تبریک به مناسبت آغاز سال نو میلادی

ویکی لیکس: فرمانده سپاه پاسداران به احمدی نژاد سیلی زد

ویکی لیکس سندی را منتشر کرده حاکی از اینکه جعفری فرمانده سپاه پاسداران به گوش احمدی نژاد سیلی زده است. در این سند، که در سایت شبکه ویکی لیکس منتشر شده و شماری از رسانه های بین المللی آن را منعکس کرده اند، گزارشی از "سیلی خوردن محمود احمدی نژاد" در جلسه "شورای عالی امنیت ملی ایران" داده شده و گفته شده که دلیل آن اختلاف نظر او با محمد علی جعفری، در مورد نحوه مقابله با اعتراضات خیابانی بوده است.

به گزارش بی بی سی، سند منتشر شده توسط ویکی لیکس یکی از اسناد مربوط به مکاتبات و گزارش های ماموران وزارت امور خارجه آمریکاست که این سایت اینترنتی گفته است به چند هزار مورد از آنها دست یافته و شماری از آنها را منتشر کرده است.

سند مربوط به سیلی خوردن احمدی نژاد حاوی گزارش کارمندان سفارت آمریکا در باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان، است که اظهارات "یک منبع قابل اعتماد" در مورد حوادث بعد از انتخابات رژیم را نقل کرده است.

بر اساس این گزارش، در یکی از جلسات "شورای عالی امنیت ملی ایران" که ظاهرا پس از تظاهرات روز عاشورای سال گذشته تشکیل شده، احمدی نژاد پیشنهاد کرد که برای مقابله با اعتراضات مردم و تلطیف فضای سیاسی، ممکن است دادن آزادی های فردی و اجتماعی و از جمله، آزادی بیشتر به مطبوعات لازم باشد. به گفته منبع مورد اشاره ویکی لیکس، وی گفت که در شرایط موجود، "مردم احساس خفقان می کنند."

در سند منتشر شده توسط ویکی لیکس آمده است که حعفری از این پیشنهاد به خشم آمد و خطاب به احمدی نژاد گفته: "اشتباه می کنی! خود تو مسئول این وضعیت هستی و حالا می گویی باید به مطبوعات آزادی بیشتری داد؟" و سپس به صورت احمدی نژاد سیلی زد که باعث برهم خوردن جلسه شد.

به گفته ویکی لیکس درگیری بین احمدی نژاد و جعفری پس از وقایع عاشورا روی داد

در ادامه این مطلب آمده است که پس از این درگیری، جلسه شورای امنیت ملی، که به ریاست رئیس جمهوری و شرکت مقامات ارشد سیاسی و امنیتی تشکیل می شود، برای مدتی برگزار نشد و سرانجام، آقایان جعفری و احمدی نژاد با وساطت احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان، با هم آشتی کردند.

در جریان تظاهرات خیابانی سال گذشته، برخی سایت های مخالف دولت مطالبی را از اختلاف نظر بین مقامات ارشد حکومتی در مورد علل آغاز اعتراضات و نحوه برخورد با معترضان منتشر کردند که تایید مستقل آنها امکانپذیر نبوده است.

بخش هایی از سند مربوط به درگیری بین آقایان جعفری و احمدی نژاد در رسانه های خبری مختلف انتشار یافته .

کتک کاری پاسدارها؛ واکنش پاسداران به خبر ویکی لیکس

پاسدار رمضان شريف مسئول روابط عمومي سپاه پاسداران درخصوص انتشار خبري درباره درگيري فرمانده كل سپاه با رييس‌حمهور، گفت: به نظر مي‌رسد كساني كه پشت پرده ويكي ليكس قرار دارند، سعي مي‌كنند تا با استفاده از شهرتي كه اين سايت به خاطر اخبار خود به دست‌آورده، اقدام به جريان‌سازي‌هايي مطابق خواسته‌هاي خود كنند.
روشن است كه از ابتداي انتشار اسناد ويكي ليكس، يكي از حوزه‌هايي كه بسيار مد نظر آنها بوده، موضوع ايران است و به همين دليل از همان ابتدا اقدام به سندسازي در خصوص دخالت ايران در كشورهاي خاورميانه ازجمله عراق، افغانستان، لبنان و فلسطين كردند.

