همزمان با بیست و دومین سالگرد قتل عام بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی به فرمان خمینی ضد بشر، روز پنجشنبه هواداران مجاهدین و مقاومت ایران در ژنو, نمایشگاهی را افتتاح کردند.
دراین نمایشگاه, تاریخچه ای از این قتل عام, با عکسها و متون و اسناد در معرض بازدید افکار عمومی قرار گرفت.
همچنین عکسهایی از زندانیان سیاسی زیر اعدام در زندانهای رژیم از جمله علی صارمی و جعفر کاظمی نصب شده بود.
در روز افتتاح این نمایشگاه که تعدادی از شهروندان ژنو و ایرانیان مقیم ژنو هم شرکت داشتند, آقای سید احمد غزالی نخست وزیر سابق الجزایر و آقای اریک سوتاس دبیرکل سازمان جهانی علیه شکنجه که از معتبرترین سازمانهای غیر دولتی درعرصه بین المللی است، شرکت داشتند و با گذاشتن شاخه های گل کنار عکسهای شهدا, به آنها ادای احترام کردند. در این نمایشگاه, همچنین فیلمی مستند, درمورد تاریخچه این قتل عام و اعدامهای به اتهام محاربه نشان داده شد. درانتها همچنین حاضرین دفتر یادبود شهدا را امضا کرده و پیامهایی مکتوب کردند.
احمد غزالی: توطئه سکوت
ما امروز تراژدی را که در عرض تنها دو تا سه ماه در تابستان ۱۹۸۸ بر مردم ایران گذشت، به یاد می آوریم. زمانی که بر اساس یک فتوای خمینی بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی به طنابهای دار سپرده شدند. حتی ما که این واقعه را به خوبی می شناسیم، وقتی به صحبتهای ملاها و مسئولین این جنایات گوش می دهیم، از خود می پرسیم که آیا ما واقعا در قرن بیست و یکم بسر می بریم؟
ما همگی متعجبیم، زیرا هم در دنیای غرب و هم در دنیای اسلام و عرب، یک توطئه سکوت پیرامون همه این جنایات علیه بشریت که سی سال است علیه مردم ایران اعمال می شود، مشاهده می گردد. افکار عمومی جهان باید بدانند که ایران کشوری است که در آن، تنها به جرم شرکت در 
تظاهرات و یا تنها به جرم اینکه کسی یک پسرعمو یا یک فامیل در مقاومت و سازمان مجاهدین خلق ایران دارد، مردم اعدام می شوند.
حتی همین امروزه هم انسانها را به خاطر اینکه به دیدار خانواده شان در اشرف، محل استقرار اعضای مقاومت ایران، رفته اند، اعدام می کنند. بنابراین ما باید از هیچ تلاشی فروگذار نکنیم. من از همه نیروها و انجمن های طرفدار دموکراسی و حقوق انسانی می خواهم که آن چیزی را که هم اکنون در ایران می گذرد، ده بار، صد بار و هزار بار برای همگان بازگو کنند.
ما باید این توطئه سکوت پیرامون جنایت علیه بشریت که سی سال است در ایران علیه مردم ایران اعمال می شود، را درهم شکنیم. رژیم ایران در استیصال بسر می برد. او به خوبی مشاهده می کند که پایانش نزدیک می شود و برای نخستین بار از زمان استقرار جمهوری اسلامی، مردم ایران آشکارا فریاد می زنند مرگ بر دیکتاتور. بنابراین تمامی تدابیر سرکوبگرانه، هر چقدر که غیرانسانی باشند، هر چقدر هم که بیرحمانه باشند، نخواهند توانست مانع پیروزی محتوم مردم ایران و مقاومت آن که در سازمان مجاهدین خلق متبلور می شود، بشوند.
