همزمان با افزایش حرکات اعتراضی مردم و مقابله آنان با نیروهای سرکوبگر
رژیم، دانشجویان دانشگاههای کشور نیز اضافه بر اعتراضات علیه سیاستهای
ضد‌مردمی رژیم در دانشگاهها، اعتراضات خود را یک گام به پیش ارتقا می‌دهند و
آنجا که نیروهای رژیم می‌خواهند برای آنان مزاحمت ایجاد کنند و یا
بگیروببند راه بیندازند، به مقابله با آنها برمی‌خیزند و مانع از این
می‌شوند که رژیم سیاستهای سرکوبگرانه، ضد علمی و ضددانشجویی خود را پیش
ببرد. مقابله دانشجویان با نیروهای سرکوبگر رژیم را می‌بایست از دست آوردهای پیشرفت حرکتهای اعتراضی دانشجویی تلقی کرد، زیرا نیروی سرکوب در دانشگاه نمی‌تواند به‌راحتی اهداف سرکوبگرانهٴ رژیم را پیش ببرد و آنجایی که ضرورت داشته باشد، دانشجویان مبارز با نیروهای رژیم درگیر می‌شوند و آنان را بوروکور از صحنه فراری می‌دهند.
درگیری دانشجویان با نیروهای سرکوب رژیم را می‌بایست به‌مثابه یک گام کیفی در پیشرفت جنبش دانشجویی ارزیابی کرد و در این راستا است که می‌بینیم دانشجویان آگاه و مبارز نه تنها به خواستهای سرکوبگرانه و ضددانشجویی رژیم در دانشگاه تن نمی‌دهند بلکه با ایستادگی در مقابل این خواستها نیروهای رژیم را نیز گوشمالی می‌دهند و یا این‌که آنان را ناگزیر به ترک صحنه می‌کنند. موارد از مقابله و ایستادگی دانشجویان با نیروهای مزدور رژیم به شرح زیر وجود داشته است:
7اسفند 92 مأموران نیروی انتظامی به بهانه مبارزه با بدحجابی در ورودی دانشگاه پیام نور در خیابان طالقانی شهرکرد مستقر شدند و حدود 40نفر از دانشجویان دختر و پسر را بازداشت نموده و با بدترین شکل ممکن کنار خیابان نگه‌داشتند. این وضعیت باعث عصبانیت و خشم دانشجویان گردید و بین دانشجویان و مأموران درگیری رخ داد. به گفته شاهدان عینی توهین به دانشجویان دختر باعث تحریک جوانان و درگیری شد. مردمی که در محل حضور داشتند نیز در این درگیری وارد شده و چندین مأمور را گوشمالی داده و مجروح کردند.
حراست دانشگاه اصفهان یکی از دانشجویان را فقط به‌دلیل موی بلند به حراست دانشگاه احضار کرده و به او اخطاریه داد و وی را بازداشت کرد. خانواده و دوستان این دانشجو در حمایت از او، در محل بازداشت او تجمع کرده که نیروهای حراست از ترس ناگزیر شد بعد از مدت کوتاهی او را آزاد کند. این دانشجو از اجرای دستورات سرکوبگرانه حراست هم‌چنان سربازمی زند.
افزایش روزافزون حرکات اعتراضی دانشجویان حاکی از عزم واراده آنان برای پیشبرد اهداف خود و پس‌راندن نیروهای وابسته به رژیم در دانشگاهها است. برکناری رؤسای مزدور در دانشگاهها را نیز می‌بایست به‌مثابه پیروزی دانشجویان در پیشبرد خواستها و مطالباتشان دانست.
ارتقای سطح مطالبات دانشجویی و تحمیل خواستهایشان به رژیم آخوندی را می‌بایست به‌عنوان نمودی از رنگ باختن حربه سرکوب توسط رژیم دانست. هم‌چنان‌که رژیم با افزایش اعدام در جامعه نمی‌تواند مانع رشد و اعتلای اعتراضات اجتماعی شود و حربه اعدام برای مقابله با خیزشهای اجتماعی به‌مثابه‌ای حربه‌ای زنگ‌زده کارکرد آن‌چنانی ندارد، یورش نیروهای سرکوبگر رژیم در دانشگاهها را نیز می‌بایست به‌مثابه حربه‌ای زنگ‌زده برای سرکوب دانشجویی ارزیابی کرد.
هم‌چنان‌که شاهدیم، خواستها و اعتراضات صنفی دانشجویی نیز هر چه بیشتر به خواستها و اعتراضات سیاسی ارتقا یافته است که این امر نیز پیشرفت مهمی در جنبش دانشجویی محسوب می‌شود.