مسئول روابط عمومي سپاه با بيان اينكه آنها سعي كردند تا به اين بهانه، يك جريان منفي عليه نظام جمهوري اسلامي ايجاد كنند، گفت: دشمن به دنبال انحراف افكار عمومي در داخل كشور است و از جمله اهداف انتشار چنين خبرهايي در اين شرايط، به انحراف كشيدن افكار عمومي است كه هرچند اين اخبار فاقد هرگونه صحت و وجاهت هستند، اما قدري كمك كرد تا رسانه‌ها توجه بيشتري به گردانندگان سايت ويكي ليكس داشته باشند.
از آنجايي كه اين سايت مورد توجه افكار عمومي و رسانه‌هاي جهان قرار گرفته و اخبار آن نيز به سرعت از طريق رسانه‌ها منتشر مي‌شود، گردانندگان آن مي‌خواهند آرزوهاي خود را در خصوص نوع تعامل سپاه پاسداران با دولت اصولگرا، در قالب سند منتشر كنند. ولي اين آرزو را هم به گور خواهند برد.

نگرانی شدید آمریکا از فعالیتهای مخفی اتمی رژیم

صدای آمریکا: يک فيزيکدان هسته ای بحران بعدی در فعاليتهای هسته ای ايران را به کارگيری سانتريفيوژهای جديد ميداند. دولت آمريکا نيز اين نگرانی را دارد که اگر ايران بتواند چنين تکنولوژی را در اختيار داشته باشد سريعتر از انتظار ميتواند به مرحله داشتن توانايی توليد بمب اتمی برسد.

آخرين گزارش آژانس اتمی سازمان ملل حاکی است که ايران قصد دارد چند صد سانتريفيوژ جديد را که به ادعای جمهوری اسلامی برای تحقيق و توسعه است در سايت فردو بکار اندازد و فعلاً اين سانتريفيوژها را در نطنز، آزمايش ميکند.

سالهاست که ايران روی سانتريفيوژهای سريع کار ميکند و ديويد آلبرايت که اکنون مدير مؤسسه علوم و امنيت بين المللی است معتقد است علت اينکه تا کنون دولت ايران در اين کار موفق نبوده است بخاطر کمبود قطعات و لوازم ضروری برای انجام اين امر است.

از سوی ديگر بگفته يک مقام دولت آمريکا ۳ تا ۶ ماه زمان لازم است تا ايران همين سانتريفيوژهای موجود را ارتقاء داده و به خواسته خود برسد.

محمود احمدی نژاد روز سه شنبه در کرج گفت که اگر غرب با تهديد به تحريم به جلسه بعدی مذاکره بيايد ايران به فعاليتهای خود سرعت خواهد بخشيد.

نکته اصلی نيز در نگرانی های آمريکا اين موضوع است که ايران طبيعتاً فعاليتهای خود را در محلی مخفی که هنوز آژانس يا جهان از آن خبر ندارد انجام دهد که بدون مزاحمت کار سريعتر، پيش خواهد رفت.


رژیم تهران در پی انجام آزمایش هسته ای با کره شمالی

گزارش فاکس نیوز: یکی از موسسات وزارت امور خارجه کره جنوبی در روز 24 دسامبر از حفر تونلی در کره شمالی جهت انجام آزمایش هسته ای در ابتدای سال آینده میلادی در آن کشور خبر داده بود. گزارشهای رسیده از ایران حاکی از توافق رژیم تهران و کره شمالی برای حضور تیمی از کارشناسان هسته ای تهران در کره شمالی جهت انجام این آزمایش هسته ای به صورت مشترک و در نظر گرفتن پاداش مالی متقابل از سوی رژیم تهران برای دولت کره شمالی جهت انجام این اقدام مشترک است.

همکاری کره شمالی و رژیم تهران در زمینه موشکهای بالستیک من جمله تولید موشک شهاب 2 از روی طرح موشک کره ای با نام نودانگ 1 بر کسی پوشیده نیست و گزارشهای اخیر ویکی لیکس بیانگر دستیابی رژیم تهران به موشک هایی جدید با قابلیت حمل کلاهک هسته ایست که قابلیت هدف قرار دادن تمام پایتخت های کشورهای غرب اروپا را دارا هستند و طرح آن از طریق کره شمالی به دست رژیم تهران رسیده است.

همکاری رژیمهای تهران و پیونگ یانگ تنها به موشکهای بالستیک محدود نمی‌شود بلکه آنها برای تولید تسلیحات هسته ای رژیم تهران نیز همکاری دارند و اطلاعات تقسیم شده میان دو حکومت تنها محدود به آزمایش های هسته ای نیست بلکه در توانایی رژیم تهران برای ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته تر نسل P2 که برای تولید 2.5 برابر بیشتراورانیوم غنی شده نسبت به مدل P1 نیز نمود پیدا کرده است.

