جعفر پویه
مذاکرات اتمی نمایندگان کشورهای 5+1 با رژیم جمهوری اسلامی در بغداد پس از نشست در وقت اضافه نیز حاصلی نداشت و با شکست کامل به کار خود پایان داد.
روز گذشته در حالی که خبرنگاران در انتظار کنفرانس خبری جلیلی و اشتون پس از دور دوم نشست بودند، مایکل مان سخنگوی خانم اشتون با پوزش‌خواهی اعلام کرد که به دلیل یک دور دیگر مذاکره، کنفرانس به تعویق می افتد.
این درحالی است که منابع خبری گزارش می دهند که خانم اشتون حتا تا پشت در محل کنفرانس خبری آمده بود، اما توسط نمایندگان روسیه و چین بازگردانده شد تا با حضور آنان نشست دیگری برگزار شود. از کلیه ماجرا اینگونه می شود برداشت کرد که روسیه و چین تلاش کرده اند تا فضاحت این شکست را اندکی کاهش داده و با پا در میانی دو طرف را قانع کنند تا دور دیگری از مذاکره در 29 و 30 خرداد در مسکو برگزار شود.
شکست این دور از مذاکرات که دو طرف به آن بسیار دل بسته بودند، نشان داد که رژیم جمهوری اسلامی بر هیچ قول و قراری پایبند نیست و تنها با نمایندگان جامعه جهانی بازی می کند. این موضوع از آنچه در نشست خبری دو طرف بیان شد، بخوبی هویداست.
در حالیکه خانم اشتون در نشست خبری گفت: "گروه ۱+۵ از ایران می‌خواستند که گام‌های عملی در مورد نگرانی‌های موجود درباره برنامه هسته‌ای‌اش بردارد." سعید جلیلی گفت: "طرف‌های حاضر در مذاکرات به حق ایران برای غنی‌سازی اذعان کردند و ایران نیز حاضر است درباره این موضوع و به خصوص درباره رآکتور تهران به گفت‌وگو بنشیند."
با این حساب برداشت نماینده رژیم از این نشست که خانم اشتون ادامه آن را در مسکو پذیرفته این است که "نمایندگان 5+1 غنی سازی و تاسیساتی که دور از چشم آژانس و به طور مخفیانه ساخته شده است را پذیرفته است". در حالیکه خانم اشتون ابراز امیدواری کرد که "جمهوری اسلامی تا برگزاری نشست مسکو نسبت به جلب اعتماد جامعه جهانی گام بردارد".
ارائه بسته پیشنهادی رژیم به خانم اشتون در مورد موضوعاتی همچون بحران بحرین، مدیریت جهانی و خلع سلاح اتمی و ... آنقدر بی ربط به این نشست است که نیازی به تکرار این نیست که چرا رژیم آنرا روی میز مذاکرات اتمی می گذارد.
غنی سازی و چرخه سوخت، خط قرمز رژیم است. ولی فقیه رژیم و همه پادوهای او بارها آنرا تکرار کرده اند، این موضوع به معنی ادامه پروژه دستیابی رژیم به بمب اتمی است، چیزی که خانم اشتون و نمایندگان چین و روسیه به خوبی از آن آگاهند، حال چرا می پذیرند تا این نشست های بی حاصل را ادامه دهند؟ پاسخ اش به راحتی از جانب سیاستمداران و سیاست بازان کهنه کار شنیده نخواهد شد.
