محمود احمدي‌نژاد' رييس جمهوري، بارها با تاكيد بر آمادگي هميشگي ايران براي مذاكره، بيست و هفتم آذرماه در گفت و گوي تلويزيوني خود با بيان اينكه 'نكات مثبتي در صورت مذاكرات ژنو 3 ملاحظه شد'، اظهار داشت: به نظر مي رسد وقت آن رسيده است كه سياست تقابل از جانب اين كشورها به سياست تعامل با ايران تبديل شود.
وي تبديل سياست تقابل به تعامل با ايران را به نفع همه دانست و گفت: در صورت اعمال سياست تعاملي همه برنده هستند و اين همان چيزي است كه ايران از ابتدا به دنبال آن بود.
احمدي نژاد افزود: در يك فضاي همكاري سازنده همه برنده هستند، پس چرا وارد عرصه اي شويم كه هم حقي از ملت ها ضايع شود و هم نتيجه‌اي حاصل نشود؟
به نوشته خبرگزاري 'ريانووستي' در سوم دي‌ماه، 'عبدالله گل' رييس جمهوري تركيه، گفت: 'مكان برگزاري جلسه مهم نيست، آنچه اهميت دارد نتايج اين جلسه است. در همين راستا ما اميدواريم كه در ديدار استانبول، گروه '1+5 ' با ايران گام‌هاي اميدوار كننده‌اي در حل مساله هسته‌اي ايران برداشته شود.'
با اين وجود، سه روز بعد وزارت خزانه‌داري آمريكا، تحريم‌هاي جديدي را عليه ايران وضع كرد تا رويكرد اين كشور در مذاكرات آتي را بيش از پيش ظاهر سازد. روزنامه آمريكايي 'نيويورك تايمز' در اين زمينه نوشت: آمريكا پس از مذاكرات ژنو 3 به اين نتيجه رسيد كه بايد فشارها را بر ايران حفظ كند و براي اين امر 'ارزش اساسي' قايل است.
اين روزنامه افزود: دولت اوباما روز سه‌شنبه تحريم‌هاي تازه‌اي عليه ايران اعمال كرد كه حاكي از اين پيام بود كه دولت وي قصد ندارد صرفا به علت اينكه ايران مذاكرات بر سر برنامه هسته‌اي خود را با غرب شروع كرده است، از فشار بر آن بكاهد.
با اين حال، به نوشته همين روزنامه، 'با وجود تحريم‌هاي تجاري اعمال شده، دولت آمريكا طي دهه گذشته به شركت‌هاي آمريكايي اجازه داده است با ايران و چند كشور ديگر كه نامشان در فهرست سياه آمريكا است، ميلياردها دلار تجارت داشته باشند'.
البته پيش از آن، 'گري سيمور' هماهنگ كننده كاخ سفيد در گفت وگو با موسسه 'دفاع از دموكراسي‌ها'، بر تداوم و افزايش فشار عليه ايران در صورتي كه مذاكرات به منظور توقف برنامه هسته‌اي اين كشور پيشرفتي نداشته باشد، تاكيد كرد؛ به گونه‌اي كه برخي رسانه‌ها از جمله 'آسيا تايمز' نوشتند: مقام‌هاي آمريكايي از جمله سيمور معتقدند مذاكرات دو روزه پيشين در شهر ژنو ميان ايران و گروه 1+5 پيشرفت مشهودي نداشته است.
از سوي ديگر، به نوشته روزنامه 'نشنال' چاپ ابوظبي در آخرين روز دي‌ماه، 'ليام فاكس' وزير دفاع انگليس، همسو با ماموريت دريادار 'مايكل مولن' رييس ستاد مشترك ارتش آمريكا در منطقه خليج فارس، مدعي شد 'جامعه جهاني نمي‌ايستد تا ايران به كره شمالي ديگري تبديل شود'.
در همان حال، خبرگزاري‌ها به نقل از سخنگوي وزارت امور خارجه فرانسه، درباره توقعات سه‌گانه فرانسه از ايران در مذاكرات استانبول نوشتند: ايران بايد درباره اهداف برنامه هسته‌اي خود تضمين بدهد، همكاري واقعي بين ايران و آژانس وجود داشته باشد و ايران خود را با تعهدات بين‌المللي‌اش از جمله قطعنامه‌هاي شوراي امنيت وفق بدهد.
مجموعه گفته‌ها و اقدام‌هاي دولتمردان غربي با وجود تاكيدهاي تهران بر پيگيري عادلانه و منصفانه مذاكرات در فضايي تعاملي نشان از بي‌رغبتي آنان براي رسيدن به نتيجه‌اي مشترك با ايران دارد. نبود زبان مشترك بين دو طرف كه ناشي از نداشتن رويه اي مشخص در جريان اين مذاكرات بود، مانع بزرگي پيش روي نشست استانبول است.
در شرايطي كه غرب ادعا مي‌كند نمي‌تواند به برنامه هسته‌اي ايران اعتماد كند و تهران بايد براي اعتمادسازي جهاني تلاش كند، ايران نيز به سبب سابقه نه‌چندان روشن غرب، اعتماد خود را به انان از دست داده است.
از همين رو، اعضاي 1+5 فقط حدود يك ماه فرصت دارند تا بار ديگر با درك موقعيت تهران به عنوان يك قدرت هسته‌اي، با تاييد مسير بدون بازگشت غني‌سازي هسته‌اي در خاك ايران بنا بر حقوق بين‌المللي اين كشور، به ساخت 'ديوار بلندي از بي‌اعتمادي' پايان دهند و به توافق‌هاي صورت گرفته پايبند باشد؛ زيرا آنان هستند كه تداوم مذاكره را طلب مي‌كنند و هر گام اشتباه از سوي آنان، تهديدي براي تداوم گفت و گوهاست.
