پیام معلم زندانی رسول بداقی به مناسبت ۱۳ آبان روز دانش آموز
پیام معلم زندانی رسول بداقی به مناسبت ۱۳ آبان روز دانش آموز جهت انتشار در اختیار «فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران » قرار داده شده است .متن پیام به قرار زیر می باشد:
به کدامین اندوه باید غم مباد گفت؟
هموطنان دانش آموز،
با دلی تنگ و چشمی گریان در زندان رجایی شهر کرج می خواهم با شما سخن بگویم .
می خواهم در اینجا با شما ابراز همدردی کنم می خواهم به جامعه دانش آموزان ، پدران ، مادران و فرهنگیان غم مباد بگویم. اما هنگامی که با خود می اندیشم به کدامین اندوه و به کدامین قشر از مردم غم مباد باید گفت ؟
به احساسات قربانی شده دهها میلیون انسان ایرانی که در زیر یوغ خودکامگی و دیکتاتوری یارای کوچکترین فریاد از آنان گرفته شده است غم مباد بگویم یا به آرزوهای به خاک سپرده دهها میلیون کودک و پیر و جوان ایرانی که برای رسیدن به کمترین آرزوی معقول و انسانی خویش حتی برای داشتن یک زندگی ساده شبانه روز خون دل می خورند و در سایه فقر و فلاکت گسترده ، صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته اند .
به خاطر دانش آموزان سوخته نفیسان و نورآباد و مازندران غم مباد بگویم یا به کشته شدگان جاده های فسا و بروجن و غیره که قربانی سیاست های ابلهانه و پوچ دیکتاتوری های ریز و درشت رژیم شده اند . به خاطر استعدادهای به تاراج رفته جوانان ایرانی از ده ها نسل اخیر یا به خاطر جوانان و نوجوانانی که همچون درختان نورس برگ برگ زندگیشان در پای مواد مخدر قربانی فخرفروشی و دغل بازی خودکامگان بی خرد شده است غم مباد گویم .
آیا جز ریختن اشک و آه و افسوس در کنج زندان کاری از من بر می آید ؟
رسول بداقی زندان رجایی شهر کرج
۴ آبان ۱۳۹۱
پیام معلم زندانی رسول بداقی به مناسبت ۱۳ آبان روز دانش آموز جهت انتشار در اختیار «فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران » قرار داده شده است .متن پیام به قرار زیر می باشد:
به کدامین اندوه باید غم مباد گفت؟
هموطنان دانش آموز،
با دلی تنگ و چشمی گریان در زندان رجایی شهر کرج می خواهم با شما سخن بگویم .
می خواهم در اینجا با شما ابراز همدردی کنم می خواهم به جامعه دانش آموزان ، پدران ، مادران و فرهنگیان غم مباد بگویم. اما هنگامی که با خود می اندیشم به کدامین اندوه و به کدامین قشر از مردم غم مباد باید گفت ؟
به احساسات قربانی شده دهها میلیون انسان ایرانی که در زیر یوغ خودکامگی و دیکتاتوری یارای کوچکترین فریاد از آنان گرفته شده است غم مباد بگویم یا به آرزوهای به خاک سپرده دهها میلیون کودک و پیر و جوان ایرانی که برای رسیدن به کمترین آرزوی معقول و انسانی خویش حتی برای داشتن یک زندگی ساده شبانه روز خون دل می خورند و در سایه فقر و فلاکت گسترده ، صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته اند .
به خاطر دانش آموزان سوخته نفیسان و نورآباد و مازندران غم مباد بگویم یا به کشته شدگان جاده های فسا و بروجن و غیره که قربانی سیاست های ابلهانه و پوچ دیکتاتوری های ریز و درشت رژیم شده اند . به خاطر استعدادهای به تاراج رفته جوانان ایرانی از ده ها نسل اخیر یا به خاطر جوانان و نوجوانانی که همچون درختان نورس برگ برگ زندگیشان در پای مواد مخدر قربانی فخرفروشی و دغل بازی خودکامگان بی خرد شده است غم مباد گویم .
آیا جز ریختن اشک و آه و افسوس در کنج زندان کاری از من بر می آید ؟
رسول بداقی زندان رجایی شهر کرج
۴ آبان ۱۳۹۱