افشاء اخیر اطلاعاتی در مورد کره شمالی از احتمال غنی سازی اورانیوم از سوی این کشور برای استفاده در ایران حکایت دارد و رژیم تهران به منظور اجتناب از واکنش نظامی احتمالی با غرب، در حال همکاری مخفیانه با کره شمالی است تا زمانی که بتواند موشک های بالستیک خود را به کلاهک هسته ای مجهز سازد. رژیم تهران علیرغم تصویب چهار دور تحریم از سوی سازمان ملل همچنان برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای از تمام راه های ممکن تلاش می‌کند.

پناهندگان ترکیه، زندانیان بدون سلول

طبق آخرین آمار موجود، در سال ۲۰۰۹ نزدیک به دو هزار ایرانی جدید در دفاتر کُمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در ترکیه ثبت نام نمودند.

آنان با شرایط فوق العاده سخت مواجه هستند وتحمل این شرایط، برای کسانی که مجبور می شوند بطور ناگهانی فرار کنند طاقت فرساست. به گفتۀ یکی از آنان “انگار ما لابه لای اتفاقات پس از انتخابات به فراموشی رفتیم… دستمان به جایی بند نیست و صدایمان به جایی نمی رسد

به قلم دلبر توکلی

“از چشمان یادگار خجالت می کشم، صبورانه همه این سال ها وضعیت پناهجویی را تحمل کرده است. من همیشه به زنان احترام گذاشتم وحالا در وضعیت پناهجویی نمی دانم برایش چه کاری می توانم انجام دهم .”

محمود ده سال است که در ترکیه پناهجو است ومی گوید: از شرایط روزگار شکایت نمی کنم،در تمام این سال ها تنها سعی کردم دست از مبارزه نکشم وحالا زندگی مان عینِِ مبارزه است.

“یادگار” همسر محمود با لبخندی تلخ که به لبانش ماسیده است، همین طور که تنها فرزندش “ساجده” را محکم به آغوش چسبانده می گوید: هر مادری در زندگی آرزوهایی برای فرزندش دارد با این که مسیر زندگی مان تغییر کرده اما آرزو هایم را از دست رفته نمی بینم، دلم می خواهد ساجده دکتر بشود.

ساجده را در بغلش جا به جا می کند و می گوید: دخترم را زنی محکم وانسا، بار می آورم وبه او می آموزم که به بشریت خدمت کند.

محمود نگاه عمیقی به یادگار وساجده می اندازد و می گوید: گاهی فکر می کنم که همه، ما را فراموش کرده اند. فعالان حقوق بشرسراغی از ما نمی گیرند، حتی خو دسازمان ملل هم گویی که فراموشمان کرده است. اما ما بخشی از مردم ایران هستیم که زندگیمان را سال ها پیش، در راه مبارزه با جمهوری اسلامی از دست دادیم .من خودم چند سال در زندان بودم وهمه مدارکم هم موجود است.

او در ادامه با اشاره به این که روزگارسختی را پشت سر گذاشته است می گوید: طبق قوانین ترکیه پناهنده و پناهجوها اجازه کار ندارند و چون ما از سازمان و جایی هم کمک مالی نمی گیریم گذران زندگی برایمان دشوار تر است. مجبوریم که به کارهای سیاه رو بیاوریم که آن هم مشکلات خودش را دارد. در سال ۲۰۰۴ روزهای زیادی بود که با پس مانده ی خرده نان های ترک ها شکم مان را سیرکردیم اما هرگز به سمت سوسیال در ترکیه نرفتیم.

او معتقد است که ایرانی حرمت دارد و دارای فرهنگ وتمدنی است که نباید به سادگی تسلیم شرایط شود.

یادگار بغض می کند و می گوید: ما زنانی هستیم که سال ها با قوانین تبعیض آمیز و نظام جمهوری اسلامی مبارزه کردیم ودر این راه همه زندگی مان را گذاشتیم از نزدیکان مان دست شستیم

بغضش را فرو می خورد و ادامه می دهد: وقتی خبر از دست دادن پدر ومادرم را شنیدم احساس بی پناهی داشتم اما حالا دیگر ناراحت نیستم ،بهتر است که رفتند واین روزها را ندیدند.

