۱۳۹۱ دی ۱۱, دوشنبه

تاکتیک دولت ثمر بخش بود، سپاه پاسداران در میدان


منصور امان
 

سپاه پاسداران در واکنش به تصفیه مُهره های خود در کابینه، به صورت آشکارا به تهدید آقای احمدی نژاد، گُماشته ولی فقیه بر منصب ریاست جمهوری، روی آورده است.

در حالی که اُرگان نظامی - امنیتی مزبور بیشتر تلاش دارد، نُفوذ و دخالت مُستقیم خود در قُدرت و مسندهای سیاسی را پوشیده نگهدارد، این هُشدار که از کانالهای علنی به آدرس رُقبا ارسال شده، می بایست آمادگی سپاه پاسداران را برای برخورد با آنها و زمینه سازی برای این کار در صحنه عُمومی به نمایش بگذارد.

آقای اسماعیل کوثری، یک سرکرده سپاه پاسداران، با انتقاد از "کنار گذاشتن نیروهای معرفی شده توسُط سپاه از دولت"، نتیجه گرفته است: "رفتارهای احمدی نژاد و تصمیمهایی که ایشان می گیرد، تحت هیچ شرایطی مُتناسب با جایگاه ریاست جمهوری نیست."

وی سپس به صراحت تهدید کرده است: "سپاه از نهادهای مُهم و تاثیرگذار نظام است و بر دولتها واجب است که آن را جدی بگیرند و اراده کنند که با سپاهیها تعامُل داشته باشند. بر همین اساس تاکید می کنم که این شرایط که محصول اظهارات آنچنانی و رفتارها و تصمیمگیریهای غلط دولتی [است]، شرایطی نیست که مُشکل آفرین نباشد."

همزمان، مُعاون سرکرده سپاه پاسداران نیز اقدام شُرکای پیشین در محدود کردن دایره نقش آفرینی سپاه پاسداران در دولت را "خیانت" نامیده است. پاسدار صفارهرندی با کُمک گرفتن از ترم امنیتی "دُشمن" تاکید کرده: "در شرایط فعلی که دُشمنان به دُنبال تفرقه و ایجاد اختلاف هستند، برخی عزل و نصبها که در میان مردُم ایجاد نگرانی می کند، اقداماتی خائنانه است."

در ادامه ی این لشکرکشی، پاسدار عوض حیدرپور، عُضو کُمیسیون امنیت مجلس مُلاها، به پُشت تریبون فرستاده شد تا تاکید کند که علت برکناری وزیر بهداشت "عمیق تر از "عدم برکناری دُکتُر لاریجانی و یا صُحبت در رابطه با دارو" است. او آنگاه با گویه ای مُشابه، هُشدار داده: "ایشان (احمدی نژاد) به عُنوان رییس دولت یک بازی خطرناک را شُروع کرده و من اُمیدوارم ایشان مُتوجه موقعیت خود و کشور باشند و دست از این بازیهای سیاسی بردارند."

اگرچه هنوز معلوم نیست که آیا همسلکیهای دولت نظامی – امنیتی در سپاه پاسداران برای مناری که می خواهند بدُزدند، چاهی کنده اند یا خیر، روشن اما این است که هدف آقای احمدی نژاد و همریشان از اخراج وزیران ارتباطات و بهداشت به خوبی برآورده شده است. آنها نخُست میدان جدال تازه ای ایجاد کرده و از این طریق به جدال و طرفهای آن شفافیت داده اند، و در گام بعد توانسته اند حریفان را نیز به مرکز میدان بکشانند و بدینوسیله بُحران و شکاف سیاسی در "بالا" را ژرفش ببخشند.

برای جریانی که انرژی خود را از این جدال می گیرد و آینده سیاسی اش را روی آن سرمایه گذاری کرده، این یک موفقیت چشمگیر است.