نفیسه از سوی عده‌ای ربوده شده است. 

این مرد به بازپرس پرونده گفت: دخترم ظهر امروز به مدرسه رفت اما ساعتی بعد از مدرسه با من تماس گرفتند و گفتند که نفیسه به مدرسه نیامده است. 

تلاش برای یافتن سرنخی از نفیسه و آدم‌ربایان ادامه داشت تا اینکه 19 بهمن پدر نفیسه به همراه او به همان مرجع قضایی مراجعه کرد و گفت: نفیسه موفق شد که از دست آدم‌ربایان فرار کند اما وقتی در یک خیابان از تعدادی مرد جوان می‌خواهد او را کمک کنند، آنها هم او را ربوده و بعد از آزار و اذیت در خیابان رها کردند. 

گزارش فعال دربند دانشجویی از زندان بهبهان

کمیته گزارشگران حقوق بشر- مجید دری، فعال دانشجویی دربند که هم‌اکنون حدود سه سال است در زندان به سر می‌برد و از سوی دادگاه به تحمل 6 سال حبس تعزیری محکوم شده است، به گفتگو با یکی از مجرمان سابقه‌دار در زندان پرداخته و حاصل این گفتگو را در گزارشی به خارج از زندان فرستاده است.

متن این گزارش به شرح زیر است:

اگرچه تحمل حبس در زندانی که تفکیک جرایم در آن صورت نگرفته باشد، بسیار سخت و گاه طاقت‌فرساست و حکم تبعید؛ ناعادلانه و تلافی‌جویانه‌ترین اقدامی‌ست که یک حکومت می‌تواند با مخالفین خود انجام دهد و نفرین لحظه لحظه فرد و خانواده و دوستان تبعیدی را بدرقه راه عاملان و خانواده‌هایشان خواهد کرد، اما نکته‌ای که می توان به عنوان فرصت از آن بهره برد همانا ارتباط با جرایم گوناگون از قتل و تجاوز به عنف و قاچاق و سرقت و کلاهبرداری و .. با احکام متفاوت از اعدام تا مدت کمی بازداشت است.

چندی پیش در هواخوری زندان قدم می‌زدم. یکی از زندانیان که جرمش دزدی ( به کرات) است و وجهه‌ی شرارت‌باری در زندان دارد، ه‌مقدم شد و به زبان خودش چیزهایی گفت که شنیدنش هم تاسف‌بار است و هم تأمل‌برانگیز که نقل به مضمون می‌کنم:

" خانواده‌ام-اگر بشود نامش را خانواده گذاشت- از قشر ضعیف بودند. پدرم کارگری ساده بود و هیچ‌وقت نمی‌توانست نیازهای ما را حتی در کمترین سطح برآورده کند. به دلیل عدم توانایی مالی نتوانستم درس بخوانم و ترک تحصیل کردم و به کار مشغول شدم. سنم پایین بود. از دست‌فروشی تا شاگردی، اما حقوق بسیار کمی می‌گرفتم. پس از مدتی با چند نفر آشنا شدم و یواش یواش به راه خلاف کشانده شدم. پس از چند بار دزدی دستگیر شدم و به زندان آمدم. در زندان تصمیم گرفتم دیگر طرف خلاف نروم. اما مگر می‌شد؟ هیچ‌کاری پیدا نکردم. دوباره ارتباطاتم با افراد ناباب افزایش یافت و دوباره به مسیر خلاف افتادم. خب! تو جای من بودی چکار می‌کردی؟ خرج داشتم. خانواده‌ام نمی‌توانستند هیچ حمایتی از من بکنند. کار نداشتم. شب‌نشینی‌هایم افزایش یافت. این‌طرف و آن‌طرف رفتن. دعوا، مواد، مشروب و این ادامه داشت تا حالا که برای چندمین بار اینجا هستم. الان هم می‌گویم. اگر باز آزاد شوم چاره‌ای ندارم جز دزدی، هیچ‌کس به من کار نمی‌دهد، اصلا کاری نیست که به من بدهند. یک سوال دارم اگر من می‌توانستم جایی مشغول به کار شوم و ماهانه 400- 500 هزارتومان تومن بگیرم، آیا دست به خلاف می‌زدم؟ اصلا طرف خلاف می‌رفتم؟ صبح می‌رفتم سر کار و عصر خسته و کوفته می‌آمدم. تازه اگر درآمدی داشتم که می‌توانستم روی آن حساب باز کنم. ازدواج می‌کردم و ... اما حالا چی ؟! 35-6 سالمه و هیچی ندارم. تو بگو من چکار کنم؟!"