محمود همین طور که بچه را از بغل یادگار به آغوش خود می کشد می گوید: بعد از انتخابات سال گذشته ودرگیری هایی که در ایران پیش آمد، ما خوشحال شدیم که بالاخره شاید بتوانیم از این جزیره خارج شویم وحداقل به کشور خودمان بر گردیم اما حالا بعد از گذشت یکسال ونیم می بینیم که هیچ تغییری در وضعیت ما ایجاد نشد. انگار ما لابه لای خبرها واتفاقات پس از انتخابات به فراموشی رفتیم. البته پیش از این هم خیلی کسی سراغی از ما نمی گرفت .دستمان به جایی بند نیست و صدایمان به جایی نمی رسد.

یادگار با اشاره به این که فرزندشان هیچ مدرک هویتی جز یک برگه از سازمان ملل ندارد می گوید: این روزها بیشترین نگرانی من آینده دخترم است، نه شناسنامه ای دارد ونه پاسپورتی و نه هیچ مدرک دیگری، تنها یک برگه داریم که نامش درسازمان ملل ترکیه به ثبت رسیده است، همین.

در آن زندگی می کنیم، هر بار باید به اداره پلیس برویم و برگه مرخصی بگیریم. هفته ای سه روز هم که باید به اداره پلیس برویم وخودمان را معرفی کنیم ودفتر پلیس را امضا کنیم. زندانیانی هستیم که اسم مان در لیست هیچ زندانی نیست.

در تمام مدتی که یادگار حرف می زند، محمود با انگشتان کوچک دخترش بازی می کند و با سر، حرف های همسرش را تائید می کند.

این زوج ِ ایرانی پناهنده، سال ها است که با داشتن برگه قبولی از سازمان ملل در ترکیه موفق به دریافت برگه خروج از وزارت کشور ترکیه نشده اند ومی گویند طبق قوانین جاری این کشور هر پناهنده و پناهجویی باید هر شش ماه یک بار به دولت ترکیه “پول حق خاک”پرداخت کند وبه دلیل مشکلات مالی که طی سال ها داشتند امکان پرداخت این پول به دولت ترکیه را ندارند وحالا به آنها اجازه خروج داده نمی شود.

این درحالی است که پس از تصویب کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو به دلیل آن که ترکیه محدودیت جغرافیایی را انتخاب کرد، باید اتباع بیگانه ای که از کشورهای غیر اروپایی به ترکیه می روند و بر اساس قانون کمیساریای عالی سازمان ملل متحد به عنوان پناهنده شناخته شده اند مورد حمایت قرار بگیرند و از طرف این سازمان درکشورهای دیگر اسکان داده شوند.

بر اساس کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو پناهنده کسی است که خارج از وطن خود باشد، ترس موجه از مورد ظلم واقع شدن به دلیل نژاد دین، ملیت،عقاید سیاسی و یا عضویت در یک گروه خاص اجتماعی داشته باشد، و درکشور خود نتواند حمایت شود یا به دلیل ترس مایل به دریافت چنین حمایتی نباشد.

اما محمود و یادگار تنها پناهنده های ایرانی نیستند که سال هاست در انتظار باز کردن چمدان هایشان نشسته اند. بر اساس گزارشی که خانم “دلجو آبادی” مدیر نهاد همبستگی با پناهجویان ایرانی در امریکا، درمارس ۲۰۱۰ منتشر کرد در سال های گذشته، ایرانیان به دلایل متعددی به ترکیه پناه آورده اند. برخی زندانی سیاسی سابق بوده و تعدادی زندانی سیاسی جاری که با مرخصی پزشکی و یا با قید وثیقه موقتاً آزاد شده اند.

برخی از این افراد به خاطر فعالیت با احزاب و شخصیت های سیاسی و برخی دیگر به خاطر فعالیت مستقل حقوق بشری، شرکت در اعتراضات دانشجویی و اعتراضات کارگری، نویسندگی و خبرنگاری فراری شده اند. برخی زنان و مردانی بوده اند که متهم یا مظنون به روابط جنسی ممنوع با جنس مخالف یا هم جنس شده اند. برخی بدلیل اعتقاد به ادیان بهائی و مسیحی و اَهلِ حَق و یا به دلیل تغییر مذهب گریخته اند. برخی نیز زنانی بوده اند که به خاطر گریز از خشونت خانوادگی، ازدواج اجباری و قوانین تبعیض آمیز طلاق و حضانت فراری شده، و یا به دلیل آزار و اذیت جنسی از سوی مقامات رسمی کشور گریخته اند.

