منصور امان
پایان کشاکش بر سر کُرسیهای مجلس نُهُم با آغاز مرحله تازه ای در رویارویی نیروهای تشکیل دهنده دستگاه قُدرت جمهوری اسلامی همراه خواهد بود.
همه آنچه که نمایش کساد و رُسوایی بار انتخابات برای کارگردانان اش به ارمغان آورده، تثبیت مرزبندیهای موجود در باند ولایت و سازمان یابی و صف بندی فراکسیونها و محافل سیال یا هویت یابی دستجاتی است که با شناسنامه های المثنی خود را معرفی می کردند. صفحه شطرنج انتخابات، این مهره ها را در خانه های سفید و سیاه خود جای داده تا به این وسیله فرجام سیاست یکدست و یک رنگ سازی قُدرت را نیز رقم بزند.
از این زاویه، مجلس آینده مُلاها نه تنها مُنعکس کننده توازن قُوا در باند حاکم بلکه، تریبون شکل گیری جبهه بندیهای جدید و ابزار شتاب بخشیدن به تلاشی قطعی آن نیز خواهد بود. پُرسش در باره دامنه و ابعاد جنگی آتی قُدرت را کیفیت و گُستره درگیریهای پیش از انتخابات به خوبی آشکار کرده است.
رهبران و پایوران ارشد سیاسی، نظامی و امنیتی "نظام" در این میدان با سنگین ترین سلاحهایی که در اختیار داشتند، به نزاع بی پرده و رودررو با یکدیگر پرداختند. عمامه آیت الله ها کنی و مصباح در این نزاع با همان حرارتی بر زمین کوبیده شد که آقازاده های رهبر جمهوری اسلامی و سرکردگان سپاه پاسداران از پُشت صحنه به جلو هل داده می شدند.
با این حال، آنچه که به نتیجه جدال در بر سر مجلس مُلاها اهمیت می بخشد، جایگاه این کلوب تشریفاتی بحث در تعیین سیاستهای "نظام" یا تاثیرگذاری تعیین کننده بر آن نیست، بلکه وزن و عضُله نیروهایی است که در گلوگاه های اصلی قُدرت و ثروت علیه یکدیگر می جنگند و می توانند اراده خود را در این یا آن صحنه مادیت ببخشند.
آرایش مجلس مُلاها انعکاسی مینیاتوری از وضعیت پاتی است که فاکتورهای دخیل در آن، بیش از هر فعالیت دیگری، مشغول خُنثی سازی یکدیگر هستند. مفهوم مُشخص این موقعیت که ویژگی اصلی آن را تجزیه دستگاه قُدرت تشکیل می دهد، انقباض در داخل، وخامت بیشتر شرایط اقتصادی و زیست و کار مردُمان و انزوا در سیاست خارجی است.
پایان کشاکش بر سر کُرسیهای مجلس نُهُم با آغاز مرحله تازه ای در رویارویی نیروهای تشکیل دهنده دستگاه قُدرت جمهوری اسلامی همراه خواهد بود.
همه آنچه که نمایش کساد و رُسوایی بار انتخابات برای کارگردانان اش به ارمغان آورده، تثبیت مرزبندیهای موجود در باند ولایت و سازمان یابی و صف بندی فراکسیونها و محافل سیال یا هویت یابی دستجاتی است که با شناسنامه های المثنی خود را معرفی می کردند. صفحه شطرنج انتخابات، این مهره ها را در خانه های سفید و سیاه خود جای داده تا به این وسیله فرجام سیاست یکدست و یک رنگ سازی قُدرت را نیز رقم بزند.
از این زاویه، مجلس آینده مُلاها نه تنها مُنعکس کننده توازن قُوا در باند حاکم بلکه، تریبون شکل گیری جبهه بندیهای جدید و ابزار شتاب بخشیدن به تلاشی قطعی آن نیز خواهد بود. پُرسش در باره دامنه و ابعاد جنگی آتی قُدرت را کیفیت و گُستره درگیریهای پیش از انتخابات به خوبی آشکار کرده است.
رهبران و پایوران ارشد سیاسی، نظامی و امنیتی "نظام" در این میدان با سنگین ترین سلاحهایی که در اختیار داشتند، به نزاع بی پرده و رودررو با یکدیگر پرداختند. عمامه آیت الله ها کنی و مصباح در این نزاع با همان حرارتی بر زمین کوبیده شد که آقازاده های رهبر جمهوری اسلامی و سرکردگان سپاه پاسداران از پُشت صحنه به جلو هل داده می شدند.
با این حال، آنچه که به نتیجه جدال در بر سر مجلس مُلاها اهمیت می بخشد، جایگاه این کلوب تشریفاتی بحث در تعیین سیاستهای "نظام" یا تاثیرگذاری تعیین کننده بر آن نیست، بلکه وزن و عضُله نیروهایی است که در گلوگاه های اصلی قُدرت و ثروت علیه یکدیگر می جنگند و می توانند اراده خود را در این یا آن صحنه مادیت ببخشند.
آرایش مجلس مُلاها انعکاسی مینیاتوری از وضعیت پاتی است که فاکتورهای دخیل در آن، بیش از هر فعالیت دیگری، مشغول خُنثی سازی یکدیگر هستند. مفهوم مُشخص این موقعیت که ویژگی اصلی آن را تجزیه دستگاه قُدرت تشکیل می دهد، انقباض در داخل، وخامت بیشتر شرایط اقتصادی و زیست و کار مردُمان و انزوا در سیاست خارجی است.