نکاتی چند در گفته‌های ساده و البته صادقانه‌ی این " سارق" مستتر است. نوستالژی ما همیشه این بوده که دزدها افرادی قوی‌هیکل با سبیل‌های از بناگوش در رفته‌اند؟ این نوستالژی با دیدن افرادی در زندان کاملا فرو می‌ریزد و تازه می‌فهمی که این دزدها از جنس و نوع خودمان هستند با تفاوت‌هایی، درست است که هرکس ترک تحصیل کرد و خانواده‌اش از نظر مالی و فرهنگی ضعیف بودند، قرار نیست به سمت خلاف برود اما نکته‌ی حائز اهمیت این است که حال، ما با قشری این چنینی طرفیم، چه باید بکنیم؟

نکته دیگر اینکه آیا فراهم آوردن کار جز وظایف دولت نیست؟ نه فقط در آمار بلکه در واقعیت؟ اینکه ما وام می‌دهیم تا گاو و گوسفند بخرید و بچرانید و گذران زندگی و رفع بیکاری کنید، شد راهکار؟

و اما نکته سوم اینکه افراد با ورود به زندان سابقه‌دار می‌شوند و این سوء‌سابقه بازگشتشان به جامعه را به شدت دچار مشکل می‌کند و این معضل تا آخر عمر همراه فرد می‌ماند و گاهی این راندگی باعث بازگشت فرد به اعمال خلاف می‌شود. آیا نباید این افراد تحت نظر مشاور قرار بگیرند، دلایل و ارتکاب به جرمشان مورد بررسی قرار گیرد؟ آیا صرف آفزایش زندان‌ها و زندانیان مشکلات جامعه را حل می‌کند؟

با زور و تهدید و حبس می‌توان جلوی این امر را گرفت؟

" تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل"

مجید دری/ زندان فجر بهبهان/ بهار 91<

بازداشت یک فعال کارگری در اصفهان

خبرگزاری هرانا - در آستانه روز جهانی کارگر، و درحالیکه فعالان کارگری ایران همچنان از امکان برگزاری مراسم بزرگداشت روز خود محروم هستند، یک فعال کارگری دیگر در اصفهان بازداشت شد.

به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، ذبیح الله باقری، فعال کارگری فولاد مبارکه اصفهان، بعد از ظهر روز سه شنبه پنجم اردیبهشت ماه ۹۱، در حال خروج از کارخانه، ابتدا توسط حراست احضار و بعد از آن همراه با سه مامور لباس شخصی به محلی نامعلوم منتقل گردید. 

بر اساس این گزارش، باقری طی ماههای اخیر، در جریان برگزاری تحصن اعتراضی گروهی از کارگران این واحد بزرگ صنعتی به عدم پرداخت حقوق و مزایای معوقه خود، همراه با دو تن دیگر از کارگران مورد احضار حراست و توبیخ و تهدید قرار گرفته بود.

هنوز از دلیل دستگیری، محل بازداشت و همچنین سرنوشت این فعال کارگری خبری منتشر نشده است.

ذبیح الله باقری، در جریان مراسم ختم مرحوم آیت الله منتظری در سال ۸۸ نیز چند روزی در بازداشت به سر برده بود.

طی روزهای اخیر، و در آستانه روز جهانی کارگر، درحالیکه فعالان کارگری و سندیکایی قصد برگزاری مراسم ویژۀ خود را داشتند، مقامات دولتی و امنیتی، از صدور هرگونه مجوز برای آن‌ها تا کنون خودداری کرده‌اند.