صرفنظر از دلیل پناهندگی این افراد، آنان با شرایط فوق العاده سخت و چالش های جدی اقتصادی، اجتماعی و حُقوقی مواجه هستند وتحمل این شرایط، برای کسانی که مجبور می شوند بدون هیچ تدارک و بطور ناگهانی فرار کنند دشوار است.

براساس این گزارش، طبق آخرین آمار موجود، در سال ۲۰۰۹ نزدیک به دو هزار ایرانی جدید (۱٫۲۱۸ پرونده ) در دفاتر کُمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در ترکیه ثبت نام نمودند که ۶۳ درصد مربوط به ماههای پس از انتخابات خرداد ۱۳۸۸ ریاست جمهوری و سرکوب فزایندۀ مخالفین بوده است. در نیمه دوم سال ۲۰۰۹، با احتساب ورودی های سالهای قبل، مجموعاً ۴٫۱۰۴ ایرانی تحت مسئولیت کُمیساریای عالی در ترکیه قرار داشتند، که از این تعداد درخواستِ پناهندگی ۱٫۸۷۶ نفر پذیرفته و تعداد ۲٫۲۲۸ منتظر جواب بودند. در طی این سال تعداد ۱٫۵۷۵ پناهنده ایرانی توسط کمیساریای عالی در کشورهای سوم اسکان داده شده اند.

در دهه گذشته ترکیه با میانگین سالانه ۲,۶۵۰ پناهجوی جدید دومین مقصد مهم، پس از انگلستان، برای پناهجویان ایرانی بوده است. بین سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۶ ایرانیان همواره بالاترین تعداد پناهجویان را در ترکیه تشکیل دادند

VN:F [1.8.1_1037]

ایران دارای بیشترین تعداد روزنامه نگاران تبعیدی در جهان

گزارشگران بدون مرز در گزارش سالانه خود برای سال ۲۰۱۰ اعلام کردند که ایران برای دومین بار پی در پی بیشترین تعداد روزنامه نگاران تبعیدی رابه خود اختصاص داده است.در سال ۲۰۱۰ ایران با ۳۰ مورد تبعید روزنامه نگاران بیشترین تعداد روزنامه نگاران تبعیدی را در جهان بخود اختصاص داد. رادیو فرانسه

شاهرخ بهزادی

گزارشگران بدون مرز در گزارش سالانه خود برای سال ۲۰۱۰ اعلام کردند که ایران برای دومین بار پی در پی بیشترین تعداد روزنامه نگاران تبعیدی رابه خود اختصاص داده است.

در سالی که به پایان میرسد، در برابر خشونت و سرکوب، بسیاری از روزنامه نگاران و دست اندر کاران رسانه های گروهی مجبور به ترک کشور زادگاه خود شدند. در سال ۲۰۱۰ ایران با ۳۰ مورد تبعید روزنامه نگاران بیشترین تعداد روزنامه نگاران تبعیدی را در جهان بخود اختصاص داد. در مجموع ۲۳ کشور جهان ۱۲۷ روزنامه نگار به لحاظ سرکوب و خشونت ناچار به ترک وطن شدند. کشورهای اریتره وسومالی به ترتیب با ۱۵ و ۱۴ روزنامه نگار تبعیدی پس از ایران مقام های دوم و سوم را در سرکوب خبرنگاران احراز کردند.

گزارشگران بدون مرز در گزارش سالانه خود همچنین اعلام داشتند که طی سال ۲۰۱۰ در جهان جمعاً ۵۷ روزنامه نگار در جهت انجام وظیفه حرفه ای خود، جان باختند. این تعداد۲۵ در صد از آمار سال ۲۰۰۹ کمتر است.

پاکستان، عراق و مکزیک بوسیله گزارشگران بدون مرز به ترتیب خطرناکترین کشورهای جهان برای روزنامه نگاران گزارش شده اند.

علیرغم کاهش تعداد روزنامه نگاران کشته شده در سال ۲۰۱۰ نسبت به سال گذشته، تعداد روزنامه نگاران ربوده شده و یا به گروگان گرفته شده به نحو چشمگیری فزونی یافته است. براساس گزارشگران بدون مرز در سال ۲۰۱۰ جمعاً ۵۱ روزنامه نگار به گروگان گرفته شدند که این تعداد، ۱۸ تن بیش ازروزنامه نگاران ربوده شده در سال ۲۰۰۹ می باشد.خطر گروگان گیری روزنامه نگاران در کشور های افغانستان و نیکاراگوئه بیش از سایر کشورهای جهان بوده است.گروگان گیری دو روزنامه نگار فرانسوی “هروه گه کی یر” و ” استفان تپونیه” همراه با سه همکار افغانی آنان در ۲۹ دسامبر ۲۰۰۹ از نظر مدت زمانی از سال ۱۹۸۰ تاکنون ، یکی از بلندترین گروگان گیریهای روزنامه نگاران فرانسوی گزارش شده است.