وي تبديل سياست تقابل به تعامل با ايران را به نفع همه دانست و گفت: در صورت اعمال سياست تعاملي همه برنده هستند و اين همان چيزي است كه ايران از ابتدا به دنبال آن بود.
احمدي نژاد افزود: در يك فضاي همكاري سازنده همه برنده هستند، پس چرا وارد عرصه اي شويم كه هم حقي از ملت ها ضايع شود و هم نتيجه‌اي حاصل نشود؟
به نوشته خبرگزاري 'ريانووستي' در سوم دي‌ماه، 'عبدالله گل' رييس جمهوري تركيه، گفت: 'مكان برگزاري جلسه مهم نيست، آنچه اهميت دارد نتايج اين جلسه است. در همين راستا ما اميدواريم كه در ديدار استانبول، گروه '1+5 ' با ايران گام‌هاي اميدوار كننده‌اي در حل مساله هسته‌اي ايران برداشته شود.'
با اين وجود، سه روز بعد وزارت خزانه‌داري آمريكا، تحريم‌هاي جديدي را عليه ايران وضع كرد تا رويكرد اين كشور در مذاكرات آتي را بيش از پيش ظاهر سازد. روزنامه آمريكايي 'نيويورك تايمز' در اين زمينه نوشت: آمريكا پس از مذاكرات ژنو 3 به اين نتيجه رسيد كه بايد فشارها را بر ايران حفظ كند و براي اين امر 'ارزش اساسي' قايل است.
اين روزنامه افزود: دولت اوباما روز سه‌شنبه تحريم‌هاي تازه‌اي عليه ايران اعمال كرد كه حاكي از اين پيام بود كه دولت وي قصد ندارد صرفا به علت اينكه ايران مذاكرات بر سر برنامه هسته‌اي خود را با غرب شروع كرده است، از فشار بر آن بكاهد.
با اين حال، به نوشته همين روزنامه، 'با وجود تحريم‌هاي تجاري اعمال شده، دولت آمريكا طي دهه گذشته به شركت‌هاي آمريكايي اجازه داده است با ايران و چند كشور ديگر كه نامشان در فهرست سياه آمريكا است، ميلياردها دلار تجارت داشته باشند'.
البته پيش از آن، 'گري سيمور' هماهنگ كننده كاخ سفيد در گفت وگو با موسسه 'دفاع از دموكراسي‌ها'، بر تداوم و افزايش فشار عليه ايران در صورتي كه مذاكرات به منظور توقف برنامه هسته‌اي اين كشور پيشرفتي نداشته باشد، تاكيد كرد؛ به گونه‌اي كه برخي رسانه‌ها از جمله 'آسيا تايمز' نوشتند: مقام‌هاي آمريكايي از جمله سيمور معتقدند مذاكرات دو روزه پيشين در شهر ژنو ميان ايران و گروه 1+5 پيشرفت مشهودي نداشته است.
از سوي ديگر، به نوشته روزنامه 'نشنال' چاپ ابوظبي در آخرين روز دي‌ماه، 'ليام فاكس' وزير دفاع انگليس، همسو با ماموريت دريادار 'مايكل مولن' رييس ستاد مشترك ارتش آمريكا در منطقه خليج فارس، مدعي شد 'جامعه جهاني نمي‌ايستد تا ايران به كره شمالي ديگري تبديل شود'.
در همان حال، خبرگزاري‌ها به نقل از سخنگوي وزارت امور خارجه فرانسه، درباره توقعات سه‌گانه فرانسه از ايران در مذاكرات استانبول نوشتند: ايران بايد درباره اهداف برنامه هسته‌اي خود تضمين بدهد، همكاري واقعي بين ايران و آژانس وجود داشته باشد و ايران خود را با تعهدات بين‌المللي‌اش از جمله قطعنامه‌هاي شوراي امنيت وفق بدهد.
مجموعه گفته‌ها و اقدام‌هاي دولتمردان غربي با وجود تاكيدهاي تهران بر پيگيري عادلانه و منصفانه مذاكرات در فضايي تعاملي نشان از بي‌رغبتي آنان براي رسيدن به نتيجه‌اي مشترك با ايران دارد. نبود زبان مشترك بين دو طرف كه ناشي از نداشتن رويه اي مشخص در جريان اين مذاكرات بود، مانع بزرگي پيش روي نشست استانبول است.
در شرايطي كه غرب ادعا مي‌كند نمي‌تواند به برنامه هسته‌اي ايران اعتماد كند و تهران بايد براي اعتمادسازي جهاني تلاش كند، ايران نيز به سبب سابقه نه‌چندان روشن غرب، اعتماد خود را به انان از دست داده است.
از همين رو، اعضاي 1+5 فقط حدود يك ماه فرصت دارند تا بار ديگر با درك موقعيت تهران به عنوان يك قدرت هسته‌اي، با تاييد مسير بدون بازگشت غني‌سازي هسته‌اي در خاك ايران بنا بر حقوق بين‌المللي اين كشور، به ساخت 'ديوار بلندي از بي‌اعتمادي' پايان دهند و به توافق‌هاي صورت گرفته پايبند باشد؛ زيرا آنان هستند كه تداوم مذاكره را طلب مي‌كنند و هر گام اشتباه از سوي آنان، تهديدي براي تداوم گفت و گوهاست.
