متشكرم،
مي توانيد ما را بزنيد، مي توانيد ما را بكشيد، ولي هرگز نمي توانيد ما را شكست بدهيد. اين پيام شهدايي است كه امروز ما به خاطر گراميداشت يادشان در اينجا جمع شدهايم. اين ارواح بيگناه و خالص متعلق به روشنترين ستارگاني هستند كه در هر جامعه يي ممكن است باشند ستارگان هر جامعه هستند. بدون ترديد ميراث قهرمانيها و شجاعت آنان وارد كتابهاي تاريخ خواهد شد.
آري، يك سرباز عراقي پس از شركت در اين قتل عام گفت كه ”مجاهدين شجاعت بيمانندي از خود نشان دادند و ما را خسته كردند و بر ما چيره شدند». اين اسطوره ها الگوهاي امروز من هستند. شهدايي نظير صبا، حنيف و آسيه كه در اينجا در غرب تحصيل كردند و زندگي مرفهي داشته اند، ولي همة اين مزايا را به خاطر آرمانهايشان فدا كردند. آنها راه را براي ما هموار كردند و زماني كه ما راه را در مسير آزادي گم كنيم، كافي است كه به آسمان نگاه كنيم، نور هميشه تابان آنان ما را به طريق درست رهنمون ميسازد. آري، با چشماني اشكبار ما بايد به مردم ايران تبريك بگوييم كه از چنين ستارگاني برخودار شده اند. اين صبا بود كه در آخرين كلام قهرمانانهاش مي گفت «ما تا به آخر ميايستيم». در حالي كه تا دم مرگ خونريزي داشت. در حالي كه در ازاي جدا شدن از سازمان مجاهدين به وي بهترين رسيدگيهاي پزشكي عرضه مي شد، به آن دست رد زد. و اين جعفر كاظمي بود كه در همان سال به خاطر حمايت از مجاهدين در ايران اعدام گرديد. وي را تهديد كردند كه در صورت مصاحبه نكردن و اقرار تلويزيوني از پيش تعيين شده، به فرزند و همسرش آسيب مي رسانند. او تسليم نشد. و گفت ”همسر و پسرم همه چيز من هستند. من بدون آنها نميتوانم زندگي كنم. اما حتي اگر آنها را به اينجا آورده و در برابر چشمانم مثله كنيد، زانو نخواهم زد“. اين قهرمانان جان خود را به خاطر مردم فدا كردند، چرا كه به حقانيت اين جنبش ايمان داشتند. حقانيتي كه با درخشش خود شغالان ناحق را از هم ميگسلد و فراتر از آن سياستهاي قدرتمندترين كشورها و نهادهاي جهان را تغيير مي دهد. چه در برابر ليستگذاري ناعادلانة تروريستي كه پس از تلاشهاي خستگي ناپذير و پروندههاي بيشمار قضايي، پيروز آن مقاومت ايران بود، چه در برابر همه تلاشها و توطئههاي مارتين كوبلر، نمايندة فريبكار سازمان ملل كه او را رسوا كردند و جايگزين شد كنار رفت. در نهايت عدالت هميشه پيروز مي شود. چرا كه حقيقت اصالت دارد و همه چيز به كنار خواهد رفت. البته به دليل سخنان 34 سال پيش رهبر مقاومت ايران، مسعود رجوي كه هنوز در گوشهاي ما پژواك دارد و مي گويد «هر دستي كه از مجاهد بشكنيد با ده دست جايگزين مي شود. هر چشمي كه از مجاهدي نابينا مي كنيد، با صد چشم بيناشدة ديگر جايگزين مي شود و هر قلبي كه از مجاهد پاره مي كنيد و سري كه ميشكنيد، با هزار قلب ديگر پربركت جايگزين مي شود».در حالي كه سازمان ملل متحد انبوه اعدامها در ملأ عام در ايران را به طور علني محكوم كرده است، در همين حال تحت عنوان «مبارزه با مواد مخدر» ميليونها دلار به رژيم ايران مي دهد. آري، به همين بهانه صدها تن در ايران سالانه اعدام مي شوند. در عراق دسيسة سازمان ملل عليه مقاومت و همكاري آن با ديكتاتور جنايتكار نوري مالكي آن قدر زياد شده است كه طاهر بومدرا، رئيس دفتر (وقت) حقوق بشر يونامي، سازمان ملل را آلت دست دولت عراق توصيف كرد. تا كي بايد مردم و مقاومت ايران چنين رياكاري و اشك تمساح ريختن را تحمل كنند؟ برايم سؤال است كه آيا واقعاً اين افراد خواهان ثبت نام خود در كنار بدترين ديكتاتورهاي زمان ما هستند؟ در حالي كه ستون اصلي قانون اساسي كشورهاي غربي آزادي بيان است. ما بايد از اين حق بنيادين استفاده كنيم تا به مردم ايران اميد بدهيم و به آنها بگوييم كه تنها نيستند. علاوه بر آن ما بايد صداي آنها باشيم. صداي بيصداهايي كه خود نميتوانند بيان كنند. براي همين بسيار حياتي است كه در اين گردهماييها شركت و از مقاومت حمايت كنيم. مهم است كه اين توطئهها را افشا كنيم تا بتوان آنها را متوقف كرد. مردم ايران از اين رژيم وحشي و بنيادگرا كه براي 35 سال گذشته ايران را اشغال كرده است، به ستوه آمده اند. از زماني كه به اصطلاح مدرة هميشه خندان به نام روحاني بر سر كار آمده است، رژيم ايران بيش از 700 تن را اعدام كرده است. هر زماني كه جهان فشار خود را بر روي رژيم كاهش مي دهد، رژيم فشارش را در داخل عليه مردم ايران افزايش مي دهد و روحاني يك نمونه آن است. بنابراين بسيار مهم است كه جهان غرب را با فعاليتهاي خود وادار كنيم راه درست را بروند و روي حقوق بشر و سياست درست در قبال ايران متمركز شوند و در نهايت سياست ننگين مماشات را تغيير بدهند و از تغيير رژيم توسط مردم ايران حمايت كنند.
رژيم حاكم بر ايران يك رژيم بنياد گراست، مردم را براي ايجاد رعب و وحشت در ملأعام اعدام مي كند. زندانيان را شكنجه و مورد هتك حرمت قرار مي دهد و تا سر حد مرگ كتك مي زند، شلاقهاي علني، چشم در آوردن و قطع اعضاي بند يك اقدام رايج و معمول در ايران است. دادگاهاي عادلانه وجود ندارد و رژيم ايران در آخرين رده كشورهاي سركوبگر در دنيا قرار دارد. اما اين نصف تصوير از ايران است، به عنوان يك رژيم بنيادگرا رژيم حتي در امور داخلي زندگي مردم دخالت كرده و آنها را مجبور مي كند كه طبق خواسته اش زندگي كنند. آنها كنترل مي كنند كه مردم چه موسيقي مي توانند گوش كنند، چه نوع لباسي مي توانند بپوشند و هر گونه تجمع مشترك مردان و زنان را ممنوع كرده است. زنان حقيقتاً از تحصيلات در چندين رشته محروم هستند و نياز به مجوز مردان براي تردد دارند بنابراين بسيار حياتي است كه از مقاومت مردم ايران حمايت كنيم كه توانسته است در برنامه 10 ماده يي ارائه شدة خانم رجوي به اين موضوعات پاسخ دهد.
اين نه تنها صلح و دموكراسي را براي ايران به ارمغان مي آورد بلكه براي مردم عراق و سوريه كه از دخالتهاي گستردة رژيم در كشورشان به خاطر حمايت از ديكتاتورهاي حاكم بر آنها و گروههاي مختلف رنج مي برند، پاسخ خواهد داد. بله براي ما بسيار مهم است به خصوص براي ما جوانان، اين در دستان ماست كه انتخاب كنيم رژيم در قدرت باشد و به جناياتش ادامه بده يا نه. همچنين سال نو ايراني شروع شده، اميدوارم كه فقط همين را به جهان عرضه كنيم. لذا همان طوري كه شهيد بهروز در يكي از ترانه هاي بسيار زيبايش خوانده اين سال، سال پيروزي است
متشكرم