VN:F [1.8.1_1037]

روزنامه نگار زندانی زن به اتهام" تبلیغ علیه نظام" محاکمه می شود

دادستان رژیم در تهران از ارسال پرونده روزنامه نگار زن زندانی نازنین خسروانی به دادگاه خبر داده و اتهام او را ا"قدام تبلیغی علیه نظام" عنوان کرده است.نازنین خسروانی همکار روزنامه‌هایی چون نوروز، شرق و اقبال و بسیاری نشریات دیگر بوده است. در عین حال به گزارش رهانا،  خانواده نازنین خسروانی موفق شدند بعد از نزدیک دو ماه که از بازداشت او می گذرد با وی دیدار کردند.  در این ملاقات کابینی که صبح امروز برگزار شد خانواده وی روحیه این خبرنگار را بسیار خوب توصیف کردند. نازنین خسروانی خبرنگار، در روز ۱۲ آبان دستگیر شد و امروز نخستین ملاقات بعد از دو ماه بی خبری بوده است.

پدر و مادر کارگر زندانی: جان فرزندمان در خطر است، به او اتهام محاربه زده اند

ما مادر و پدر اسد از همه کارگران و انسانهای بشردوست در دنیا میخواهیم، که به هر شکلی که میتوانند به ما کمک کنند که اسدمان را از زندان آزاد کنیم. جان او در خطر است.

پدر و مادر اسد ابراهیم زاده (بهنام) کارگر زندانی نامه ای خطاب به انسان های آزادی خواه و سازمان های کارگری در سراسر جهان نوشته اند:

ما مادر و پدر اسد ابراهیم زاده، (بهنام) کارگر زندانی هستیم. قبل از هر چیز به همه شما عزیزان در سراسر جهان سلام داریم و رسیدن سال جدید ٢٠١١ را تبریک میگوییم. از شما سپاسگزاریم که از پسر ما اسد، و از دیگر کارگران زندانی حمایت و پشتیبانی میکنید. اما بدبختانه کار تمام نشده است. اسد ما هنوز در زندان است.

او را در ٢٢ خرداد دستگیر کردند و ٧ ماه است که در زندان است. او جرمی ندارد جز اینکه از حق کارگر، حق کودک و حق انسانها دفاع میکند. یکبار برای او وثیقه صد میلیون تومانی تعیین کردند. با هر بدبختی بود آنرا تهیه کردیم. اما بهانه آوردند و گفتند که چون از شهرستان است قبول نمیکنیم و اسد ما را در زندان نگاهداشتند. اسد ما در اعتراض به ادامه بازداشتش در زندان و اذیتی که شده بود، حتی دست به اعتصاب غذا زد و دو هفته در اعتصاب بود و خونریزی معده داد، تا او را از بند ٢٠٩ اوین به بند عمومی ٣٥٠ منتقل کردند. بعد از آن قرار شد اسد را دادگاهی کنند و بالاخره در ٢٢ آذر پسر ما را دادگاهی کردند. حالا از وکیل پسرمان شنیده ایم که به او اتهام همکاری با مجاهدین خلق زده اند و متهم به محاربه شده است. این پاپوش دوزی برای اسد ما است. اینها همه دروغ محض است. جرم اسد دفاع از حق انسانها است. این اتهام ها را به او زده اند تا مجازات سنگین به او بدهند. برای همین است که ما بسیار نگران او هستیم. ما نگران جان فرزندمان هستیم. اسد ما باید از زندان آزاد شود. همه کارگران زندانی باید آزاد شوند.

ما مادر وپدر اسد از همه کارگران و انسانهای بشردوست در دنیا میخواهیم، که به هر شکلی که میتوانند به ما کمک کنند که اسدمان را از زندان آزاد کنیم. جان او در خطر است. به ما کمک کنید که او را از زندان آزاد کنیم و نجاتش دهیم.

عایشه مدرسی مادر اسد ابراهیم زاده

رحمان ابراهیم زاده پدر اسد